Kur’an’ın Ruhçuluğa ve Tasavvufa Bakışı 

• Son hedefte kendilerinin Allah oldukları iddiası vardır.
• Vahiy anlamındaki ilham, rüya, keşif, sezgi, evliya ve derviş menkıbeleri ve kerametleri dinde bilgi kaynağı olarak kullanılır ve son hedefe ulaşılır.
• Meditasyon, yoga, zikir, vird, rabıta, büyü, fal, tarot, astroloji, ruhlarla bağlantı, medyumluk, türbe ziyaretleri, kristal ve minerallerin gücüne inanılır.
• Son hedefe ulaşma seyitliğe, keramet göstermeye, Dünya nimetlerinden uzak durmaya, nefsine eziyet etmeye, evliya ruhlarıyla irtibata, bolca nafile ibadetleri yapmaya bağlanmıştır.
• İlahi kitaplar da dâhil her şeyin gizli-gizemli sırlar dolu, batıni yönü olduğuna ve bunu ancak son hedefe ulaşmış kişilerin anlayabileceğine inanırlar. Yoğun biçimde dini değerleri kullanırlar ve ilahi kitaplardaki benzetmeleri, konjonktürel olayları ve rivayetleri istismar ederler.
• Son hedefe ulaşamamış mensupları için akıl yürütmek, sorgulamak, tartışmak ve çalışmak değerli bulunmamış; ancak teslimiyet ve bir lokma bir hırka anlayışı övülmüştür.
• New Age’ci, kabalist, gnostik, okültist, ezoterik, mistik, ruhçu, spiritualist, panteist veya vahdet-i vücutçu, tasavvufçu, tarikatçı gibi adlarla anılırlar.
• Peygamber veli, evliya, keşiş, aziz, şeyh, mehdi, Mesih, Hint fakiri, Budist rahibi, şaman, pir, Hızır, dede, baba ve imam gibi figürlerin Allah’ın sahip olduğu pek çok özelliğe sahip olduğuna inanılır.
• Avam(sıradan) havass (seçkin) ayrımı ve kast sistemiyle etnik ayrımcı milliyetçiliğe neden olmuşlardır.