There are currently 24 responses to “KUR’AN’A AYKIRI HADİSLER”

Why not let us know what you think by adding your own comment! Your opinion is as valid as anyone elses, so come on... let us know what you think.

1. 1 On Mayıs 17th, 2010, RUSTA said:

   1) Kadında, atta ve evde uğursuzluk vardır. [1995-6617-İbn Mace-1995/1993 c.17 s.218 /6617],

   [Buhârî-Müslim-Ebû Davud-Tirmizî-Nesâî] Bk. Kur’an-27/47 7/131

   Kur’an-27/47 Onlar, “Sen ve beraberindekiler yüzünden uğursuzluğa uğradık” dediler. Salih,

   “Sizin uğursuzluğunuzun sebebi Allah katında (yazılı)dır. Aslında siz imtihan edilmekte olan bir

   kavimsiniz” dedi.

   Kur’an 7/131 Fakat onlara iyilik geldiği zaman, “Bu bizimdir, (biz çalışıp kazandık)” derler. Eğer

   başlarına bir kötülük gelirse, Mûsâ ve beraberindekilerin uğursuzluğuna yorarlardı. İyi bilin ki,

   onların uğursuzluk sebebi ancak Allah katında (yazılı)dır. Fakat çokları bilmezler.

   AYET HADİSİ TEYİT EDER NİTELİKTEDİR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   CEVAP 1

   Uğurlu Ve Uğursuz Olan Şeylerin Beyânı Babı

   Mihmar bin Muâviye (Radıyallâhu anh)’dan; Şöyle demiştir:Ben, Resûlullah (Sallallahü Aleyhi ve

   Sellem)’den şöyle buyururken işittim «Hiç bir uğursuzluk yoktur. Bazen (şu) üç şeyde uğur olur»

   Kadında, atta ve evde.»”
   Sehl bin Sa’d (es-Sâidî) (Radıyallâhu anh’tan rivayet edildiğine göre: Resûlullah (Sallallahü

   Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurmuştur;«Eğer olursa, atta, kadında ve meskende olur.» Resûlullah

   sallallahü Aleyhi ve Sellem) uğursuzluğu kasdeder.*”
   Sâlim’İn babası (Abdullah bin Ömer) (Radıyallâhu anh)’dan rivayet edildiğine göre; Resûlullah

   (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurmuştur :«Uğursuzluk (şu) Üç şeyde olur Atta, kadında ve

   evde.»
   Zührî başka bir sened ile ÜmmÜ Seleme (Radıyallâhü anhâ) ‘dan rivayet ettiğine göre Ümmü

   Seleme bu Üç şeyi sayardı ve bunlarla beraber kılıcı da ilâve ederdi.”

   Not: Zevâid’de şöyle denilmiştir: Bunun senedi Müslim’in şartı üzerine sahihtir. Müslim bunun

   bütün râvilerinden hadis rivayetinde bulunmuştur. Bu hadisin aslı Buhâri ve Müslim’de mevcuttur.

   Hadis’in sonunda anılan kılıcın uğursuzluğu yalnız müellifin rivayetinde bulunduğu için ben bu

   hadisi Zevâid türü arasına aldım.

   İzahı

   İlk hadisin manâsı şudur.- Hiç bir şeyde uğursuzluk yoktur. Bazen kadın, at ve ev uğurlu ve

   bereketli olur. El – Hafız , el-Fetih’te bu hadîsi zikrettikten sonra bunun sahih hadislere muhalif

   olduğunu söylemiştir. Çünkü bunu takip eden hadîslerden ve başka hadîslerden anlaşılıyor ki

   kadın, at ve ev bazen uğursuz olur.

   Hind-i bu hadisin diğer hadislere muhalefetini gidermek için şöyle bir yorum yapmıştır: Yâni Allah

   Teala’nın takdiri olmaksızın hiç bir şeyden zarar gelmez. Hiç bir şey bizatihi şerrin meydana

   gelmesinde etkili olamaz. Ancak Allah Teâlâ şerrin meydana gelmesine bir şeyi sebeb kılarsa o

   zaman o şey şerre vesile kılınmış olur. Kadın, at ve evin uğursuz olabildiğine delâlet eden

   hadislerden maksat da anılan bu şeylerin bazen şerre sebeb kılınmasıdır.

   Notta belirtildiği gibi bu hadîs Zevâid türündendir.

   Sehl (Radıyallâhü anh) ‘m hadîsini Buhari ve Müslim de rivayet etmişler ve bir benzerini de îbn-i

   Ömer (Radıyallâhu anh) ‘den rivayet etmişlerdir.

   Bâzı âlimler bu hadîsi şöyle yorumlamışlardır: Eğer bir şeyde uğursuzluğun varlığı farz edilirse bu

   uğursuzluk kadın, at ve evde olacaktır. Halbuki bunlarda uğursuzluk olamaz şu halde hiç bir şeyde

   uğursuzluk söz konusu değildir. Bu yorum şekli bunu tâkib eden hadîse aykırıdır. Bu aykırılığı

   gidermek için de bunu takip eden hadîsdeki uğursuzluğu hakiki mânâda değil de başka şekilde

   yorumlamışlardır. Kadının uğursuzluğu çocuk doğurmaması ve dilinin uzun olması, evin

   uğursuzluğu kullanışsızlığı ve komşularının kötü olması, atın uğursuzluğu da işe ve binmeye

   elverişli olmayışı gibi mânâlara yorumlanmıştır. Ahmed’ in rivayet ettiği ve İbn-i Hibbân ile

   Hâkim’in sahihliğini teyid ettikleri Sa’d’ in merfu olan şu mealdeki hadis böyle yorum yapmayı

   kuvvetlendirir:Şu üç şey Âdem oğlunun mutluluğundandır: Salahatlı kadın, elverişli ev ve elverişli

   binek hayvanı. Âdem oğlunun mutsuzluğundandır şu üç şey: Fena kadın, kötü ev ve elverişsiz

   binek hayvanı.»
   Son hadisi yâni İbn – i Ömer (Radıyallâhü anh)’in hadisini Buhârî, Müslim, Tirmizİ ve Nesâî de

   rivayet etmişlerdir. Ancak kılıcın uğursuzluğuna âit fıkra o rivayetlerde yoktur. Bu hadîs at, kadın,

   ev ve kılıcın uğursuz olabildiğine delâlet eder. Bâzı âlimler buradaki uğursuzluğu hakikî mânâsında

   tutmuşlar, diğer bir kısım âlimler de başka mânâlara yorumlamışlardır. Bu husustaki görüşleri

   Nevevi şöyle nakleder:”Âlimler îbn-i Ömer (Radıyallâhü anh)’in bu hadisinin mânâsı hususunda

   ihtilâf etmişlerdir. Şöyle ki: İmam Mâlik ve bir gruba göre hadisdeki uğursuzluk hakîki mânâsında

   kullanılmıştır. Yâni Allah Teâlâ’nın takdiri ile bâzı evlerde oturmak zararlı ve tehlikeli olur. Keza bâzı

   kadınlarla evlenmek veya bâzı atları edinmek ilâhî bir takdir ile zararlara sebeb olur. Şu halde bu

   hadisin mânâsı şöyle olur: Bu üç şeyde bazen uğursuzluk bulunur.(Bu grubun yorumuna göre bu

   hadîsin mânası ile bundan önceki Sehl (Radıyallâhü anh)’in hadîsinin manâsı aynı olur.)

   Hattâbî ve çok sayıda âlim şöyle demişlerdir: Bu hadisin mânâsı şöyledir: Her hangi bir şeyi

   uğursuz saymak yasaktır. Ancak içinde oturmaktan hoşlanılmayan ev, arkadaşlığından nefret

   duyulan kadın ve kullanılmasından hoşlanılmayan at terkedilmelidir. Yâni kadından boşanılır, ev ve

   at da ya satılır veya başka şekilde ondan alâka kesilir.

   Bâzı âlimler de: Evin uğursuzluğu, onun darlığı ve komşuların kötülüğü ile eziyet etmeleridir.

   Kadının uğursuzluğu da çocuğunun olmaması, dilinin uzunluğu ve şüphelere yol açan

   hareketleridir. Atın uğursuzluğu ise onunla savaş yapılmaması, fiatının pahalılığı gibi şeylerdir

   demişlerdir.

   Bir kısım inkarcılar; «Hiç bir şeyde uğursuzluk yoktur…» hadisini delil gösterip bu hadîse itiraz

   ederek iki hadîs arasında bir çelişki bulunduğunu ileri sürmek istemişlerdir. İbn-i Kuteybe ve

   başkaları bu hadîsin diğer hadisdeki umumi hükmü hususileştirdiğini söylemişlerdir. Yâni bu

   hadîste sayılan üç şey istisna edilerek bunlarda uğursuzluk olabildiği kasdedilmiştir, diye cevab

   vermişlerdir.”
   (Sünen-i İbni Mâce Tercemesi ve Şerhi, Kahraman Yayınları: 5/484-485)

   2) Namazın önünden kadın, eşek, siyah köpek, Yahudi veya domuz geçerse namaz bozulur.

   [2732-Buhârî-Müslim-Muvatta-Ebû Dâvud-Tirmizî-Nesâî] [2743-[Müslim-Ebû

   Dâvud-Tirmizî-Nesâî-İbnu Mâce] [6237- Müslim-Ebu Davud-Tirmizi-Nesai-İbn Mace] Bkz.

   Kur’an-107/4-6

   Kur’an-107/4-6 Yazıklar olsun o namaz kılanlara ki, Onlar namazlarını ciddiye almazlar. Onlar

   (namazlarıyla) gösteriş yaparlar.

   CEVAP 2

   AÇIKÇA GÖRÜLDÜĞÜ GİBİ AYETLE HADİSİN UZAKTAN YAKINDAN ALAKASI YOK

   3) Erkeğe karısını niçin dövdüğü sorulmaz. [3299-Ebu Dâvud] Bkz. Kur’an-33/58

   Kur’an-33/58 Mü’min erkekleri ve mü’min kadınları işlemedikleri şeyler yüzünden incitenler, bir

   iftira ve apaçık bir günah yüklenmişlerdir.

   CEVAP 3

   Hz. Ömer (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Erkeğe,

   hanımını ne sebeple dövdüğü sorulmaz.” (Ebu Dâvud, Nikâh 43, (2147)]

   AÇIKLAMA:
   Dinimiz, bazı şartlarla kadınların dövülebileceğini kabul eder. Bu husus Kur’an-ı Kerim’in şu

   âyetiyle sabittir:

   “Serkeşlik etmelerinden endişelendiğiniz kadınlara öğüt verin, yataklarında onları yalnız bırakın,

   nihâyet dövün. Size itaat ediyorlarsa aleyhlerinde yol aramayın…” (Nisa 34).
   * Görüldüğü üzere, kadın keyfi değil, itaatsizliği sebebiyle Bagavi’nin ifadesiyle “Nikah’ın getirdiği

   hakların yerine getirilmemesi halinde” dövülebilecektir. Âyette geçen nüşûz, sivrermek, karşı

   gelmek, dik başlılık etmek gibi mânalara gelir.
   * Nüşûz’undan korkulan kadınlar hemen dövülmez:
   ** Önce nasihat edilir.
   ** Nasihattan anlamazsa, ceza olarak yatakta yalnız bırakılır.
   ** Bundan da anlamazsa en son safhada dövülür. Veda hutbesinde, kadınların şiddetli (yaralayıcı)

   olmayacak şekilde dövülmesi emredilmiştir.
   * Dövmede İslâm’ın vaz’ettiği başka kayıtlar da var:
   ** Başa vurulmamalıdır.
   ** Vücudun tehlikeli noktalarına da vurulmamalıdır.
   ** Çubuk, bükülü mendil gibi yaralayıcı olmayan bir şeyle vurulmalıdır.
   ** Darbe sayısı had cezası miktarından aşağı olmalıdır. Sayı hususunda ûlemâ ihtilaf eder. Te’dibî

   vurmaların üç darbeyi geçmemesi umumiyetle benimsenmiştir. Ona kadar vurulabileceğini, hatta

   daha fazla sayıda vurulabileceğini de söyleyenler olmuştur.

   Kocasına, niçin dövdüğünün sorulamayışını âlimler kayda bağlamışlardır. Bu yasak mutlak

   değildir: “Eğer, dinin cevaz verdiği hudud çerçevesinde dövmüşse” denmiştir.

   Şu halde dinin meşru kıldığı şartların dışına çıkarak dövülmesi halinde erkek muâheze edilebilir.

   Sözgelimi, yaralayıcı şekilde dövmüşse meşru hududu dışarı çıkmış demektir.
   (www.sorularlaislamiyet.com)

   4) İnsanın insana secde etmesi uygun olsaydı, kadının kocasına secde etmesini

   emrederdim.[3293-Tirmizî] Bk. Kur’an-27/24

   Kur’an-27/24 “Onun ve kavminin, Allah’ı bırakıp güneşe taptıklarını gördüm. Şeytan, onlara

   yaptıklarını süslü göstermiş ve böylece onları yoldan çıkarmış. Bu yüzden de onlar doğru yolu

   bulamıyorlar.”

   CEVAP 4

   İslam insanın dünya ve ahirette mutluluğunu sağlamak üzere gelmiş ilâhî bir dindir. İnsanın varlığı,

   yaratılış gayesinin gerçekleşmesi ancak bir topluluk içinde olabileceği için dinin hükümleri

   arasında “topluluğun düzeni” ile ilgili talimat ve tavsiyeler de bulunmuştur. En küçük fakat en

   önemli topluluk birimi ailedir; o da küçük bir topluluk olduğu için düzen gerektirmiş, bu sebeple

   aile fertlerinin birbirlerine karşı konumları, hak ve sorumlulukları belirlenmiştir. Peygamberimiz’in

   (s.a.) çocuklarla ana baba, karı ile koca, fert ile onun hısım ve akrabası arasındaki bağ, karşılıklı

   haklar ve sorumluluklar üzerine söylediklerini bu çerçeve içinde anlamak gerekirken bazı erkekler,

   geçmişte ve günümüzde “kadının kocasına itâatı”konusundaki hadisleri çerçevesinden

   saptırmışlar, karılarına zulmetmek, onları esirler, hatta köleler haline getirmek için kullanmışlar;

   yemek tuzlu oldu diye, kadın yatağa veya çalışmak üzere tarlaya gelmedi diye… onu azarlamış,

   hatta dövmüşler, bu selahiyeti de İslamdan aldıklarını söylemişlerdir.

   Evet Hz. Peygamber’in (s.a.) hadisleri arasında “Kulun kula secde etmesi caiz olsaydı kadınların

   kocalarına secde etmelerini emrederdim” “Bir koca karısını yatağına çağırır da karısı gelmezse

   sabaha kadar ona melekler lanet eder”, “kadın evinize istemediğiniz bir kimseyi sokarsa onu yola

   getirmek üzere başka çare kalmadığında hafifçe dövebilirsiniz” mealindeki hadisler gibi uyarıları,

   teşvik ve irşatları vardır. Ama Kur’an’da ve Sünnette “eşlerimize karşı makul ve meşru

   davranmamız”, “onlara evlilik bağı içinde maddi veya manevi zarar vermekten uzak durmamız”,

   “ya iyilikle, güzellikle evli kalmamız yahut da yine iyilik ve güzellikle ayrılmamız” emredilmiştir.

   Velileri tarafından sevmedikleri, istemedikleri kimselerle evlendirilmiş kızlar ve kadınların nikahlarını

   Peygamberimiz iptal etmiştir. Kendi kızı Hz. Fâtıma, kocası Ali’nin ikinci evliliğine razı olmamış, O

   da (s.a.) kızının tarafını tutmuş, damadına “ya Fâtıma’yı boşamasını yahut da ikinci evlilikten

   vazgeçmesini” söylemiştir. Zaman zaman Hz. Fâtıma ile kocası tartışmışlar, küsüşmüşlerdir; bu

   durumda Sevgili Babası kızına “sana melekler lanet eder, hemen barış, dediğini yap” buyurmamış,

   Hz. Ali karsını dövmeye kalkışmamış, Peygamberimiz (s.a.) aralarına girerek onlar barıştırmış,

   normal evlilik hayatına dönmelerini sağlamıştır. Bizzat kendi eşleri dini emir konusu olmayan bazı

   hususlarda ona itiraz etmişler, ondan yapmak istemediği bazı şeyleri istemişler, bir müddet küs

   kalmışlar, sonra konuşarak anlaşmış, barışmış ve mutlu hayata dönmüşlerdir. Hz. Peygamber

   (s.a.) çok yaygın bulunan “kadın dövme olayını” yasaklamış, birden gelen bu kesin yasaklama

   alışılan düzeni bozduğu için bilahare “evlilik hukukuna riayet etmeyen kadına karşı son çare olarak

   ve hafif olmak şartıyla” izin vermiştir; ancak kendisi ömrü boyunca eşlerine bir fiske vurmamış,

   “Karılarını dövenler hayırlılarınız değildir”, “Akşam bir yatağı paylaşacağınız eşlerinizi nasıl

   hayvanlar gibi dövebiliyorsunuz” buyurmuştur.

   Aile hayatının düzgün yürümesi, kocanın otoritesini kötüye kullanmaması kadar kadının da

   kadınlığını istismar etmemesi için yapılmış tavsiyeleri tek taraflı olarak ve bağlamlarından

   kopararak alan ve karşı tarafa zulmeden, baskı yapan kimseler, Allah ve Rasulü’nün murat ve

   maksatlarının dışına çıktıklarını bilmelidirler. Ve bilmelidirler ki, hiçbir beşere (bunun içinde koca,

   ana, baba ve devleti yönetenler de vardır) itaat mutlak değildir. Hiçbir kimseye haksız olan, meşru

   olmayan emir ve isteklerinde itaat edilmez. Eğer bir kadın kocasına kırılmışsa, onun gül

   yaprağından nazik gönlü örselenmiş, kalbi incinmişse kocanın yapacağı şey ” Hemen dediğimi

   yap, ben reisim, bana itaat edeceksin, etmezsen sana melekler lanet ederler…” demek yerine “En

   iyileriniz kadınlarına en iyi davrananlarınızdır” hadisine uyarak onun gönlünü almak, meseleyi açık

   yüreklilikle ve sevgiyle çözmektir.

   Dinimiz Allah’tan başkasına secdeyi şiddetle yasaklamış ve haram kılmıştır. Rasülullah

   aleyhissalatü vesselam İslami esaslara göre işleyecek ailedeki kocanın hukukunun büyüklüğünü

   ifade etmek için böyle mübalağalı bir üsluba baş vurmuştur. (İbrahim Canan, Kütüb-i Siite, X. 65)

   Yani kocanın kadın üzerindeki hakkını ifade etmek için böyle söylemiştir.

   Buna benzer ifadeleri hadislerde görmek mümkündür. Örneğin ümmetime zor gelmeyeceğini

   bilseydim her gün beş defa dişlerini misvaklamalarını emrederdim, hadisi de bunun gibidir. Yani bu

   söz misvağın farz olduğunu değil önemli olduğunu göstermek içindir.

   İşte kadınların aile içerisindeki huzur ve güvenlerin kocalarının meşru isteklerine uymalarıyla

   olacağını anlatmak için Peygamber Efendimiz bu şekilde ifade buyurmuşlardır.
   (www.sorularlaislamiyet.com)

   5) Kadınların akılları kıt ve dindarlıkları eksiktir. [3307-Ebu Dâvud-Müslim-Buharî-İbnu Mâce] Bkz.

   Kur’an-39/18 4/1 49/11

   Kur’an-39/18 Sözü dinleyip de onun en güzeline uyanlar var ya, işte onlar Allah’ın hidayete

   erdirdiği kimselerdir. İşte onlar akıl sahiplerinin ta kendileridir.

   Kur’an- 4/1 Ey insanlar! Sizi bir tek nefisten yaratan ve ondan da eşini yaratan; ikisinden birçok

   erkek ve kadın (meydana getirip) yayan Rabbinize karşı gelmekten sakının. Kendisi adına

   birbirinizden dilekte bulunduğunuz Allah’a karşı gelmekten ve akrabalık bağlarını koparmaktan

   sakının. Şüphesiz Allah, üzerinizde bir gözetleyicidir.

   Kur’an-49/11 Ey iman edenler! Bir topluluk bir diğerini alaya almasın. Belki onlar kendilerinden

   daha iyidirler. Kadınlar da diğer kadınları alaya almasın. Belki onlar kendilerinden daha iyidirler.

   Birbirinizi karalamayın, birbirinizi (kötü) lakaplarla çağırmayın. İmandan sonra fasıklık ne kötü bir

   namdır! Kim de tövbe etmezse, işte onlar zâlimlerin ta kendileridir.

   CEVAP 5

   Abdullah b. Ömer’den (rivayet edildiğine göre) Resûlullah (s.a.) kadınlara hitaben): “Dini ve aklı

   noksan olup akıllı bir erkeğe sizden daha çok galebe çalan görmedim” buyurmuş, (orada bulunan

   kadınlardan biri): “Ey Alah’ın rasulü, akıl ve din noksanlığı (mız) ne demektir?” demiş, (Hz.

   Peygamber de): “Akıl noksanlığı iki kadının şahidliği (nin) bir erkeğin şahidliği (ne denk sayılması)

   dır. Din noksanlığı ise birinizin (hayız ve nifaslı iken) ramazanda yemesi ve (o) günleri namazsız

   geçirmesidir” demiş.

   Açıklama

   Akıl: Lugatta ahmaklığın zıddıdır. Asmaî’ye göre masdar bir kelimedir. İbn Düreyd, “Ikaf’den

   türemiş olduğunu söylüyor. Ikal devenin bacağını bağladıkları iptir. Bu ip deveyi nasıl zapt ederse

   akıl da insanı cehaletten öylece koruduğu için ona bu isim verilmiştir…. Aklın “hilm, hıcr, lübb,

   maht ve zihn gibi bir çok müteradifleri vardır. Aklın yeri bazılarına göre dimağdır. İmam-ı Ebu Hanife

   (r.a.)’nin görüşü de budur. İmam-ı Şafii ile diğer bazı alimlere göre ise aklın yeri kalptir. Bazıları da

   “Aklın yeri dimağdır. Ancak onu kalp tedbir eder” demişlerdir. Bundan dolayıdır ki “Akıl bir

   cevherdir. Allah onu dimağda yaratmış, nurunu kalbe vermiştir. Onun sayesinde muğayyebât

   vasıta ile, mahsusât ise müşahede suretiyle anlaşılır” denilmiştir.

   Kadınların akıllarının noksanlığını açıklarken İmam Nevevi şöyle diyor: “Rasûlullah (s.a.)’in namaz

   ve orucu terkettikleri için kadınları din noksanlığı ile vasıflandırması, müşkil görünüyorsa da

   aslında bu müşkil bir mesele değildir. Çünkü din iman ve İslam kelimeleri aynı manada müşterektir.

   Kimin ibadeti çok olursa din ve imanı da artar, ibadeti noksan olanın dini de noksanlaşır.”

   Fakat Buharı sarihi Bedrüddin Aynî, İmam-ı Nevevi nin bu sözüne itiraz etmiş ve;

   “Bu üç şeyin, manada müşterek olduğu iddası müsellem değildir. Çünkü aralarında lügaten ve

   şer’an fark vardır. îman arttı veya azaldı, demek imanın zatına değil sıfatına racidir” demiştir.

   Akıl ve din noksanlığı bu hadiste bütün kadınlara şamil görünüyor, Halbuki Hz. Peygamber diğer

   bir hadisinde “Cihan kadınlarının dört tanesi sana kafidir. (Bunların kadın oluşu, bütün hanımlara

   şeref olarak yeter). Meryem bint İmran, Firavun’un karısı Âsiye, Hatice bint Huveylid, Fatıma bint

   Muhammed” buyurarak sözü geçen hanımların akıl ve dinlerinin kemaline işaret etmiştir.

   Bazıları bu iki hadisin arasını bulmak için: “Umum ifade eden ‘kadınlar’ sözünden bazı ferdier hariç

   kalmıştır. Çünkü bunlar azdır” demişlerdir. Badrüddin Aynî (r.a.) bu cevabı beğenmemiş ve

   cüz’üne “Bu hususta doğru cevap şudur: Bireyin bütününe hükmetmek, onun her ferdine

   hükmetmek anlamına gelmez.” demiştir.

   İmam Nevevi dinde noksanlığın yalnız günah icabeden şekle münhasır kalmadığını beyanla şunları

   söylemiştir:

   “Din noksanlığı bazen günah icab edecek şekilde olur. Özürsüz namazı terk etmek gibi. Bazan

   günah icabetmeyecek şekilde olur. Bir özürden dolayı cuma namazını terketmek gibi. Bazan da

   mükellef iken olur. Hayızlı kadının, namaz ve orucu terketmesi gibi. Fakat bu kadın mazur

   olduğuna göre acaba hayız namazında kazasız olarak terkettiği namazlardan kendisine sevab

   verilir mi? Nitekim hastaya sevab verilir ve sağlamken kıldığı nafile namazlar, hastalığında da

   kılmış gibi yazılır, denilirse cevab şudur: Hadisin zahirine göre bu kadına sevap yoktur.

   Aralarındaki farka gelince, hasla o namazları devam niyeti ile kılardı ve kılmaya da ehil idi.

   Hayızlının hali öyle değildir. Onun niyeti hayız zamanında namazını terketmektir. Hem nasıl

   terkelmesin ki? O halde namaz kılmak kendisine zaten haramdır.”

   Mevzuumuzu teşkil eden hadisi şerif, imanın ziyade ve noksan kabul ettiğine, yani mü’minden

   mümine farklı olduğuna delâlet etmektedir. Ancak yukarıda açıkladığımız bu farklılık, nicelik

   bakımından değil, nitelik bakımındandır. İslam alimleri “İman ziyadelik ve noksanlık kabul eder mi?”

   sorusuna cevap aramışlar ve bu hususta çeşitli görüşler ortaya koymuşlardır.

   İman mefhumu üzerinde, farklı kanaatlere sahip olan İslam alimleri, aynı zamanda da, iman artar mı

   eksilir mi? sorusuna cevap aramışlardır. Hakikatte bu soru imanın tasdik mi veya tasdikle beraber

   ikrar mı yahut da tasdik ve ikrarla beraber amel mi olduğu şeklindeki ihtilafın neticesidir.

   Çünkü imanı, tek bir haslet olarak nitelendiren, onu sadece kalbin tasdiki, sadece dilin ikrarı veya

   hem kalbin tasdiki hem de dilin ikrarı diye tarif edenler, imanın artmasının ve eksilmesinin

   sözkonusu edilemeyeceğini söylemişler, ameli imanın bîr parçası olarak kabul edenler ise imanda

   artma ve eksilmenin olabileceğini iddia etmişlerdir. İmanın artmasının ve eksilmesinin mümkün

   olmadığı görünüşünü Ebu Hanife (v. 150/767) ile ona tabi olan Hanefiler, Matüridi kalemcıları,

   Eş’arilerden el-Cüveynî (v.478/1085) ile bazı Eş’ari kelâmcılan ileri sürmüşlerdir.

   İmanın hem artıp hem de eksilebileceğini söyleyenler arasında Eş’arilerin çoğunluğu ile başla

   Mu’tezile kelâmcılan olmak üzere diğer kelamcılar, selef, müteahhir selef alimlerinden İbn Teymiyye

   (v. 728/1328) ile Zahirilerden İbn Hazm (v. 456/1064) vardır. İmam el-Buhari de (v. 256/870) aynı

   görüştedir.
   (Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi: 15/459-461.)

   6) Cehennemdekilerin çoğu kadınlardır. [5374-Buhârî-Müslim-Nesâî-Muvatta-İbn Mace]

   [2075-Buhârî-Müslim] Bkz. Kur’an-7/179 72/15 33/35

   Kur’an-7/179 Andolsun biz, cinler ve insanlardan, kalpleri olup da bunlarla anlamayan, gözleri olup

   da bunlarla görmeyen, kulakları olup da bunlarla işitmeyen birçoklarını cehennem için var ettik.

   İşte bunlar hayvanlar gibi, hatta daha da aşağıdadırlar. İşte bunlar gafillerin ta kendileridir.

   Kur’an- 72/15 “Hak yoldan sapanlara gelince, onlar cehenneme odun olmuşlardır.”

   Kur’an-33/35 Şüphesiz müslüman erkeklerle müslüman kadınlar, mü’min erkeklerle mü’min

   kadınlar, itaatkâr erkeklerle itaatkâr kadınlar, doğru erkeklerle doğru kadınlar, sabreden erkeklerle

   sabreden kadınlar, Allah’a derinden saygı duyan erkekler, Allah’a derinden saygı duyan kadınlar,

   sadaka veren erkeklerle sadaka veren kadınlar, oruç tutan erkeklerle oruç tutan kadınlar,

   namuslarını koruyan erkeklerle namuslarını koruyan kadınlar, Allah’ı çokça anan erkeklerle çokça

   anan kadınlar var ya, işte onlar için Allah bağışlanma ve büyük bir mükâfat hazırlamıştır.

   CEVAP 6

   İbni Abbas radıyallahu anh anlatıyor:

   Peygamber aleyhisselâm zamanında güneş tutulmuştu. ALLAH’ın Resulü namaz kılıp uzun uzun

   kıyamda kaldı.Bundan sonra Peygamberimiz şöyle buyurdu:
   — Muhakkak güneş ile ay ALLAH’ın âyetlerinden birer âyettir. Hiç bir kimsenin ölümü ve yaşaması

   için tutulmazlar; şu halde tutulduklarını görünce ALLAH’ı zikrediniz.

   İnsanlar dediler ki:
   — Ey ALLAH’ın Resulü, durduğun yerde bir şey almaya uzanmış olduğunu, sonra da irkilip geri

   çekildiğini gördük. Bunun üzerine Peygamber aleyhisselâm:

   — Katî olarak Cenneti gördüm de, bir salkım üzüm yakaladım. Koparmaya muvaffak olsaydım,

   dünya durduğu sürece ondan yiyebilecektiniz. Bana Cehennemde gösterildi. Şu anda gördüğüm

   manzaradan daha kötü hiç bir manzara görmedim. Cehennemdekilerin çoğunu da kadınlardan

   gördüm, buyurdu.

   — Ey ALLAH’ın Resulü, ne sebeble onların çoğu kadınlardandır? diye sordular da, Peygamber

   aleyhisselâm:

   — Küfürleri sebebiyle, cevabında bulundu.

   — ALLAH’a mı küfrediyorlar? diye yine sordular. Peygamber aleyhisselâm:

   — Kocalarına ve kendilerine yapılan nimete küfrediyorlar; onlardan birine dünyayı versen, yahud

   ömrü boyunca iyilikte bulunsan, yine senden hoşlarına gitmeyen bir şey görünce, senden hiç bir

   zaman hayır görmedim, derler, buyurdu.

   Resûl-i Ekrem (aleyhissalâtu vesselâm), bu hadislerinde kadınları manen en ziyade ziyana atan fıtrî

   zaaflarına dikkat çekmektedir. En ziyade diyoruz çünkü cehennemdeki çokluklarının sebebi bu

   zaafa bağlanmaktadır. O zaaf da: Kötü sözü çabukça, çokça sarfetmeleri, kocalarına karşı

   nankörlükleri, erkeklerin aklını çelici olmalarıdır. Erkekleri günaha attıkları için, sebep olmadan

   dolayı kendilerine mesuliyet gelmektedir. Aynı durum karşı cins için de geçerlidir. Yani erkelerin de

   kadınlar adına yapacakları hatalardan dolayı sorumlu olmaları söz konusudur.
   (www.sorularlaislamiyet.com)

   7) Cennette en az kadınlar vardı. [3309-Müslim] Bkz. Kur’an-7/179

   Kur’an-7/179 Andolsun biz, cinler ve insanlardan, kalpleri olup da bunlarla anlamayan, gözleri olup

   da bunlarla görmeyen, kulakları olup da bunlarla işitmeyen birçoklarını cehennem için var ettik.

   İşte bunlar hayvanlar gibi, hatta daha da aşağıdadırlar. İşte bunlar gafillerin ta kendileridir.

   CEVAP 7 NEDEN CENNETTE AZ OLCAKLARINA DAİR CEVAP 6. SORUNUN CEVABI İLE AYNIDIR

   8) Kadınlar sizin yanınızda esirler gibidirler [3303-Tirmizî] Bkz. Kur’an-4/1 49/11

   Kur’an-4/1 Ey insanlar! Sizi bir tek nefisten yaratan ve ondan da eşini yaratan; ikisinden birçok

   erkek ve kadın (meydana getirip) yayan Rabbinize karşı gelmekten sakının. Kendisi adına

   birbirinizden dilekte bulunduğunuz Allah’a karşı gelmekten ve akrabalık bağlarını koparmaktan

   sakının. Şüphesiz Allah, üzerinizde bir gözetleyicidir.

   Kur’an-49/11 Ey iman edenler! Bir topluluk bir diğerini alaya almasın. Belki onlar kendilerinden

   daha iyidirler. Kadınlar da diğer kadınları alaya almasın. Belki onlar kendilerinden daha iyidirler.

   Birbirinizi karalamayın, birbirinizi (kötü) lakaplarla çağırmayın. İmandan sonra fasıklık ne kötü bir

   namdır! Kim de tövbe etmezse, işte onlar zâlimlerin ta kendileridir.

   CEVAP 8

   Süleyman b. Amr b. Ahvas (r.a.)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: veda haccında Rasûlullah

   (s.a.v.) ile birlikte bulunan babam anlatmıştı. Allah’a hamd ederek söze başladı bazı hatırlatmalarda

   bulunarak va’zu nasihatte bulundu uzunca olan bu hadisin bir kısmında şöyle buyurdu: “Dikkat

   edin kadınlara karşı iyi davranmanızı tavsiye ederim, onlar size bağlılıkları ve yardımları yönünden

   esirler gibidir. Cinsel ilişki dışında onlardan fazla bir şey istemeyin, fazla yükler yüklemeyin. Ancak

   apaçık çirkin bir şey yaparlarsa o zaman onları yataklarında yalnız bırakın ve fazla olmamak şartıyla

   onları dövün. Size itaat ettikleri takdirde bahaneler arayarak onlara sıkıntı vermeyin. Dikkat edin

   sizin kadınlarınız üzerinde haklarınız olduğu gibi onlarında sizin üzerinizde hakları vardır. Sizin

   kadınlarınız üzerindeki hakkınız: Sevmediğiniz kimseleri evinize sokmamaları ve hoşlanmadığınız

   kimselerle konuşmamalarıdır. Dikkat edin sizin üzerinizde onların hakkı ise: Yedirmek ve giydirmek

   konusunda onlara iyi davranmanızdır.”
   (İbn Mâce: Nikah: 3; Ebû Dâvûd, Nikah: 40)

   9) Ey kadınlar, sizler cehennem odunusunuz. [3039-Buhârî-Müslim-Ebû Dâvud-Nesâî] Bkz.

   Kur’an-72/15

   Kur’an-72/15 “Hak yoldan sapanlara gelince, onlar cehenneme odun olmuşlardır.”

   CEVAP 9

   Câbir (r.a)’den rivâyete göre, şöyle demiştir: Bir bayram günü Rasûlullah (s.a.v) ile beraber

   namazda bulundum. Hutbeden önce namaza başladı, ne ezan okudu ne de kamet getirildi. Namazı

   bitirince Bilal’e dayanarak ayağa kalktı ve Allah’a hamd edip O’nu övdükten sonra cemaate vaaz

   etti. Bazı hatırlatmalarda bulundu ve Allah’a itaat etmeye teşvik etti. Sonra Bilal’i de yanına alarak

   kadınların bulunduğu tarafa gitti. Onlara da Allah’a karşı sorumluluk bilinci içerisinde olmalarını

   hatırlatıp vaaz etti. Bazı hatırlatmalarda bulundu. Allah’a hamd-ü sena edip, onları da Allah’a itaate

   teşvik etti. Sonra: “Sadaka veriniz, sizlerin çoğu Cehennem odunudur” buyurdu. Bunun üzerine

   ileri gelenlerden olmayan esmer bir kadın: “Niçin ey Allah’ın Rasûlü!” diye sordu. Bunun üzerine

   Rasûlullah (s.a.v): “Şikayetleriniz pek çoktur, kocalarınıza karşı nankörlük edersiniz” buyurunca;

   kadınlar gerdanlıklarını, küpelerini, yüzüklerini çıkarıp Bilal’in elbisesi üzerine sadaka olarak atmaya

   başladılar.
   (Müslim, Iydeyn: 1; Dârimi, Iydeyn: 224)

   10) Kız bebeğin sidiğini temizlemek için birkaç kez su serpin; erkek bebeğin sidiğini temizlemek

   için çiteleyin. [3506-Buhârî-Müslim-Muvatta-Ebû Dâvud-Tirmizî-Nesâî] [3507-Ebû Dâvud]

   [527-6162-İbn Mace] Bkz. Kur’an-6/139 16/58 43/17

   Kur’an-6/139 Bir de dediler ki: “Şu hayvanların karınlarındaki yavrular (canlı olursa) sırf

   erkeklerimize aittir. Karılarımıza ise haramdır.” Eğer ölü olursa, o vakit onda hepsi ortaktırlar. Allah,

   onların bu tür nitelemelerinin cezasını verecektir. Şüphesiz O, hüküm ve hikmet sahibidir, hakkıyla

   bilendir.

   Kur’an-16/58 Onlardan biri, kız ile müjdelendiği zaman içi öfke ile dolarak yüzü simsiyah kesilir!

   Kur’an-43/17 Onlardan biri, Rahmân’a örnek kıldığı (isnad ettiği kız çocuğu) ile müjdelendiği

   zaman, öfkesinden yüzü simsiyah kesilir.

   CEVAP 10

   AYETLER İLE HADİSİN ALAKASI YOKTUR

   11) Oğlan çocuğu için birbirine denk iki kurban, kız çocuğu için bir kurban gerekir. [3970-Ebû

   Dâvud-Tirmizî-Nesâî] Bkz. Kur’an-6/139 16/58 43/17

   Kur’an-6/139 Bir de dediler ki: “Şu hayvanların karınlarındaki yavrular (canlı olursa) sırf

   erkeklerimize aittir. Karılarımıza ise haramdır.” Eğer ölü olursa, o vakit onda hepsi ortaktırlar. Allah,

   onların bu tür nitelemelerinin cezasını verecektir. Şüphesiz O, hüküm ve hikmet sahibidir, hakkıyla

   bilendir.

   Kur’an-16/58 Onlardan biri, kız ile müjdelendiği zaman içi öfke ile dolarak yüzü simsiyah kesilir!

   Kur’an-43/17 Onlardan biri, Rahmân’a örnek kıldığı (isnad ettiği kız çocuğu) ile müjdelendiği

   zaman, öfkesinden yüzü simsiyah kesilir.

   CEVAP 11

   AYETLERLE HADİSİN ALAKASI YOKTUR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR.

   Ümmû Kürs’el-Ka’biyye demiştir ki:”Rasûlullah (s.a.)’ı, (Akîka kurbanı olarak) erkek çocuğu için

   yaşça birbirine denk olan iki koyun, kız çocuğu için de bir koyun (kesilir) derken işittim.”

   Ebû Dâvûd der ki: Ben Ahmed (b. Hanbel)’i (metinde geçen) “mükâfieten” (kelimesin)i “eşittirler”,

   yahut da ”birbirlerine yakındırlar” diye tefsir ederken işittim.
   (Nesâî, akîka 1, 3, 4; Ahmed b. Hanbel, IV, 38. Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil

   Yayınevi: 10/538-539)

   Açıklama

   Akîka; lügatte yeni doğan çocuğun başındaki ‘ana tüyü’ demektir. Bir fıkıh terimi olarak bu kelime;

   yeni doğan bir çocuğun doğumunun yedinci günü kesilen kurban anlamında kullanılır. Kelime,

   yarmak ve kesmek manalarına gelen ” ” kökünden türetilmiştir. Dolayısıyla yeni doğan bir

   çocuğun başındaki ana tüyü doğumunun yedinci günü kesildiği için ‘akîka’ ismini aldığı gibi,

   onunla birlikte kesilen kurban da bu ismi almıştır.
   Hanefî âlimlerinden İbn Âbidîn bu mevzuda şunları söylemiştir: “Çocuğu dünyaya gelen bir

   kimsenin, doğumun ilk haftasında, çocuğa isim vererek başındaki ana tüyünü kesip ağırlığınca

   gümüş ya da altın dağıtması müstehaptır.Ebû Cafer et-Tahâvî Şerhü Maâni’l-Âsâr’ isimli eserinde

   bu kurbanı kesmenin nafile bir ibâdet olduğunu söylemiştir.Udhıye kurbanında aranan şartların

   aynen bu kurbanda da bulunması gerekir. Bu kurbanın eti çiğ olarak dağıtılabileceği gibi, pişirilerek

   ve kemikleri kırılarak veya kırılmadan da dağıtılabilir. Uygun görülen kişilerin davet edilerek onlara

   yedirilmesi de caizdir.”
   (Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi: 10/539)

   Bazı Hükümler

   1. Kız veya erkek çocuğu dünyaya gelen bir kimsenin şükür makamında *akika adıyla bir kurban

   kesmesi meşru kılınmıştır. Haleften ve seleften ilim ehlinin ekserisinin görüşü budur. İmâm Mâlik

   (r.a.) bu mevzuda şöyle diyor: “Akîka konusunda biz Medîneliler arasında da ittifak vardır.

   Çocuğuna akîka kurbanı kesecek kimse kız ve erkek için ayrı ayrı birer kurban keser. Akika vâcib

   değil, müstehaptır. İnsanlar ötedenberi yapagelmişlerdir.”(İmâm-ı Mâlik, El-muvatta, akîka, 7)
   Tâbîn’den Yahya el-Ensârî de “Benim yetiştiğim insanlar yeni doğan kız ve erkek çocukları için

   akîka kurbanı kesmeyi bırakmazlardı.” demiştir.Bu mevzuda İbn’ül-Mün’îr’de “Akîka kurbanı

   kesmeyi meşru görenler, Hanefî âlimleriyle İmâm Malik, İmâm Şafiî, İshâk ve Cumhuru ulemâ’dır.

   Delilleri ise; mevzuumuzu teşkil eden babın hadisleri ile benzeri hadislerdir. Ancak akîka

   kurbanının hükmü âlimler arasında ihtilaflıdır. Cumhuru ulema bunun sünnet olduğu

   görüşündedir” diyor.

   2. Akîka kurbanı olarak erkek çocuk için iki koyun, kız çocuk için de bir koyun kesilir. Sahabe ve

   Tabiînden olan âlimlerin ekserisi ile onların dışında kalan ulemanın pek çoğu bu görüştedir.Ancak

   Hanefî âlimleriyle İmâm Malik bu hususta kız ile oğlan arasında bir fark yoktur. Her ikisi için de birer

   koyun kesilir, demişlerdir. İbn Ömer ile Urve b. ez-Zübeyr de bu görüştedir. Nitekim şu iki hadis-i

   şerif, bunu açıkça ifâde etmektedir: “Abdullah b. Ömer, aile fertlerinden her isteyene akîka’dan

   verirdi. O, kız ve erkek hepsi için ayrı ayrı birer koyun keserdi.” (İmâm-ı Mâlik, Muvatta, akika

   4)”Urve b. ez-Zübeyr, âkîka olarak kız ve erkek çocuklar için ayrı ayrı birer koyun keserdi.”(İmâm-ı

   Malik, Muvatta, akîka 7) hadis-i şerifte Rasûl-i Ekrem Efendimizin de Hz. Hasan ve Hüseyin (r.a.)

   için akîka kurbanı olarak birer koyun kestiği ifade edilmektedir. Erkek çocuk için akîka kurbanı

   olarak iki koyun kesileceğini ifade eden cumhuru ulemaya göre “Hz. Peygamber’in Hz. Hasan ile

   Hüseyin için akîka kurbanı olarak birer koyun kestiğini ifade eden 2841 numaralı hadis-i şerif

   muzdaribdir; çünkü Nesâi’nin rivayetinde Hz. Peygamber’in Hazret-i Hasan ve Hüseyin (r.a.) için

   ikişer koç kurban ettiği ifade edilmektedir.(Nesai akika 4) Gerçi Nesâî’nin bu rivâyetindeki “iki koç”

   kelimesinin te’kid için tekrarlanmış olabileceği binaenaleyh, Hazret-i Hasan’la Hüseyin için kesilen

   akîka kurbanlarının dört koç değil de iki koçtan ibaret olduğu düşünülebilirse, de bu iki hadisin

   birini diğerine tercih etmek veya aralarını telif etmek mümkün olmadığından, bu hadisler

   muzdaribdir ve delil olma niteliğinden uzaktır. Eğer, gerçekten 2841 numaralı hadisin sübûtu kabul

   edilecek olursa o zaman, bir koyun kesmekle yetinmenin câizliğine iki koyun kesileceğini ifade

   eden sahih hadislerin çokluğuna bakarak da iki koyun kesmenin müstehaplığına hükmetmek

   gerekir.” Alimler, akîka kurbanının hangi hayvanlardan olabileceği konusunda da ihtilâfa

   düşmüşlerdir, Şafiî âlimlerinden bazıları ile İbn Hazm, mevzumuzü teşkil eden hadis-i şerifin

   zahirine sarılarak, akîka kurbanının sâdece davar cinsinden olan keçi ve koyundan kesilebileceğini

   sığır ve deve cinsinden akîka olamayacağını söylemişlerdir. Hanefî âlimlerine göre, kurban

   bayramında kurban edilmeye elverişli olan her koyun, akîka kurbanı olabilir.

   Mâlikîlerle Şâfiîlere ve âlimlerin cumhuruna göre; kurban bayramında kurban edilmeye elverişli

   olan davar, sığır ve deve cinsinden her hayvan akîka kurbanı olarak kesilebilir. Ahmed b. Hanbel

   (r.a.)ya göre; akîka kurbanı koyundan kesilebildiği gibi sığır ve deve cinsinden de kesilebilir. Bu

   hayvanların akîka kurbanı olarak kesilmesinin caiz olabilmesi için ortaklaşa değil sadece bir çocuk

   için kesilmiş olmaları şarttır.
   (Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi: 10/539-541)

   12) Erkeklere kadınlardan daha zararlı fitne bırakmadım. [3308-Buharî-Müslim-Tirmizî] Bkz.

   Kur’an-4/1 49/11

   Kur’an-4/1 Ey insanlar! Sizi bir tek nefisten yaratan ve ondan da eşini yaratan; ikisinden birçok

   erkek ve kadın (meydana getirip) yayan Rabbinize karşı gelmekten sakının. Kendisi adına

   birbirinizden dilekte bulunduğunuz Allah’a karşı gelmekten ve akrabalık bağlarını koparmaktan

   sakının. Şüphesiz Allah, üzerinizde bir gözetleyicidir.

   Kur’an-49/11 Ey iman edenler! Bir topluluk bir diğerini alaya almasın. Belki onlar kendilerinden

   daha iyidirler. Kadınlar da diğer kadınları alaya almasın. Belki onlar kendilerinden daha iyidirler.

   Birbirinizi karalamayın, birbirinizi (kötü) lakaplarla çağırmayın. İmandan sonra fasıklık ne kötü bir

   namdır! Kim de tövbe etmezse, işte onlar zâlimlerin ta kendileridir.

   CEVAP 12

   Üsâme İbnu Zeyd (radıyallahu anhümâ) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular

   ki: “Erkeklere kendimden sonra kadınlardan daha zararlı bir fitne bırakmadım.”

   AÇIKLAMA:

   Burada Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) erkeklerin en çok kadın sebebiyle fitneye düşeceğine

   dikkat çekmektedir. Sübkî, bu hadisten halkın yanlış mâna çıkardığını belirtir. Şöyle ki: Hadis, kadın

   sebebiyle bir kısım düşmanlıkların ve fitnelerin çıktığını haber verdiği halde, halk “kadının uğursuz

   olduğu”, “insanlar üzerinde kötü tesirler hâsıl ettiği” inancına kapılmıştır. Sübkî, ulemâdan

   hiçbirinin böyle bir iddiada bulunmadığını belirtir. Sözüne şöyle devam eder: “Kim kadının bunda

   sebep olduğunu söylerse o câhildir. Nitekim Şâri, yağmurun yıldızın tesiriyle hasıl olduğuna inanan

   kimseye küfr nisbet etmiştir. Şerrin, hiçbir medhali olmayan kadın sebebiyle vukua geldiğini

   söyleyen kimseye ne denmez? Gerek şu ki kaza ve kaderin hükmü ona muvafakat edip tesadüf

   eder, nefis de bu durumdân tedirginlik duyar. Kim bu halle karşılaşırsa bilsin ki, fiilin ondan

   geldiğine itikad etmedikçe onu terketmesinde bir zarar yoktur.”

   Şurası muhakkak ki, fıtrat gereği erkekler kadınları sever. Hatta dünya metâı arasında sevdikleri

   şeylerin en başında kadın gelir. Nitekim ayet-i kerimede, insana sevdirilen dünya nimetleri

   sayılırken önce kadın zikredilmiştir: “Kadınlara, oğullara, kantar kantar altın ve gümüşe, nişanlı

   atlar ve develere, ekinlere karşı aşırı sevgi beslemek insanlara güzel gösterilmiştir” (Âl-i İmrân 14).

   Evlad bile kadın sebebiyle sevilir. Öyle ki sağ ve yanında olan kadının çocuğu, ölmüş olan eski

   kadının çocuğundan daha çok sevilir. Hükemâdan biri der ki: “Kadınların hepsi şerdir. Asıl büyük

   şer onlardan müstağnî olunamayıştır. Akıl ve din yönüyle eksik olmasına rağmen, erkeği de akıl ve

   dini noksan olanların yapacağı işleri yapmaya sevkederler. Dinî umûrun peşine düşmekten

   alıkoyarlar, dünya işlerinin peşine takarlar. İşte bu en büyük fitne ve fesaddır.” Müslim’in bir

   rivâyetinde Aleyhissalatu vesselam: “Kadınlardan Kaçının; zira İsrailoğullarına ilk fitne kadın

   yüzünden düştü.”

   Hadislerde kadın fitnesi derken, sadece yabancı kadınlara karşı düşülecek zaaf kastedilmiyor.

   Bilakis kişinin hanımı, kızı, kızkardeşi hepsi dahildir. Kendi hanımından düşeceği fitnenin daha

   beter olabileceği söylenmiştir
   (İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları: 10/97-98)

   AÇIKLAMA 2

   İslamın aile yapısında kadın ve erkeğin ayrı ayrı görevleri ve sorumlulukları vardır. Geçen

   hadislerde erkeğin aile üzerindeki otorite ve sorumluluğuyla kadının durumu apaçık gözler önüne

   serilmişir. Erkek vazife ve sorumluluğunu bilip yuvadaki vazifesini layıkıyla yapar, kadın da ayet ve

   hadislerle belirtilen şekliyle kocasını razı eder ev işlerini yerine getirirse cenneti elde etmiş

   olacaklardır.

   Son hadisle bazı problemli kadınlara ve kadın cinsinin hususiyetine işaret edilmekte ve Teğabün:

   64/14 ayeti bize hatırlatılmaktadır. Bu ayetin sebebi vücudu (söylenme gereği) hicret edecek

   kimselere karıları ve çocukları “Sen gidersen biz sensiz ne yaparız.” Demişler ve onların hicret

   etmelerini geciktirmişlerdi. Gecikmeden dolayı günaha girdiklerini zanneden sahabiler hanım ve

   çocuklarını cezalandırmaya kalkmışlar ve onları daha hoşgörülü olmaya çağıran Teğabün: 64/14

   ayeti nazil olmuşlardır. Al-i İmran: 3/14 de belirtildiğine göre insanlar bazı dünya zevk ve

   nimetlerine düşkün yaratılmışlardır. Bunlardan ilki kadın ve erkeğin birbirlerine olan ilgi ve

   alakalarıdır. Bu ilginin ölçülü kullanılmaması her iki taraf için de tehlike doğurabilir. Hadis-i şerif bu

   tehlikeye dikkatleri çekip erkeklerin daha uyanık olmalarını istemektedir
   (Abdullah Parlıyan, Açıklamalı Tam Riyazu’s-Salihin Tercümesi: 111)

   13) Kadın bir günlük yola mahremi olmadan seyahat edemez. [2194-Buhârî-Müslim-Muvatta-Ebû

   Dâvud-Tirmizî-] Bkz. Kur’an-33/35

   Kur’an-33/35 Şüphesiz müslüman erkeklerle müslüman kadınlar, mü’min erkeklerle mü’min

   kadınlar, itaatkâr erkeklerle itaatkâr kadınlar, doğru erkeklerle doğru kadınlar, sabreden erkeklerle

   sabreden kadınlar, Allah’a derinden saygı duyan erkekler, Allah’a derinden saygı duyan kadınlar,

   sadaka veren erkeklerle sadaka veren kadınlar, oruç tutan erkeklerle oruç tutan kadınlar,

   namuslarını koruyan erkeklerle namuslarını koruyan kadınlar, Allah’ı çokça anan erkeklerle çokça

   anan kadınlar var ya, işte onlar için Allah bağışlanma ve büyük bir mükâfat hazırlamıştır.

   AYETLER İLE HADİSİN ALAKASI YOKTUR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   CEVAP 13

   Bu hadis-i şerifin bir kadının yalnız başına bir gecelik mesafedeki yere yolculuk etmesini

   yasakladığında şüphe yoksa da kadının tek başına çıkması yasak edilen yolculuğun mesâfesini

   ta’yin konusunda ulemâ ihtilâfa düşmüştür. Çünkü bu mesafenin mikdarıyla ilgili hadislerde farklı

   ifâdeler bulunmaktadır.

   Bazılarında bu mesafenin bir berîd (12 mil), bazılarında “bir gecelik yol” bazılarında “bir gün ve

   gecelik yol”, bazılarında da “üç günlük yol” ifâdeleri bulunmaktadır. Taberânî’nin İbn Abbas’tan

   merfû’ olarak rivayet ettiği bir hadiste; “Bir kadın yanında mahremi bulunmadan 3 millik bir

   mesafeye çıkmasın” denildiği halde, Tahâvî’nin rivayet ettiği Ebu Sa’-id el-Hudrî hadisinde Hz.

   Peygamber’in; “Bir kadın yanında mahremi olmadan iki günlük yola çıkamaz” buyurduğu ifâde

   edilmektedir.(Şerhü Meâni’1-âsâr, II, 113)Buhârî ve Müslim’de de bu mesafenin “iki günlük bir yol”

   olarak belirlendiğine dâir rivayetler vardır.(Müslim, hac 415-416; Buhârî, Savm 67) Buhârî’nin diğer

   bir rivayetinde de Hz. Peygamber’in, “Hiç bir kimse bir kadınla başbaşa kalmasın, hiç bir kadın

   yanında mahremi olmadan yola çıkmasın” buyurduğu, bunun üzerine bir adamın ayağa kalkarak;

   “yâ Resûlullah ben falan savaşa yazıldım, eşim de hacca gitti. Ben ne yapayım?” dediği, Resûl-i

   Ekrem’in de; “‘Karınla beraber sen de hacca git” buyurduğu(Buhârî, cihâd 140; Müslim, hac 424)

   ifâde ediliyor. Ancak görüldüğü gibi Buhârî’nin bu rivayetinde, kadının beraberinde kocası da

   bulunması gereken bu yolculuğun mesafesi ile ilgili olarak bir kayıt ve beyân yoktur. Bu durumu

   nazar-ı itibâra alan Şafiî ve Mâlikî ulemâsı uzunluğu ne kadar olursa olsun hiç bir zaman nafile hac

   yapmak isteyen bir kadının, yanında mahremi bulunmadan yolculuk yapmasının caiz

   olamayacağını söylemişlerdir.

   Bu görüşte olan ilim adamlarına göre, Hadis-i şeriflerde geçen “üç gün, iki gece, bir gece, bir

   gündüz, iki gün” gibi ölçüler herkes için geçerli genel bir hüküm ifâde eden birer kayıt niteliği

   taşımaktan uzaktırlar. Çünkü bu ölçüler o soruyu soran şahısla ve onun yapacağı yolculuğun

   mesâfesiyle ilgilidirler. Birisi ailesinin yalnız başına üç gün yolculuk yapmak istediğini sormuş red

   cevâbı almış, diğeri de ailesinin yalnız başına yapacağı başka bir yolculuktan bahsetmiş o da red

   cevâbı almış, bu hadiselere şâhid olan râvilerden her biri kendi gördüğünü anlatmış, aynı

   hâdiseyle ilgili olarak farklı iki cevâp nakleden bir râvi çıkmamıştır. Buradaki mukayyed lâfızların

   mutlak lâfızları kayıtlaması da söz konusu değildir. Çünkü bu konudaki hadislerde bulunan kayıtlar,

   genel bir hüküm ifâde etmekten uzaktırlar. Hafız İbn Hacer’in “Fethü’l-Bârî isimli eserindeki

   beyânına göre ulemâ bu mevzûdaki hadisler birbirinden farklı olduğundan kendi içtihâdlarına göre

   amel etmişlerdir. Münzirî’ye göre hadis-i şeriflerde geçen “bîr gün” sözünden maksat, gecesiyle

   beraber bir gün, başka bir deyişle “bir gün bir gece”dir. “Bir gece” sözünden maksat da

   “gündüzüyle beraber bir gece” yani “bir gece bir gündüzdür”. Bu adetlerin temsili bir miktar ifâde

   etmiş olması da mümkündür. Meselâ “bir gün” sözüyle bir sayısına, “iki gün” sözüyle çokluğun en

   az sayısına “üç gün” sözüyle de, çoğulun en az sayısına işaret edilmiş olabilir. Sanki bu sözlerle

   “böyle az mesafelerle bile kadın mahremsiz olarak yolculuk yapamaz. Artık uzun yolculuğa nasıl

   çıkabilir?” denilmek istenmiştir.

   Hanefî ulemâsı ise, “bir kadının yanında mahremi olmadan üç günlük veya daha uzun yola çıkması

   caiz olmadığını” söylemişlerdir. Üç günlük mesafeden daha kısa yolculuğa yalnız başına

   çıkmasında bir sakınca görmemişlerdir. Hanefi imamlarından Tahâvî Şerhi Meâm’I-Âsâr isimli

   eserinde Hanefi ulemâsının bu mevzûdaki görüşlerini te’yid eden hadis-i şerifleri naklettikten sonra

   şunları söylemektedir: “Bütün bu hadis-i şerifler ve haberler bir kadının mahremsiz olarak üç

   günlük ve daha fazla bir yolculuğa çıkamayacağım, daha kısa mesafelere çıkmasında ise, bir

   sakınca bulunmadığını ifâde etmektedirler. Resûl-i Ekrem’in bu mesafeyi “üç gün” olarak

   belirlemesinin anlamı budur. Ancak kadının mahremsiz olarak daha kısa olan yolculuğa çıkması

   konusunda gelen hadislerin ifâdeleri birbirinden farklıdır. Fakat Resûl-i ekrem (s.a.) “üç günlük

   mesafe” sözünü söylerken daha kısa mesafeler için kadının yalnız başına yolculuk yapmasında bir

   sakınca olmadığını belirtmek istemiştir. Daha kısa mesafeler için de kadının yalnız başına yolculuk

   yapmasının caiz olmayacağını ifâde eden hadis-i şeriflere gelince, burada şöyle bir durum vardır.

   Kadının mahremsiz olarak yaptığı yolculuğun haram olması için bu yolculuğun üç günlük bir

   mesafede olması gerektiğini ifâde eden hadisler şu iki durumun dışında olamazlar: Bu hadisler:

   1. Ya kadının üç günlük mesafeden daha kısa yolculuğa yalnız başına çıkmasının câiz olmadığını

   ifâde eden hadislerden önce vârid olmuşlardır.

   2. Yahut da sonra vârid olmuşlardır.

   Şayet önce vârid olmuşlarsa, daha sonra gelen hadisler üç günlük mesafeden daha az olan yola

   da kadının yalnız başına çıkamayacağı hükmünü getirmişlerdir. Fakat bu durumda yine de

   Hanefilerin, delilini teşkil eden hadislerin hükmü üç günlük yola kadının yalnız başına çıkamaması

   ve daha aşağı yola çıkabilmesi gibi durumlarda yürürlüktedir. Öyleyse bu mesafeyi “üç gün” olarak

   belirleyen ve Hanefi ulemâsının delilini teşkil eden hadislerin hükmü üç günlük yola ve daha uzun

   mesafelere kadının mahremsiz olarak çıkamayacağı hususunda yine yürürlüktedir. Fakat, bu

   mesafeyi üç gün olarak belirleyen hadisler daha sonra vârid olmuşlarsa, bu mesafeyi daha kısa

   olarak belirleyen hadislerin hükmü tamamen yürürlükten kalkmış demektir. Öyleyse her iki ihtimale

   göre de hükmünün bir kısmı veya tamamı yürürlükte olan hadis, Hanefilerin delili olan hadistir.

   Aksini ifâde eden hadislerin hükümleri ise, ancak Hanefilerin delilini teşkil eden hadislerden sonra

   vârid olmaları halinde geçerlidir. Daha önce geldikleri kabul edilirse hükümleri tamamen

   geçersizdir. Bilindiği gibi her iki halde de hükmü geçerli olan bir hadis, hükmü bir ihtimale göre

   geçerli, diğer bir ihtimale göre geçersiz olan hadise tercih edilir
   (Tahâvi, Şerlı-ıTMeâni’l-asâr, II, 115)

   14) Kadın avrettir, dışarı çıktı mı şeytan muttali olur. [3443-Tirmizî]

   KUR’AN’A AYKIRI DENMİŞ ORTADA AYKIRI OLDUĞU İDDA EDİLEN AYET(LER) YİNEDE BU KONUYA

   AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   CEVAP 14

   İbnu Mes’ud (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Kadın

   avrettir, dışarı çıktı mı şeytan ona muttalî olur.”

   AÇIKLAMA:

   1- Avret, ortaya çıktığı, görüldüğü takdirde utanılan her şeydir. Kadının avret olarak ifâdesi,

   kadından da haya duyulduğu içindir. Bu hadis “kadın, avret (utanılacak şey) sahibi olduğu için

   böyle denmiştir” şeklinde de açıklanmıştır.

   2- Şeytanın kadına istişrâfı (ıttılâı) farklı şekillerde yorumlanmıştır:

   * Kadını erkekler nazarında tezyin eder.
   * Şeytan kadına onu iğva etmek ve onunla başkalarını da iğva etmek için bakar.
   İstişrâf lügat olarak bir şeye bakmak üzere gözünü kaldırmak ve daha iyi görmek için elini kaşı

   üzerinde açıp gölgelemektir.
   Bu durumda hadis, kadının lüzumsuz yere sokağa çıkmasının hoş olmadığını takrir buyurmaktadır.

   Âlimler hadisten: “Kadın çıkınca, şeytan başkasıyla onu şaşırtmak, onunla da başkasını şaşırtmak,

   böylece her ikisini veya ikisinden birini fitneye atmak için dikkatini onun üzerine toplar” ma’nâsını

   çıkarmışlardır.
   Buradaki şeytandan Resûlullah, cinnî şeytanı kasdettiği gibi fâsıklardan insî şeytanı da kastetmiş

   olabilir. Zira Nâs suresinde şeytanın insî ve cinnî olabileceği ifâde edilmiştir
   (İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları: 10/234-235)

   15) Altın ve ipek, erkeklere haramdır. [3597-7071-Ebu Dâvud- Nesâi-İbn Mace] Bkz. Kur’an-7/31-32

   22/23

   Kur’an-7/31-32 Ey Âdemoğulları! Her mescitte ziynetinizi takının (güzel ve temiz giyinin). Yiyin için

   fakat israf etmeyin. Çünkü O, israf edenleri sevmez. De ki: “Allah’ın, kulları için yarattığı zîneti ve

   temiz rızkı kim haram kılmış?” De ki: “Bunlar, dünya hayatında mü’minler içindir. Kıyamet gününde

   ise yalnız onlara özgüdür. İşte bilen bir topluluk için âyetleri, ayrı ayrı açıklıyoruz.”

   Kur’an-22/23 Şüphesiz Allah, iman edip salih ameller işleyenleri içlerinden ırmaklar akan

   cennetlere koyacak, orada altından bileziklerle, incilerle süsleneceklerdir. Oradaki giysileri ise

   ipektir.

   CEVAP 15

   Hz. Ali (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) bir miktar ipek alıp sağ

   avucuna koydu, bir miktar da altın alıp sol eline koydu sonra da:”Şu iki şey ümmetimin erkek

   kısmına haramdır!” buyurdu.” [Ebu Davud, Libas 14, (4057); Nesâî, Zinet 40, (8, 160).] Tirmizî, ve

   Nesâî’de Ebu Musa’dan gelen diğer bir rivayette: “Ümmetimin erkeklerine, ipek elbise ve altın

   haram kılındı, kadınlarına helal kılındı” buyrulmuştur

   İpekli elbiseler giymek erkeklere haramdır.Ancak Hanefi fıkıh kitaplarından Hidaye’de açıklandğı

   üzere; ipekten olan kısım, nişane ve elbise etrafına çevrilen dikiş gibi dört parmak miktarı kadar az

   olursa ona ruhsat vardır.(el -Aynî, el -Binâye Fi şerhi’l – Hidaye IX 214) Bezlü’l Mechud yazarının

   açıklamasına göre; bu yasaklar saf ipek hakkındadır, tavşan tüyünden yapılan ipekler için geçerli

   değildir.İpekli elbiseler giymenin caiz olduğunu ifade eden rivayetler, tavşan tüyünden yapılan

   ipeklerle ilgilidir. İpekten dokunan elbiselerle ilgili değildir.İpek giymenin helal olduğunu söyleyen

   bazı sahabilerin bu sözlerini tavşan tüyünden yapılan ipekli elbiselerle ilgili olmasıda

   mümkündür.Şevkani’nin belirttiği gibi; esasen sözü geçen sahabilerin bu görüşleri­nin saf ipek

   hakkında olduğu düşünülse bile onların bu görüşü saf ipekten dokunmuş elbise giymenin

   haramlığım değiştirmez. Çünkü Fahr-i Kainat Efendimiz; ileride ipekli elbise giyen birtakım

   zümrelerin türeyeceğini haber vermiş ve onlar hakkında tehditte bulunmuştur.Bazıkimselerin

   suretlerinin maymun veya domuz suretine çevrilmesi bu ümmette de görülecektir.Ancak bazı

   kimseler; bu değişiklir hakiki manada suretdeğişikliği olmayıp ahlaklarında meydana gelecek

   değişiklik olduğunu söylemişİerse de, bunun hakiki manada bir değişiklik olması hadisin siyakına

   daha uygundur. Nitekim Hattabi de böyle demiştir.(Abdullah b. Hirazi. Fethu’l – Mubdî bişerlıi

   muhtasarız zebîcü, III 258) İbnü’l-Arabi’de, hadisteki maymun ve domuz suretine Mesih ve tebdilin

   geçmiş ümmetlerde olduğu gibi hakikat olduğunu, ancak tebdil-i ahlaktan kinaye de olabileceğini

   söylemiştir.
   (Kâmil miras tecrid-i sarih tercemesi XII 48.1. Baskı Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil

   Yayınevi: 14/114-115.)

   Güzel giyinmeyi itina göstermek mubahtır. Kibirlenmek ve başkalarından üstün ve farklı görünmek

   niyetiyle giyinmek ise mekruhtur.İsraf sayılacak tarzda ve şekilde giyinmek haramdır. Fakirlerin

   veya orta halli kimselerin zenginleri taklik ederek israfa düşmeleri caiz değildir. Zira bu durum

   fakirliği artırdığı gibi insanlar arasında kıskançlık ve düşmanlık da doğurur.İpek elbise kadınlar için

   helal ise de erkekler için haramdır. İpekten yapılmış sair eşyayı kullanmak ise caizdir.Erkekler altın

   kullanamazlar. Yalmz gümüş vesair yüzük kullanabilirler. Altını diğer madenden az olan

   alaşımlardan yapılan yüzük takmalarında bir mahzur yoktur.Altın dışındaki madenler ağızda koku

   yaptıklarından altın diş veya altın kaplama yapılmasına cevaz verilmiştir.
   (Dabbağoğlu Ahmed Kara Ansiklopedik Büyük İslâm ilmihali 168 – 169)
   Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi: 14/96-97)

   16) Altın ve ipek iman eden herkese yasaktır. [143-Buhârî-Müslim-Ebu

   Dâvud-Nesâî-Buhârî-Müslim-Tirmizî-Ebu Dâvud-Nesâî-İbnu Mâce]

   [2159-Buhârî-Müslim-Tirmizî-Nesâî] Bkz. Kur’an-7/31-32 22/23

   Kur’an-7/31-32 Ey Âdemoğulları! Her mescitte ziynetinizi takının (güzel ve temiz giyinin). Yiyin için

   fakat israf etmeyin. Çünkü O, israf edenleri sevmez.
   De ki: “Allah’ın, kulları için yarattığı zîneti ve temiz rızkı kim haram kılmış?” De ki: “Bunlar, dünya

   hayatında mü’minler içindir. Kıyamet gününde ise yalnız onlara özgüdür. İşte bilen bir topluluk için

   âyetleri, ayrı ayrı açıklıyoruz.”

   Kur’an-22/23 Şüphesiz Allah, iman edip salih ameller işleyenleri içlerinden ırmaklar akan

   cennetlere koyacak, orada altından bileziklerle, incilerle süsleneceklerdir. Oradaki giysileri ise

   ipektir.

   CEVAP 16

   ALTIN VE İPEK İLE İLGİLİ AÇIKLAMA 15. SORUDA YAPILMIŞTIR.

   17) Ey kadınlar süs eşyanız altın ve ipek değil, gümüş olmalıdır. [2104-Nesâî] [2106-Ebû

   Dâvud-Nesâî] Bkz. Kur’an-7/31-32 22/23

   Kur’an-7/31-32 Ey Âdemoğulları! Her mescitte ziynetinizi takının (güzel ve temiz giyinin). Yiyin için

   fakat israf etmeyin. Çünkü O, israf edenleri sevmez.
   De ki: “Allah’ın, kulları için yarattığı zîneti ve temiz rızkı kim haram kılmış?” De ki: “Bunlar, dünya

   hayatında mü’minler içindir. Kıyamet gününde ise yalnız onlara özgüdür. İşte bilen bir topluluk için

   âyetleri, ayrı ayrı açıklıyoruz.”

   Kur’an-22/23 Şüphesiz Allah, iman edip salih ameller işleyenleri içlerinden ırmaklar akan

   cennetlere koyacak, orada altından bileziklerle, incilerle süsleneceklerdir. Oradaki giysileri ise

   ipektir.

   CEVAP 17

   Hüzeyfe (r.a)’ın kız kardeşinden:Rasûlullah (s.a)’in şöyle buyurduğu rivayet edilmiştir: “Ey kadınlar

   topluluğu, sizin süslenmenize gümüş kâfi değil mi? Dikkat edin, Sizden altınla süslenip de onu

   başkalarına gösteren hiç bir kadın yok ki o altın sebebiyle azap edilmesin.” (Nesaî, Zinet / 39;

   Darimî, İstizan 17.)

   Açıklama

   Bu hadîs-î şerifin sâhâbe tabakasından râvîsi Huzeyfe b El-Yeman’ın kız kardeşidir. Tabiinden olan

   râvîsi de Ribî b. Hıraş’in hanımıdır. İsnad’da bu hanımın ismi de anılmıştır.Bu hadîs’in zahiri,

   kadınların altından mamul zinetleri takmalarının caiz olmadığına delalet etmektedir. Ancak aksine

   delalet eden başka hadislerin bulunuşu ve bu hadisin cümle dizilişi sebebiyle ulema, bu hadisi,

   değişik biçimlerde tevil etmişlerdir. Bu tevillerin belli başlıları şunlardır:

   1- İbn Abdil Berr’e göre bu hadis, bilâhere varid olan ve kadınların altınla süslenmelerine izin veren

   hadislerle nesh edilmiştir. Yani bu hadis mensuhdur. Mirkatü’s Suut’ta da bu ve benzeri hadislerin

   mensuh olduğu söylenir.
   2- Bu hadîs, altınla süslenip bunu başkalarına gösteren kadınlarla ilgilidir. Aliyyü’l Kâri azabın,

   altınla süslenmek ve onu başkalarına göstermek üzere tereddüp ettiğini söyleyerek bu tevili

   benimsemiştir.
   3- Bu hadîs altından zinet edinip de onun zekatını vermeyenlere ilgilidir.
   4- Yasak olan, övünmek ve böbürlenmek maksadı ile takılan bileziklerle ilgilidir.
   (Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi: 14/325)

   18) Ayakta su içmeyin. Biriniz ayakta su içerse, hemen kussun. [2246-Müslim] Bkz. Kur’an-7/31

   Kur’an-7/31-32 Ey Âdemoğulları! Her mescitte ziynetinizi takının (güzel ve temiz giyinin). Yiyin için

   fakat israf etmeyin. Çünkü O, israf edenleri sevmez.

   AYET İLE HADİSİN ALAKASI YOKTUR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   CEVAP 18

   Rasul-ı Zişan Efendimiz in ayakta su içmeyi yasakladığı gibi kendisinin bizzat ayakta su içtiği de bir

   gerçektir. Bu durumu gören âlimlerden bazıları, ayakta su ile ilgili yasağın haramlık için olmadığını

   söylerken bir kısmı da bu yasağın bizzat Hz. Peygamber’in uygulamasıyla sonradan neshedildiğini

   söylemişlerdir. Âlimlerden bir kısmı da Hz. Peygamber’in ayakta su içmeyi yasaklayan hadisleriyle

   bazan bizzat kendisinin ayakta su içtiğini ifade eden hadisler arasında bir çelişki bulunmadığını,

   çünkü aslında Hz. Peygamber’in ayakta su içmeyi yasakladığını ve kendisinin de mecbur

   kalmadıkça suyu oturarak içtiğini fakat bazen mecburiyet karşısında ayakta su içmişse de

   mecburiyet karşısında yapılan uygulamaların aslî olmayıp geçici olduğunu aslî olan uygulamanınsa

   devamlı olan uygulama olduğunu söylemişlerdir.Hattâbî ise; buradaki nehy hadislerinin ayakta su

   içmenin keraheti tenzihiyye ifade ettiğini, Hz. Peygamber’in ayakta su içtiğini ifade eden hadislerin

   ise ayakta su içmenin kerahetle birlikte caiz olduğunu belirttiğini söylemiştir.Hafız İbn Hacer, bu

   babda söylenen sözlerin en güzelinin bu olduğunu söylüyor.
   Ayakta su içmenin sakıncası tamamen tıbbîdir. Çünkü ayakta su içme vücuda zararlıdır. Meselâ,

   ayakta su içen kimse susuzluğunu gideremez. Ayrıca bu şekilde içilen bir su mideye birdenbire

   ineceği ve oraya iyice yerleşmeyeceği açıdan vücut için çeşitli zararların doğmasına da yol

   açabilir.Tuhfe yazarı Mübârekfûrî’nin açıklamasına göre, bu mesele ile ilgili çözüm yolları şöyledir:

   1- Bu meselenin çözümünde, başta Ebû Bekir el-Esrem olmak üzere, bazı âlimler ayakta su

   içmenin yasağını bildiren hadislerle caizliğini bildiren hadisleri sıhhat yönünden karşılaştırmışlar ve

   daha sahih olanları tercih yoluna gitmişler; neticede ayakta su içmeye cevaz veren hadislerin

   ayakta su içmeyi yasaklayan hadislerden daha sahih olduğu hükmüne varmışlardır.

   2- Bu meselenin çözümünde tutulan ikinci yol nesih yoludur. el-Esrem’in bu yola da meyli vardır.

   İbn Şahin de buna meyletmiştir. Meselenin çözümüne bu yoldan yaklaşan bu âlimlere ve

   taraftarlarına göre, bu meseledeki nehy hadisleri cevaz hadisleriyle neshedilmiştir. Nitekim hulefa-i

   râşidin ile sahabe ve tâbiûnun büyük çoğunluğunun uygulamaları da bunun delilidir.

   3- Bu meselenin çözümünde tutulan üçüncü yol ise nehy hadisleriyle cevaz hadislerinin arasını

   uzlaştırma yoludur. Bu yolu tutan âlimlerden bazılarına göre, burada ayakta içmekten maksat

   yürürken içmektir. Binaenaleyh buradaki yasak, yürürken su içmekle ilgili, cevaz da bir yerde sabit

   iken içmekle ilgili olduğundan nehy hadisleriyle cevaz hadisleri arasında bir çelişki yoktur.

   Diğer bir takım âlimlere göre de nehy hükmü tenzihen mekruh ifade etmektedir. Bu bakımdan bu

   babdaki nehy ve cevaz hadisleri arasında köklü bir ayrılık yoktur. Hafız İbn Hacer, bu mevzudaki

   görüşlerin en isabetlisinin bu olduğu kanaatindedir
   (Mübârekfûrî, Tuhfetü’l-Ahvezî, VI, 5-6.Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi:

   13/340-341.)

   19) Eti bıçakla kesmeyin. [3188-Ebu Davud]

   CEVAP 19

   KUR’AN’A AYKIRI DENMİŞ ORTADA AYKIRI OLDUĞU İDDA EDİLEN AYET(LER) YOK YİNEDE BU

   KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   Âişe (r.anhâ)’dan rivayet olunduğuna göre; Rasûlullah (s.a):”Eti bıçakla kesmeyiniz. Çünkü bu

   ecnebilerin işidir. Onu siz dişlerinizle kopararak yeyiniz. Çünkü böylesi daha lezzetli ve hazmı daha

   kolaydır” buyurmuştur.
   Ebû Dâvûd dedi ki: Bu hadis sahih değildir.(Tirmizî, et’ime 32; Nesâî, sıyâm 43; Dârimî, et’ime 30;

   Ahmed b. Hanbel, III, 400, VI, 465)

   Açıklama

   İbnü’l-Cevzî bu hadisi Mevzuat isimli eserinde uydurma hadisler arasında zikretmiştir. Ahmed b.

   Hanbel; bu hadisin sahih olmadığını, bu hadisi Ebû Ma’şer el-Medinî’den başka rivayet eden bir ravi

   daha bulunmadığını söylemiş ve kendisinin, Ümeyye ed-Dâmrî’den Rasûlullah (s.a)’ın boğazlanmış

   bir koyunun omuz kısmından bıçakla kestiğine dair bir hadis rivayet ettiğini (Buharı, vudû 50, ezan

   43, cihâd 92, et’ime 20, 26, 58; Müslim, hayz 92, 93; Tirmizî, et’ime 33; Dârimî, vudû 52; Ahmed b.

   Hanbel, I, 365, IV, 139, 179, V, 288) ifade ettikten sonra şöyle demiştir: “Eğer Ebû Ma’şer’in rivayet

   ettiği hadisin sahih olduğu kabul edilirse o hadisin pişmiş et hakkında söylenmiş olması gerekir.

   Hz. Pe

   posted on Mayıs 17th, 2010 at 10:57

2. 2 On Mayıs 17th, 2010, RUSTA said:

   Hz. Peygamber’in bir koyunun omuz kısmından bir bıçakla kesip aldığım ifade eden Ümeyye

   hadisinin de pişmemiş etler hakkında söylenmiş olması ihtimali vardır.”
   (Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi: 13/408.)

   20) Biriniz kötü bir rüya görürse, uyanınca sol tarafına üç kez tükürsün. [3910-7169-İbn Mace]

   CEVAP 20

   KUR’AN’A AYKIRI DENMİŞ ORTADA AYKIRI OLDUĞU İDDA EDİLEN AYET(LER) YOK YİNEDE BU

   KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   Ebu Katâde (radıyallahu anh)’nin anlattığına göre: Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ın şöyle

   söylediğini işitmiştir: “Rüya Allah’tandır. Hulm (sıkıntılı rüya) şeytandandır. Öyle ise, sizden biri,

   hoşuna gitmeyen kötü bir rüya (hulm) görecek olursa sol tarafına tükürsün ve ondan Allah’a

   istiâze etsin (sığınsın). (Böyle yaparsa şeytan) kendisine asla zarar edemiyecektir.” [Buharî, Tıbb

   39, Bed’ü’l-Halk 11, Ta’bir 3, 4, 10,14, 46; Müslim, Rüya 5, (2262); Muvatta 1, (2, 957); Tirmizî, Rüya

   4, (2288); Ebu Dâvud, Edeb 96, (5021).]

   AÇIKLAMA:

   Bazı rivayetler, “Salih rüya Allah’tandır” diye kayıtlı olarak geldiği halde burada sâlih, gayr-ı sâlih

   kaydı yapılmaksızın, rüyanın Allah’tan olduğu belirtilmiştir. İslâmî temel itikadımız esâsen budur.

   Yani her şeyin takdiri, yaratılması, hayır, şer Allah’tandır. Rü’yanın betahsis Allah’a nisbet edilmesi

   “teşrif” yani rüyanın ehemmiyetine dikkat çekmek içindir.

   Hadis, Allah’a nisbet edilecek hayırlı rüyalara hulm denilmeyeceğini göstermektedir. Keza, şeytana

   nisbet edilenlere de rüya denilmeyecektir. Tabii ki bu, şer’î bir edeptir. Esas itibariyle ve lügat

   olarak uykuda görülenlerin hepsine rüya denir. Daha önce yedi çeşide ayrıldığını belirttiğimiz

   rüyalar bu rivayette ikiye irca edilmiş olmaktadır. Şu halde korku, üzüntü veren, hoşlanılmayan

   rüyalar bâtıldır ve şeytandan gelmektedir, bunlara toptan hulm denmektedir. Hulm, Kur’ân-ı

   Kerim’de edğâs diye zikri geçen karmakarışık, mânâsız rüyalardan başka bir şey değildir.

   Sadedinde olduğumuz hadis, görülen rüya karşısında mü’minin takınacağı edeb ve tavrı

   belirlemektedir: “Şeytânî, hoşlanmadığınız bir rüya gördüğünüz zaman sol tarafa tükürün, istiaze

   ederek şeytandan Allah’a sığının…” diyor. Yani euzubillahi mineşşeytânirracim denecek. Bir başka

   hadiste, böyle bir rüya görenin “sol tarafına üç sefer nefes etmesi şer ve ezasından Allah’a

   sığınması” tavsiye edilmiştir. Bu babta başka rivayetler de var. Bu çeşit rüyalar anlatılmamalıdır.

   Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) sâlih rüya görüldüğü zaman ne yapılması gereğini de muhtelif

   rivayetlerde ta’lim buyurmaktadır:

   “Sizden biri sevdiği bir rüya görünce, (bilsin ki) bu Allah’tandır. Bunun için Allah’a hamdetsin, bunu

   başkasına anlatsın. Hoşuna gitmeyen bir rüya görünce de (bilsin ki) bu şeytandandır, hemen

   şerrinden Allah’a istiâzede bulunsun. Rüyayı kimseye de anlatmasın, zira kendisine zarar verecek

   değildir.”

   Buharî’den kaydettiğimiz bu rivayet, hoşumuza giden rüyaların başkasına anlatılmasını tavsiye

   etmekte ise de, başka rivayetlerde rüyayı anlatacağımız kimseler hakkında bâzı kayıtlar

   koymaktadır: Yani “Bilgili veya sevgili” olmalıdır, ? yani “Alim veya nasih (hayırhah)” olmalıdır.

   Vâdd (sizi seven), zire’y (isabetli, faydalı görüş sahibi) gibi başka vasıflar da zikredilmişse de hepsi

   aynı kapıya çıkar ve rüya anlatacağımız kimselerin akıllı, bilgili, hakkımızda hayır düşünen, bizi

   seven bir kimse olmasına dikkat etmemiz gereği anlaşılır.

   Ebu Bekr İbnu’l-Arabî der ki: “Âlim olmalıdır, zira o, rüyayı imkân nisbetinde hayra yoracaktır.

   Hayırhah (nâsih) olmalıdır, çünkü o, faydalı olana ve kendisine yardımı dokunacak hususlara irşâd

   ve teşvikte bulunacaktır. Bilgili (lebib), rüyayı anlayan demektir, böyle birisi, rüyayı görenin ihtiyaç

   duyduğu hususu bilip onu öğretecek veya sükut edecektir. Sevilen (habib) de, bir hayır görürse

   söyler, anlayamaz veya şüpheye düşerse sükût eder…”
   (İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları: 4/515-516)

   21) Ateşte pişeni yiyince abdest alın. [481-6147-İbn Mace] Bkz. Kur’an-5/6 4/43

   Kur’an-5/6 Ey iman edenler! Namaza kalkacağınız zaman yüzlerinizi, dirseklere kadar ellerinizi ve

   -başlarınıza mesh edip- her iki topuğa kadar da ayaklarınızı yıkayın. Eğer cünüp iseniz, iyice

   yıkanarak temizlenin. Hasta olursanız veya seferde bulunursanız veya biriniz abdest bozmaktan

   (def-i hacetten) gelir veya kadınlara dokunur (cinsel ilişkide bulunur) da su bulamazsanız, o zaman

   temiz bir toprağa yönelin. Onunla yüzlerinizi ve ellerinizi meshedin (Teyemmüm edin). Allah, size

   herhangi bir güçlük çıkarmak istemez. Fakat O, sizi tertemiz yapmak ve üzerinizdeki nimetini

   tamamlamak ister ki şükredesiniz.

   Kur’an-4/43 Ey iman edenler! Sarhoş iken ne söylediğinizi bilinceye kadar, bir de -yolcu olmanız

   durumu müstesna- cünüp iken yıkanıncaya kadar namaza yaklaşmayın. Eğer hasta olur veya

   yolculukta bulunursanız, veyahut biriniz abdest bozmaktan gelince ya da eşlerinizle cinsel ilişkide

   bulunup, su da bulamazsanız o zaman temiz bir toprağa yönelip, (niyet ederek onunla) yüzlerinizi

   ve ellerinizi meshedin. Şüphesiz Allah, çok affedicidir, çok bağışlayıcıdır.

   CEVAP 21

   AYETLER İLE HADİSİN ALAKASI YOKTUR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   Ateşte Pişen Şeyler (İ Yemek) Ten Dolayı Abdest Almak Babı

   Ebû Hüreyre (Radıyallâhü anh) den rivayet edildiğine göre Resûlullah (Sallallahü Aleyhi ve

   Sellem) şöyle buyurdu, demiştir : Ateşte pişen şeyden dolayı abdest alınız.» Ebû Hüreyre

   (Radıyallâhü anh)’m bu hadîsi rivayet etmesi üzerine İbn-i Abbâs (Radıyallâhü anhümâ) : Ateşte

   kaynatılmış su (ile abdest aldığım) dan dolayı (yeniden) abdest mi alacağım? diyerek (Ebû

   Hüreyre’nin hadisini garibsedi). Bunun üzerine Ebû Hüreyre O’na:«Ey kardeşim oğlu! Resûlullah

   (Sallallahü Aleyhi ve Sellem)’den bir hadîs işittiğin zaman sakın ona misaller getirme, dedi.”Âişe

   (Radıyallâhü anhâ)’den rivayet edildiğine göre, Resûlullah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) şöyle

   buyurdu, demiştir: «Ateşte pişen şeyi (yemek) ten dolayı abdest alınız.»
   (Sünen-i İbni Mâce Tercemesi Ve Şerhi,Kahraman Yayınları. 2/118-119)

   İzahı

   Bu bâbta geçen hadisler ateşte pişirilen şeyleri yiyen kişinin abdestinin bozulduğuna ve dolayısıyla

   abdest almasının gereğine delâlet eder. Müslim, Tirmizi, Ebû Dâvûd, Nesâi ve Tahâvî de bu hükmü

   iktiza eden hadisleri rivayet etmişlerdir.Tirmizi aynı başlık altında açtığı bâbta Ebû Hüreyr e’ nin

   hadîsini rivayet ettikten sonra bu konu hakkında Ümmü Habîbe, Ümmü Seleme, Zeyd bin Sabit,

   Ebû Talha, Ebû Eyyûb ve Ebû Musa (Radıyallâhü an-hüm)’den hadîs rivayetlerinin bulunduğunu

   ifâde eder ve bu arada şöyle der:«Bâzı ilim ehli ateşte pişen bir şeyi yemenin abdesti bozduğunu

   ve dolayısıyla abdest almanın gereğine hükmetmişlerdir.Fakat sahâbîler, Tabiîler ve onlardan

   sonra gelen ilim ehlinin ekserisi bunun aksine hükmetmişlerdir.Ateşte pişen şeyi yemekten dolayı

   abdest almaya gerek olmadığına dâir sahih hadîs, abdestin gerekliliğine delâlet eden hadîsi

   neshetmiştir. Resûl-i Ekrem (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) ateşte pişen şeyi yemekten dolayı bir ara

   abdest almış ise de bilâhare bu durumu terkederek abdest almamıştır.
   Ebû Dâvûd da benzer başlık altında açtığı bâbta Ebû Hüreyre ve Ümmü Habibe’ nin hadîslerini

   rivayet etmiştir. Şerhi El Menhel yazarı da hadîsle ilgili olarak aşağıdaki malûmatı vermiştir:Ateşte

   pişen şeyi yemenin abdest almayı gerektirdiğine hükmedenler bu hadîsi delil göstermişlerdir. Ömer

   bin Abdülaziz, Hasan-ı Basri, Zührî, Ebû Kılâbe, Ebü Miclez ve Ebû Dâvûd böyle

   hükmedenlerdendir. Ateşte pişen bir şeyi yemenin abdest almayı gerektirmediğini söyleyen âlimler

   ise bu ve benzeri hadîslerin mensuh olduğunu söylemişlerdir. (Bu hadisleri nesheden hadîslerin

   bir kısmı bundan sonraki bâbta gelecektir.) Nevevî, Müslim’in şerhinde : Söz konusu ihtilâf ilk

   zamanlara aittir. Daha sonra, ateşte pişen şeyi yemekten dolayı abdest almanın gereksiz olduğu

   hususunda âlimler icma’ etmiştir,der.îbn-i Hacer de İbn-i Battal’ dan naklen: Resûlullah (Sallallahü

   Aleyhi ve Sellem) ateşte pişen şeyleri yemekten dolayı abdest almayı emretmişti. Çünkü ilk

   zamanlarda halk câhiliyet devrindeki duruma alışkın olup pek temizliğe riâyet etmiyorlardı. Bu

   nedenle ateşte pişen şeyden dolayı abdest almakla memur kılındılar.Temizlik müslümanlar

   arasında yerleşip yaygınlaşınca bu emir neshedildi, demiştir.
   İbn-i Teymiye: Ateşte pişen bir şeyi yedikten sonra abdest almamaya âit hadîsler abdest almanın

   vâcib olmadığına delâlet ediyor ise de müstahab olmadığına delâlet etmiyor, demekle abdest

   almaya âit hadislerin mendubluk için yorumlanmasına taraftar görülmüş ve abdest almamaya âit

   hadisleri de abdest almanın vâcib olmadığı hakkındadır, demek istemiştir.Hattâbi de bu yorumu

   benimsemiştir.Beyhakî de Osman Ed-Dâremi’den naklen: Abdest alıp almamak hususunda

   muhtelif hadisler bulunup bunların hangilerinin daha kuvvetli olduğu belirlenmeyince Resûl-i

   Ekrem’den sonra Hulafâ-i Râşidin’in uygulamasına bakılmış ve onların uygulaması abdest

   almamak yolunda olduğu için biz bu tarafı tercih ettik, demiştir.Nevevi de şerh-i Mühezzeb’de bu

   sözü seçmiştir.Tahâvi, Maâni’l-Âsâr şerhinde Hulafâ-i Râşidîn den ve diğerlerinden rivayet olunan

   ve abdest almaya gerek olmadığına delâlet eden çok sayıda eserler zikretmiştir.'(El-Menhel yazarı

   mezkûr eserlerin 7 tanesini râvîleriyle beraber nakletmekte ise de bunların tercemelerini buraya

   almaya lüzum duymadım.)
   Bu bâbda rivayet olunan hadîsler ya mensuhtur veyahut abdest almanın mendubluğuna

   yorumlanır. Abdest almanın vacip olmadığı hususundaki geniş izah bunu takib eden bâbta rivayet

   olunan hadislerin açıklaması bahsinde yapılacaktır.
   (Sünen-i İbni Mâce Tercemesi Ve Şerhi,Kahraman Yayınları. 2/120-121)

   Ateşte Pişen Şeyleri Yemekten Dolayı Abdest Almama Hakkındaki Ruhsat Babı

   488) İbn-i Abbâs (Radıyallâhu anhümâ)’den rivayet edildiğine göre şöyle söylemiştir:Resûlullah

   (Sallallahü Aleyhi ve Sellem), bir koyun küreği yedikten sonra ellerini yemek altındaki sofra beziyle

   sildi. Daha sonra namaza kalkarak namaz kıldı.”
   489) Câbir bin Abdillah (Radıyallâhu anhümâ)’den rivayet edildiğine göre şöyle söylemiştir :

   Peygamber (Sallallahü Aleyhi ve Sellem), Ebû Bekir ve Ömer (Radıyallâhu anhümâ) ekmek ve et

   yediler de abdest almadılar.[319]
   490) Zührî (Radıyallâhu anh)’den rivayet edildiğine göre şöyle söylemiştir ;Ben El-Velîd veya

   Abdülmelik’in akşam yemeğinde hazır bulun­dum. Yemekten sonra namaz vakti olunca abdest

   almak İçin kalktım. Bunun üçerine Cafer bir Amr bin Ümeyye dedi ki:Ben babam üzerine şehâdet

   ederim ki kendisi Resûlullah (Sallal­lahü Aleyhi ve Sellem) ‘in ateşte pişen yemek yedikten sonra

   abdest almadan namaza durduğuna şâhidlik etmiştir. (Zührî dedi ki) Ali bin Abdillah bin Abbas

   (Radıyallâhu anhümâ) da Ben de bunun misliyle babam üzerinde şehâdet ederim, dedi.’
   491) Ümmü Seleme (Radıyallâhu anhâ)’den: Şöyle söylemiştir: Resûlullah (Sallallahü Aleyhi ve

   Sellem)’e bir koyun küreği getirildi. O, bundan yedi ve suya el değdirmeden namaz kıldı.”
   492) Süveyd bin Nûman El-Ensârî (Radıyallâhu anh)’den rivayet edildiğine göre :(İçlerinde

   kendisinin de bulunduğu) Ashâb’dan bir cemaat Resûlullah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem)’in

   beraberinde Hayber’e doğru yola çıktılar. Sahbâ’ya vardıkları zaman Resûlullah (Sallallahü Aleyhi

   ve Sellem) ikindi namazını kıldı. Sonra azıkları İstedi, kavud’ dan başka bir şey getirilmedi, bunun

   üzerine (onu) yediler ve içtiler, daha sonra Resûlullah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) su istedi, ağzını

   çalkaladıktan sonra kalkıp bize akşam namazını kıldırdı. Zevâid’de : Bunun isnadındaki rical

   sikalardır, denmiştir.
   493) Ebû Hüreyre (Radıyallâhü anh)’den: Şöyle söylemiştir:Resûlullah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem)

   bir koyunun küreğini yedi, sonra ağzını çalkaladı, ellerini yıkadı ve namaz kıldı.”
   (Sünen-i İbni Mâce Tercemesi Ve Şerhi,Kahraman Yayınları. 2/121-124)

   Bu Bâbdaki Hadislerin İzahı

   488 nolu îbn-i Abbâs (Radıyallâhu anh) ‘ın hadisini Buhâri, Müslim, Tirmizî, Ebû Dâvûd,

   Tahâvî ve Beyhakî rivayet etmişlerdir.Bu hadîste geçen «Mish» kelimesi kıldan mamul beze

   denir. Bu hadiste belirtildiği gibi Resûl-i Ekrem’in et yemesine rağmen yemekten sonra ellerini

   yıkamaması hususu yemekten sonra el yıkamanın vâcib olmadığını beyan etmek içindir.Bilindiği

   gibi yemekten önce ve sonra el yıkamak emredilmiş olan bir sünnet-i seniyye mahiyetindedir.Hadîs

   yemekten sonra abdest almadan, el yıkamadan ve ağzı çalkalamadan namaz’a durmanın

   câizliğine, yemekten sonra el yıkamanın vâcib olmadığına ve temiz bîr bezle elleri silmenin

   cevazına delâlet eder.
   489 nolu Câbir bin Abdillah’ın hadîsini kısa ve uzun metinler halinde Ebû Dâvûd, Tirmizî,

   Mâlik ve Tahâvî de rivayet etmişlerdir. Bu hadîste ateşte pişen eti yemekten dolayı abdest

   almanın vacip olmadığını bildirmektedir.
   490 nolu Zührî’ nin hadisini Buhâri ve Müslim de rivayet etmişlerdir. Bu da aynı hükmü te’yid

   eder.
   491nolu Ümmü Seleme’ nin hadîsini Ahmedde aynı mânâyı ifâde eden başka bir lafızla tahriç

   etmiştir.
   492 nolu Süveyd bin Nûman’ın hadîsini Buhâri mânâya etki yapmayan az bir lafız farkıyla rivayet

   etmiştir. Bu hadîste geçen «Sevik» kelimesini «Kavud» diye terceme ettik. Kavud kavurulup un

   haline getirilmiş olan buğday ve arpa olduğu için ateş değmiş yiyeceklerdendir. Resûl-i Ekrem’in

   bunu yedikten sonra abdest almadan akşam namazını kıldırmasından, ateşte pişen bir şeyi

   yemekten dolayı abdestin bozulmadığı anlaşılır. Resûl-i Ekrem’in kavud yedikten sonra namaza

   durmadan önce ağızını çalkalaması ise diş aralarında kalan yemek kırıntılarının giderilmesi içindir.
   493 nolu Ebû Hüreyre’nin hadisini ise Bezzar başka bir lafızla ve aynı hükmü ifâde eden şekilde

   rivayet etmiştir.Buhâri, Müslim ve Tirmizi’de konu hakkında başka hadisler de mevcuttur.Ebû

   Dâvûd, Nesâî, İbn-i Huzeyme, İbn-i Hibbân ve Beyhaki’nin Câbir (Radıyallahu anh) ‘den rivayet

   ettikleri bir hadîsin meali şöyledir:«Resûlullah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) ateşte pişen bir şeyi

   yedikten sonra abdest alıp almaması hususundaki son durumu abdest almayı terketmesi

   olmuştur.»EI-Menhel yazarı ateşte pişen bir şeyi yemekten dolayı abdest alma hükmünün bu

   hadisle neshedildiği Cumhur tarafından ifâde edilmiştir, der.Mezkûr yazar konu hakkında aşağıdaki

   malûmatı şöyle vermektedir :Hulefâ-i Râşidîn, Ashâb-ı Kiram ve onlardan sonra gelen imamlar

   ateşte pişen bir şeyi yemekten dolayı abdest alma hükmünün bu bâbta rivayet olunan hadîslerle

   neshedilmiş olduğu hususunda icmâ etmişlerdir.
   Mâliki Mezhebi Fukahasından El-Bâci: Zamanımızdaki bütün fıkıh âlimleri ateşte pişen bir şeyi

   yemekten dolayı abdest almaya gerek olmadığına hükmetmişlerdir. Sahâbîler ve Tabiîn devrinde

   abdest almanın gerekliliğini söyleyenler olmuş ve bu konuda rivayet olunan hadîsleri delil

   göstermişler ise de âlimlerin icmâı ile bu görüş terkedilmiştir. Abdestin gereğine zahiren delâlet

   eden hadîsleri âlim arkadaşlarımız muhtelif şekillerde yorumlamışlardır. Bunların bir kısmı bu

   hadîslerde geçen abdestten maksad müstahab olmak üzere ağzı çalkalamaktır. demişlerdir.

   Bâzıları da ilk zamanlar abdest almak vacip idi. Sonradan Câbir bin Abdillah’ ın hadisiyle bu hüküm

   neshedilmiş demişlerdir, der.»Selef ve halefin Cumhuruna göre ateşte pişen her hangi bir yemeği

   yemekle abdest bozulmaz.Hulefâ-i Râşidîn, Abdullah bin Mes’ûd, îbn-i Abbâs, Abdullah bin Ömer,

   Ebû Derdâ, Câbir bin Semüre, Ubey bin Kâ’b, Âmir’ bin Rabîa ve Ebû Ümâme (Radıyallâhu anhum)

   hazretleri olsun Cumhur-u Tabiîn olsun hepsinin görüşü budur. Ebû Hanîfe, Mâlik, Şafii ve Ahmed

   bin Hanbel gibi mezheb imamlarının kavli de budur.
   (Sünen-i İbni Mâce Tercemesi Ve Şerhi,Kahraman Yayınları. 2/124-125)

   22) İçinizin irinle dolması şiirle dolmasından iyidir. [Buhari-Müslim-Ebu Davud-Tirmizi- İbn

   Mace-Darimi] Bkz.Kur’an-26/224-227

   Kur’an-26/224-227 Şairlere ise haddi aşan azgınlar uyarlar. Görmez misin ki onlar, her vadide

   şaşkın şaşkın dolaşırlar ve yapmadıkları şeyleri söylerler. Ancak iman edip salih amel işleyen,

   Allah’ı çok anan ve haksızlığa uğratıldıktan sonra öçlerini alanlar başka. Zulmedenler hangi akıbete

   uğrayacaklarını göreceklerdir.

   AYETLER HADİSİ TEYİT EDER NİTELİKTEDİR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   CEVAP 22

   Ebû Hüreyre (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:

   “Sizden birinin içine onu bozacak irin dolması, şiir dolmasından hayırlıdır.”(Buhârî, Edeb: 92;

   Müslim, Şiir: 7, (2257); Ebû Dâvud, Edeb: 95, (5009); Tirmizî, Edeb: 71, (2855))
   El-Hudrî’den Müslim’in kaydettiği bir diğer rivayette şöyle denmiştir: “Resûlullah (aleyhissalâtu

   vesselâm) yürümekte iken karşısına şiir inşad eden bir şâir çıktı. Efendimiz: “Şeytanı tutun” veya

   “Şeytanı yakalayın” diye emretti.(İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları:

   8/183.)

   AÇIKLAMA:

   1- Bu hadis şiir ezberlemeyi zemmetmektedir. Bunu karına irin dolmasıyla kıyaslamak suretiyle

   ifade etmektedir. Müslim’in bir rivayetinde bu hadisin vürud sebebi de zikredilir: “Resûlullah’la

   birlikte Arc karyesinde yürürken şiir inşad eden bir şâir karşımıza çıkmıştı. Aleyhissalâtu vesselâm:

   “Şu şeytanı yakalayın veya şu şeytanı tutun kişinin karnına irin dolması kendisi için, şiir

   dolmasından hayırlıdır” buyurdu.” Burada şiire zemm mutlaktır. Yani az olmuş çok olmuş,

   muhtevaca hayır olmuş, şer olmuş ayırım yapılmamış, hepsi toptan zemmedilmiştir. Şiir karşısında

   böyle bir tavır, başka rivayetlere aykırıdır. Ulema bu hususta ihtilaf eder. Cumhur, iyi ve kötü şiiri

   ayırır, zemmi “şiirin kişiye galebe çalmış olmasıyla veya şiirin mezmum (kötü) olmasıyla veya o

   kimsenin kâfir olmasıyla” îzah eder. Sadedinde olduğumuz bu şiir de te’vil edilmiş, zemmin mutlak

   değil, mukayyed olduğuna dikkat çekilmiştir. Yani, “Kişinin, içini tamamiyle şiirle doldurup birbaşka

   şeye yer vermemesi halinde zemm vâki olmaktadır” denmiştir. Bu anlayışta olanlar için, Buhârî’nin

   bu hadisi kaydettiği bâb’ın başlığı, hadisteki “kayd”ı anlamamıza yardım eder: “İnsan üzerine şiirin

   galebe çalarak zikrullah ve ilme mâni olduğu zaman mekruh olması bâbı.” Öyleyse şiir karşısında

   ifade edilen kerâhet bu hususta düşülecek aşırılıkla ilgilidir. Öyleyse bir kalbe zikrullah ve ilim

   galebe çalarsa, mezmum olmayan şiirin de varlığı, kalbin şiirle dolmasını ifade etmez. İbnu Ebî

   Cemre, “karnın dolması” mefhumuyla, sadece kalbi vacib ve müstehap olan vazifeleri unutturacak

   kadar kendisiyle meşgul eden mezmum şiirlerin kastedildiğini anlamaz; sözgelimi seci’li söz, sihir

   vs. gibi kalbin katılaşıp Allah’tan uzaklaşmasına, itikadında bir kısım şekk ve vesveselerini

   doğmasına, insanların birbirlerine karşı soğuma, küsüşme, kin ve buğzlarına sebep olan herçeşit

   bilgi ve kültürü de ilave eder. Hadisin mefhumuna İbnu Ebî Cemre’nin kazandırdığı bu vüs’at

   zamanımız insanının her çeşit dînî havadan koparılıp maneviyattan uzaklaştırılması için görünmez

   güç komitelerce şuurlu ve sistemli şekilde yürütülen bazan san’at, bazan spor, bazan folklör,

   bazan politika, bazan dedikodu, kehanet, yıldız falı, fütirizm, magazin, bilmece bulmaca vs. vs.

   meşguliyetlerini hatıra getirmektedir. Zîra bu meşguliyetler, cüz’i sayıda ferdler için bir mâna ifade

   etse de kâhir ekseriyet için abesle iştigalden, Allah’la arasına kurulmuş “şeytan tuzağı”ndan öte bir

   mâna taşımaz. İbnu Ebî Cemre gibi: “Kalbin irinle doldurulması bunlarla doldurulmasından

   hayırlıdır” demek hadisin ruhuna muvafık düşer.

   2- Bu hadiste, şiiri zemmederken Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ın şiddetli ve mübalağalı bir

   üsluba başvurduğu dikkat çekici bir husustur. “Mübalağalı” diyoruz, çünkü müteakip rivayetlerde

   görüleceği üzere, Efendimiz’in şiir karşısındaki tavrı her seferinde buradaki gibi sert değildir,

   bilakis şiire yer vermiştir. İbnu Hacer bu sertliği Hz. Peygamber’in muhataplarında görülen aşırı şiir

   düşkünlüğüyle îzah eder ve: “Çünkü hitabettiği kimseler, şiire son derece kıymet veren, fazlaca

   teveccüh edip onunla çokça meşgul olan kimselerdi. Bu yüzden, Kur’an’a ve zikrullah’a ve ibadete

   yönelmeleri için onları şiirden zecretti…” der. Bunlara, emredilen kadar yer verdikten sonra başka

   şeyle (mezmum cinsinden olmamak şartıyla) meşgul olmanın zarar vermeyeceğini ilave eder.
   (İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları: 8/183-185)

   23) Yönetici, Kureyş ‘ten olmalıdır. [4544-Tirmizî] [Buhari-Müslim-Tirmizi] Bkz.Kur’an -4/58

   Kur’an -4/58 Allah, size, emanetleri mutlaka ehline vermenizi ve insanlar arasında hükmettiğiniz

   zaman adaletle hükmetmenizi emrediyor. Doğrusu Allah, bununla size ne güzel öğüt veriyor!

   Şüphesiz ki Allah, hakkıyla işitendir, hakkıyla görendir.

   CEVAP 23

   İbnu Ömer (radıyallâhu anhümâ) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Bu

   iş (emîrlik) insanlardan iki kişi bâki kaldıkça Kureyş’te olmaya devam edecektir.” [Buhârî, Menâkıb

   2, Ahkâm 2, Enbiya 1; Müslim, İmâret 4, (1820).]

   AÇIKLAMA:

   Bu hadisteki “iş”ten de murad emîrlik ve hilafettir. Kıyamete kadar buna Kureyş sâhip olacak

   demektir. Hadis ıtlakı üzere alındığı takdirde, üstünlükte takvayı esas alan (Hucurat 13) İslâm’da

   Kureyş’e mutlak bir imtiyaz tanınması gibi bir durum ortaya çıkar. Aslında, bu işkâli bertaraf eden

   kayıtlar başka rivâyetlerde gelmiştir:”Bilesiniz üç şeyi yerine getirdikçe umerâ Kureyş’tendir:

   Merhametli olmaları istendiği zaman merhametli oldukça, hükmettikleri zaman âdil ve hakka

   riâyetkâr oldukça.” “Hükmedince adaletten ayrılmadıkça imamlar Kureyş’ten olacaktır.”Hz. Ebû

   Bekir (radıyallâhu anh)’in de şu sözü rivâyet edilmiştir:
   “Kureyş Allah’a itaat edip, emri üzere doğru yolda oldukça, bu iş onlar üzerindedir.”Bu hususu

   tahlil eden İbnu Hacer der ki: “İşâret ettiğim hususta vârid olan hadisler üç kısımdır:
   1- Bir kısım hadisler, Kureyşliler’in, gösterilen vasıfları muhâfaza etmedikleri takdirde, “Allah’ın

   lânetine uğrayacaklarını haber verir. Meselâ “Bilesiniz üç şeyi yerine getirdikçe ümerâ

   Kureyş’tendir…” hadisi bunlardandır. Bu rivâyette şu cümle de yer alır: “Kim bu söylenenleri

   yapmazsa Allah’ın lâneti üzerine olsun.” Bu hadiste, “iş”in (emîrlik) onlardan çıkmasını gerektiren

   bir şey yok.
   2- Onlara, aşırı şekilde eziyet edeceklerin musallat edilmekle tehdid edilmeleri Ahmed İbnu Hanbel

   ve Ebû Ya’la’da gelen şu hadiste olduğu gibi:”Ey Kureyşliler! Sizler bir kısım bid’atlere düşmedikçe

   bu “iş”in sahiplerisiniz. Şâyet bid’atlere düşerek (dinin getirdiklerini) değiştirecek olursanız Allah

   size öylelerini musallat eder ki, onlar ağacın dalını soydukları gibi sizleri soyarlar (derilerinizi

   yüzerler)…” Kezâ bu rivâyetlerde de her ne kadar bir iş’ar (bir ihsas, bir imâ) varsa da “iş”in

   Kureyşliler’in elinden çıkacağına sarih bir ifade yoktur.
   3- Aleyhlerine kıyâma, onlarla savaşmaya izin veren ve “iş”in onların elinden çıkacağını ihbâr eden

   rivâyetler… Tayâlisî ve Taberânî’de gelen Sevbân hadisi gibi:”Kureyş sizin için istikametli oldukça

   siz de onlar için istikametli olun. Onlar istikamette olmazlarsa kılınçlarınızı omuzlarınıza koyup

   çoğunu helâk edin. Bunu yapmazsanız (çok çalışıp az kazanan) bedbaht çiftçiler olun.” İbnu Hacer

   bunu takviye sadedinde şu rivâyeti de kaydeder:”Bu “iş” Himyerîler’in elinde idi. Allah onlardan alıp

   Kureyş’e verdi. Tekrar onlara dönecektir.” Bu hadisler ifade eder ki Kureyşliler dini ikame

   etmezlerse “iş” onlardan çıkacaktır.”İbnu Hacer şöyle devam eder:”Geri kalan hadislerden

   çıkarılan netice şudur: “İş”in onlardan çıkması, önce, onların lânetle tehdid edildikleri menfur

   hallere düşmeleriyle vaki olur. Bu zâten rüsvaylığa ve tedbirlerinin bozulmasına sebeptir. Bu

   durum Abbasî Devleti’nin başlarında vâki olmuştur.Arkadan, Kureyşliler’e eziyet verecek

   kimselerin musallat edilme tehdidi var. Bu durum da Abbasîlerde görülmüştür. Mevâlîler onlara

   galebe çalınca, ellerinde, üzerlerine hacr konmuş çocuklara döndüler. Çocuk gibi bazı basit

   şeylerle oyalandılar, işleri başkaları yürüttü.Sonra durum daha da kötüleşti. Deylemliler galebe

   çaldı. Her hususta onları sıkıştırdılar. Öyle ki, halifenin yetkisinde sadece hutbe okumak kaldı.

   Mütegallibe (zorbalar) her beldede memleketi aralarında paylaştılar. Böylece ard arda değişik

   tâifeler bunlara musallat oldu. Sonunda her yerde “iş” ellerinden çıktı. Bazı yerlerde halifenin kuru

   bir adı kaldı.” Hilafetin Kureyş’le olan ilgisini tesbit eden hadisleri böylesi bir izaha kavuşturan İbnu

   Hacer, daha sonra, İslâmî grupların bu husustaki görüşlerine yer verir:”…Cumhur-u ulemâ bu

   hususta Sahâbe’den vârid olan ittifak üzere imam için Kureyşli olmanın şart olduğuna

   hükmetmiştir.Bazı tâifeler bunu Kureyş’ten belli bir grupla kayıdladılar. Bir tâife: “Hz. Ali evladları

   dışında kalanlardan imam câiz değildir” dedi. Şia bu görüştedir.Sonra, Hz. Ali’nin zürriyetinden

   kimlere câiz olduğu hususunda çok şiddetli ihtilâflar meydana geldi. Bir tâife: “Abbâs’ın

   çocuklarına has” dedi. Ebû Müslim Horasânî ve etbâı bu görüşteydi.İbnu Hazm’ın nakline göre bir

   taife: “Câfer İbnu Ebî Tâlib’in oğulları dışındakilere câiz olmaz” demiştir.Diğer bir tâife:

   “Abdulmuttalib’in evladlarından olmalıdır” demiştir.Bazılarının: “Benî Ümeyye dışındakilerden câiz

   değildir” dediği, diğer bazılarının: “Hz. Ömer (radıyallâhu anh)’in evlatları dışındakilerden câiz

   değildir” dediği rivâyet edilmiştir.İbnu Hazm bu nakilleri yaptıktan sonra: “Bu gruplardan hiçbirinin

   lehine bir delil mevcut değildir” der.Hâricîler ve Mu’tezile’den bir tâife: “İmamın Kureyş dışında

   olması câizdir. İmamete, Kitap ve Sünnet’i ikâme eden herkes lâyıktır, Arap olmuş, acem olmuş

   farketmez” demiştir. Hattâ Dırâr İbnu Amr mübâlağaya kaçarak: “Kureyş dışında birinin başa

   geçirilmesi evlâdır, zîra, öyle birisi, aşîret (ve taraftarları) cihetinden az (ve dolayısıyla zayıf) olur,

   haddi aşıp azdığı takdirde azli kolay olur” der.Ebû Bekr İbnu’t-Tîb: “İmamlar Kureyş’tendir”

   hadisinin sübût bulmasından (sahih olmasından) sonra Müslümanlar bu söze itibar etmezler.

   Nitekim Müslümanlar asırlardır bununla amel etmiştir. Öyle ki, ihtilâf çıkmazdan önce, bu hadise

   itibar edilmesi hususunda icma vâki olmuştur” der….Kadı İyaz der ki: “İmam’ın Kureyş’ten olmasını

   şart koşmak, bütün âlimlerin görüşüdür. Hatta bunu, icma edilen meselelerden addetmişlerdir.

   Selefe mensub hiç kimseden bunun hilâfına görüş nakledilmemiştir. Seleften sonra gelenler de

   her tarafta bu hususta ittifak etmiş, muhâlif görüş beyan eden olmamıştır. Öyle ise, Hâricîlerin ve

   Mu’tezile’den onlara uyanların görüşlerine Müslümanlara muhâlefetleri sebebiyle itibar edilmez.”

   İbnu Hacer, burada ihtirâzî bir kayıd koyar: “Bu hususta icma olduğunu söyleyen kimse, Hz.

   Ömer’den rivâyet edilen şu görüşü te’vil etmek zorundadır. Ahmed İbnu Hanbel sahih bir senedle

   şunu kaydeder: “Eğer ecelim geldiği zaman Ebû Ubeyde hayatta olsa onu halife seçerdim… Ebû

   Ubeyde’nin vefatından sonra ecelim gelecek olsa Muâz İbnu Cebel’i halife seçerdim.” Burada adı

   geçen Muâz İbnu Cebel, Ensârî’dir. Kureyş’le hiçbir neseb bağı yok. İmamın Kureyş’ten olma şartı

   hususundaki icmâ muhtemelen Hz. Ömer’in vefatından sonra tahakkuk etmiştir. Ya da Hz. Ömer

   (radıyallâhu anh)’in bu husustaki ictihâdı değişmiştir.Hilafeti Kureyş’e mahsus görmeyip, kendisine

   delil olarak Abdullah İbnu Ravâha ve Zeyd İbnu Hârise ve Üsâme İbnu Zeyd vs.’nin harplerde

   askerî birliklere komutan tâyin edilmelerini gösterenlere şu söylenebilir: “Bu tâyin,

   el-imametu’l-uzma (en büyük imamlık, yani devlet reisliği) tâyini değildir. Bu örneklerden şu hüküm

   çıkarılır: “Halife hayatında Kureyşli olmayanları kendisine nâib seçme yetkisine sahiptir.”

   NETİCE:

   İmamların Kureyş’ten olması meselesi Ehl-i Sünnet ulemâsı arasında bâzı kayıtlarla kabul edilen,

   icmaya yakın bir ekseriyetle mütekaddim ve müteahhir herkesce benimsenen bir husustur. Bu

   mevzuda hadis kitaplarında pek çok rivâyet yer almış olmaktan başka fakihler, şârihler, tarihçiler….

   de meseleye eğilip kitaplarında yer vermişlerdir. Hadisin, sâdece mutlak vechini sathî bir nazarla

   değerlendirerek keşfettiğini zannettiği teâruzun giderilmesini hadisi reddetmede arayan kimse

   ciddi bir hataya düşer. Böyle bir davranış, ulum-i İslâmiye’nin en ziyâde işlenmiş ve geliştirilmiş

   olan ve bir rivâyeti kabul veya redde tamâmen objektif mi’yarlara dayanan binlerce hadis

   ulemasının metoduna ters düşmekten başka, Ashab’tan günümüze, meseleye eğilmiş ve icmaya

   yakın bir ittifakla sıhhatini ve Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’a nisbetini benimsemiş bütün

   eslaf-ı izâmı tekzib, onların techilini, tadlilini tazammun eden bir bilgiçlik iddiası olur, el-iyâzu billah.

   İslâm ulemâsının tamamen objektif metodlarla değerlendirip sıhhatine hükmettiği bir rivâyet, ilim

   semasında parlayan bir yıldız gibidir. Hiç kimse, onu dar aklına sığmadığı veya subjektif ölçülerine

   uymadığı için yerinden söküp atamaz, çünkü eli yetişmez. Onun bütün mülâhaza ve gayretleri,

   elindeki sapanından attığı taşlarla gökteki yıldızları düşürmeye kalkan çocuğun mantığından dışarı

   çıkmayacağı gibi, başarısı da onunkinden öteye geçemez.
   (İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları:6/407-410)

   24) İki yöneticiye birden onay verildi mi, birini öldürün. [1710-Müslim] [1711-Müslim]

   Bkz.Kur’an-5/32

   Kur’an-5/32 Bundan dolayı İsrailoğullarına (Kitap’ta) şunu yazdık: “Kim, bir insanı, bir can karşılığı

   veya yeryüzünde bir bozgunculuk çıkarmak karşılığı olmaksızın öldürürse, o sanki bütün insanları

   öldürmüştür. Her kim de birini (hayatını kurtararak) yaşatırsa, sanki bütün insanları yaşatmıştır.

   Andolsun ki, onlara resûllerimiz apaçık deliller (mucize ve âyetler) getirdiler. Ama onlardan birçoğu

   bundan sonra da (hâlâ) yeryüzünde aşırı gitmektedir.

   AYET HADİSİ TEYİT EDER NİTELİKTEDİR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   CEVAP 24

   Ebû Saîd (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “İki

   halifeye birden biat edildi mi, onlardan ikincisini öldürüverin.” [Müslim, İmâret 61, (1852)]

   Arface İbnu Şureyh (radıyallâhu anh) anlatıyor: Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:

   “Siz bir kişinin etrafında birlik halinde iken, bir başkası gelip, kuvvetinizi kırmak veya cemaatinizi

   bölmek isterse, onu öldürün.” [Müslim, İmaret 60, (1852).]

   AÇIKLAMA:

   1- İslâm , vahdaniyet dinidir. Bu, sadece Allah, Peygamber ve şeriatın birliğini ifade etmez. Devletin

   ve itaat edilecek halifenin de bir olmasını gerektir. İslâm ümmeti tek bir cemaattir, devletinin de bir

   olması gerekir. Bunu te’yîd eden hadisler çoktur. Meselâ bir başka hadisde: “Kim bir imama biat

   ederek antlaşma musâfahasını yaparsa, gücü yettiğince ona itaat etsin. Bir ikincisi çıkıp da

   evvelkisi ile nizâya kalkışacak olursa onun boynunu vurun” buyurulmuştur. Keza bir başka hadis:

   “Birinci biatınızda sâdık kalın, gereğini îfa edin… Birincilere olan borcunuzu ödeyin. Kim olursa

   olsun ikinciyi öldürün” diye emreder.
   2- İslâm âlimleri, bu mevzu üzerinde gelen nassların sarahatini nazar-ı dikkate alarak, aynı asırda

   imamın birden fazla olamayacağı husûsunda icma ederler. İslâm beldesinin dar veya geniş olması

   bu hükme te’sir etmez. Cüveynî, el-İrşâd adlı eserinde, İslâm beldeleri bir imamın hâkimiyet

   kuramayacağı kadar geniş olursa, iki ayrı imamın meşruiyeti husûsunda içtihad yapılabileceğini

   söylemiş, sonraki âlimler onun bu görüşünü, ona nisbet ederek tekrarlamışlardır.
   3- Şâyet, aynı asırda, iki ayrı imama biat edilecek olsa, bunların hangisi efdal olduğuna

   bakılmaksızın birincisi meşru addedilecek, ikincisi âsî ve bâğî ilan edilip, iddiasından vazgeçinceye

   kadar kendisiyle harb edilecektir.Âlimler: “Böyle bir durumda, savaşı kazandığı taktirde ikinciye

   biat etmek gerekir” demişlerdir.
   4- Ehl-i kıble addedilen sapık fırkalardan sâdece Kerrâmiyye, Sahâbe’nin ve ümmetin icmâlarına

   muhalif olarak iki ve daha fazla kimsenin imametinin caiz olabileceğini söylemiştir.İmamın bir

   olmasındaki bu ısrar “fitneye düşüp, nizamın bozulması” korkusundan ileri gelmektedir.
   (İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları:6/415-416)

   25) Toplum içinde casusvari gizli bir şey söyleyeni öldürün. [1118-Buhârî-Müslim-Ebu Dâvud-İbnu

   Mâce] Bkz. Kur’an-5/32

   Kur’an-5/32 Bundan dolayı İsrailoğullarına (Kitap’ta) şunu yazdık: “Kim, bir insanı, bir can karşılığı

   veya yeryüzünde bir bozgunculuk çıkarmak karşılığı olmaksızın öldürürse, o sanki bütün insanları

   öldürmüştür. Her kim de birini (hayatını kurtararak) yaşatırsa, sanki bütün insanları yaşatmıştır.

   Andolsun ki, onlara resûllerimiz apaçık deliller (mucize ve âyetler) getirdiler. Ama onlardan birçoğu

   bundan sonra da (hâlâ) yeryüzünde aşırı gitmektedir.

   CEVAP 25

   AYET HADİSİ TEYİT EDER NİTELİKTEDİR AYRICA BAHSEDİLEN HADİS KİTAPLARINDA

   (1118-Buhârî-Müslim-Ebu Dâvud-İbnu Mâce) “Toplum içinde casusvari gizli bir şey söyleyeni

   öldürün” DİYE BİR HADİS YOKTUR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   Seleme İbnu’l-Ekva (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) bir seferde idi,

   müşriklerden bir casus gelip, ashâbının yanında bir müddet oturup konuştu. Sonra sıvışıp gitti.

   Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm): “(O bir casustur, arayıp bulun ve öldürün!” diye emretti. Ben

   (erken) bulup öldürdüm. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) selebini bana bağışladı.” [Buhârî,

   Cihâd 173; Müslim, Cihâd 45, (1754); Ebu Dâvud, Cihâd 110, (2653); İbnu Mâce, Cihâd 29, (2836).]

   AÇIKLAMA:

   1- Buhârî, bu hadisi, “Harbî, daru’l-İslâm’a emân (vize) almadan girerse” başlığını taşıyan bir babta

   kaydeder. Böyle birisi yakalanınca nasıl bir muamele yapılmalıdır? Öldürülmesi caiz midir, değil mi?

   bu ihtilâflı bir mevzudur. İmam Mâlik: “İmam muhayyerdir, böyle birisi, ehl-i harbin tâbi olduğu

   hükme tâbidir.” Evzâî ve Şâfiî hazretleri: “Elçi olduğunu iddia ederse, kabul edilir” der.İmam Âzam

   ve Ahmed İbnu Hanbel: “İddiası kabul edilmez, Müslümanların fey’i sayılır” derler.
   2- Bu hadise, başka rivayetlerde daha teferruatlı olarak nakledilmiştir. Nesâî’nin rivayetinde

   öldürülüş sebebi belirtilir: “Adam Müslümanların gizli taraflarını (avretu’lmüslimin) öğrendi ve

   arkadaşlarına bir an önce haber vermek için hemen oradan ayrılmaya gayret etti. Öldürülmesinde

   Müslümanların menfaati vardı.”Bu hadisten, harbî olan casus kafirin öldürülmesi gerektiği hükmü

   çıkarılmıştır. Bu hususta ittifak vardır.Muâhed (eman verilmiş) ve zımmî hakında Mâlik ve Evzâî:

   “Bu davranışı sebebiyle emân akdi iptal edilir” derler; Şâfiî fukahâ, farklı bir görüşle: “İhânetin

   emânı kaldıracağı akde yazılmış ise, bilittifak akid bozulur, değilse bozulmaz” demiştir.
   3- Hadiste, selebin tamamının katile ait olduğunu söyleyenlere delil mevcuttur. Ancak “seleb”e,

   imamın sözüyle sâhip olunur diyenler: “Hadiste, iki durumdan birine delâlet eden sarih bir husus

   yok, aksine iki durum da muhtemeldir” derler. Ancak hadisin İsmâilî’de gelen bir vechi sarihtir:

   “Kişi kalkıp gidince Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) onun müşriklere ait bir casus olduğunu

   haber verdi ve : “Onu kim öldürürse selebi ona aittir” dedi. Râvi: “Ben hemen kalkıp adama

   yetiştim ve öldürdüm. Selebini Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) bana verdi” denir. İşte bu

   rivayet ikinci ihtimâli te’yid eder, yani selebe, imamın sözüne binâen hak kazanılır.
   4- Câsus, kafir değil de Müslüman ise Cumhur’a göre öldürülmez, ta’zir cezası verilir. Ebu Hanife,

   Şâfiî, Evzâî ve Mâlikîler hep bu görüştedir. Yalnız ta’zirin cins ve miktarını tayin işi devlet reisinin

   (veya nâibinin = mahkeme) takdirine kalmıştır. Kadı İyaz: “Mâlikîlerin büyükleri böyle birisinin

   öldürüleceğini söylemişlerdir” der
   (İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları:5/209-210)

   Hârise İbnu Mudarrıb anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm), Furat İbnu Hayyan’ın

   öldürülmesini emretti. Bu adam Ebu Süfyân’ın casusu ve aynı zamanda Ensar’dan bir zatın halifi

   (müttefiki) idi. Derken o, Ensar’dan müteşekkil bir halkaya uğradı ve: “Ben Müslümanım!” dedi.

   Bunun üzerine:”Ey Allah’ın Resûlü! Furat İbnu Hayyan “Ben Müslümanım” diyor!” denildi.

   Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) da:”Sizden bir kısım erkekler var. Kendilerini (dilleriyle itiraf

   ettikleri) imanlarına havale ediyor (söylediklerini tasdik ediyor)uz. İşte onlardan biri de Furat İbnu

   Hayyan’dır” buyurdular.” [Ebu Davud, Cihad 109, (2652).

   AÇIKLAMA:

   1- Furat İbnu Hayyan (radıyallahu anh) Ashab’tandır. Ebu Süfyan’ın casusu olduğu halde imanı

   ikrar ettiği için Resulullah öldürtmemiştir.
   2- Hadisin Ahmed İbnu Hanbel’de gelen veçhi Furat’ın zımmî olduğunu da tasrih eder.
   3- Hadisten hareketle alimler, “Zımmî casusun öldürülmesinin” cevazına hükmederler.
   İbnu Hacer: “Harbî olan kâfirin öldürülmesinin cevazında ittifak vardır, muâhid ve zımmî casusun

   öldürülmesi hususunda ihtilaf vardır” der ve açıklar:Malik ve Evzâî: “Casusluğu sebebiyle akdini

   bozmuş olur” der ve öldürülmesinin cevazına hükmeder.
   Şafiiler nezdinde ihtilaf edilmişse de: “Eğer casusluk yapmayacağı ahit yapılırken şart koşulmuşsa,

   casusluk yapmakla ahdini bilittifak bozar” denmiştir.
   (İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları: 14/139)

   26) Çoktanrıcıların yaşlılarını öldürün. [1048-Ebu Dâvud-Tirmizî] Bkz. Kur’an-2/256 10/99

   Kur’an-2/256 Dinde zorlama yoktur. Çünkü doğruluk sapıklıktan iyice ayrılmıştır. O hâlde, kim

   tâğûtu tanımayıp Allah’a inanırsa, kopmak bilmeyen sapasağlam bir kulpa yapışmıştır. Allah,

   hakkıyla işitendir, hakkıyla bilendir.

   Kur’an-10/99 Eğer Rabbin dileseydi, yeryüzünde bulunanların hepsi elbette topyekûn iman

   ederlerdi. Böyle iken sen mi mü’min olsunlar diye, insanları zorlayacaksın?

   CEVAP 26

   Semure İbnu Cündeb (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular

   ki:”Müşriklerin yaşlılarını öldürün, fakat tıfıllarına (şerh) yani henüz tüyü çıkmayanlara

   dokunmayın.” [Ebu Dâvud, Cihâd 121, (2670); Tirmizî, Siyer 28, (1583)

   AÇIKLAMA:

   Hadisin aslında geçen şeyh yaşlı demektir. Bu kelimenin muhtelif kullanışları var. Pir-i fâni

   mânasına da gelir. Ancak şârihler, bu hadiste eli kılınç tutan yaşlı erkek mânasında kullanıldığını

   belirtirler.Şerh kelimesi de genç mânasına da kullanılır ise de burada henüz tüyü bitmeyen yani

   büluğa ermeyen çocuk demektir. Dilimizde biraz âmiyâne de olsa “tıfıl” kelimesini bu mânada

   kullanırız. Tüyün çıkması, büluğa ermenin maddî alâmeti kabul edilmiştir. Bazı ihtilâflı durumlarda

   bu, mi’yar olarak alınmıştır. Benû Kureyza Yahudileri, ihânetleri sonucu olarak, hakemleri Sa’d

   İbnu Muaz tarafından çocukların dışında kalanların öldürülmesine hükmedilince, çocukların tesbiti

   şüpheli durumlarda tüy kontrolüyle yapılmıştır.Başka hadislerde, savaşta savaşamayacak

   durumda olan yaşlıların ve kadınların öldürülmesi kesin olarak yasaklanmıştır.Bu yasakla

   yukarıdaki hadis arasında bir tezad mevzubahis değildir.
   (İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları:5/95-96)

   Açıklama 2

   Henüz bulûğa ermeyen çocuklardır.Kendişinde yaşlılık alâmetleri beliren, yahut 50-51 yaşlarına

   varan kimsedir. Burada kastedilen, gücü kuvveti yerinde olup harbe yarayacak adamlardır. Yahut

   mutlak surette bulûğa erenler kasdedilmiştir. Yoksa elden ayaktan düşmüş ihtiyarlar

   kasdedilmemiştir. Şu halde “Buluğa ermeyen çocuklarla işe yaramayan ihtiyarlar öldürülmeyecek,”

   demek olur ve hadis, çocukların öldürülmesini yasaklayan hadise muvafık düşer.Şerh sözünden,

   bıyıkları yeni terlemiş delikanlılar da kastedilmiş olabilir. Böyleleri müslüman olurlar ümidi ile

   öldürülmeyebilir. Nitekim İmam Ahmed b. Hanbel: “Yaşlılar hemen müslüman olmazlar; gençler

   İslâmiyeti kabule daha yakındırlar” demiştir. Binâenaleyh bu hadis vergi karşılığında kâfir olarak

   bırakılanlarla tahsîs edilmiş olur
   (Davudoğlu Ahmed, Selamet Yollan, IV, 111.Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi:

   10/222)

   27) Hırsızlıkta ısrar edenleri öldürün. [1631-Ebû Dâvud-Nesâî] Bkz.Kur’an-5/38

   Kur’an-5/38 Yaptıklarına bir karşılık ve Allah’tan caydırıcı bir müeyyide olmak üzere hırsız erkek ile

   hırsız kadının ellerini kesin. Allah, mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir.

   BAHSEDİLEN HADİS KİTAPLARINDA (1631-Ebû Dâvud-Nesâî) “Hırsızlıkta ısrar edenleri öldürün”

   DİYE BİR HADİS YOKTUR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   CEVAP 27

   Cabir b. Abdullah (r.a) şöyle dedi: Rasûhıllah (s.a)’e bir hırsız getirildi. Efendimiz:
   “Onu öldürün” buyurdu. Sahabîler:
   Ya Rasulullah, o sadece hırsızlık yaptı, dediler. Rasulullah:
   “Onun (elini) kesiniz” buyurdu ve kesildi.
   Sonra adam ikinci kez getirildi, Rasulullah (s.a) yine:
   “Onu öldürünüz” buyurdu.
   Oradakiler:
   Ya Rasulullah o sadece hırsızlık yaptı, dediler. Bunun üzerine efendimiz:
   “Onu (n ayağını) kesiniz” buyurdu ve kesildi. Sonra üçüncü defa getirildi, Rasulullah (s.a) yine: ”

   Onu öldürünüz” buyurdu. Sahabeler; “Ya Rasulullah, o sadece çaldı,” dediler. Bu sefer efendimiz

   yine;
   “Onu (n sol elini) kesiniz” buyurdu.
   Aynı adam dördüncü kez getirildi, Rasulullah (s.a);
   “Onu öldürünüz” buyurdu.
   Sahabîler:
   Ya Rasulullah o sadece çaldı, dediler Rasulullah (s.a)
   “Onu (n sol ayağını) kesiniz,” buyurdu.
   Adam beşinci kez getirildi bu sefer de Rasulullah (s.a)
   Onu öldürünüz, buyurdu Cabir der ki:
   Biz adamı götürdük ve öldürdük, sonra sürüyüp bir kuyuya attık ve üzerine taş attık.
   (Nesai katu’s-sârık15 , Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi: 15/94-95)

   Açıklama

   Hadisi şerif metni; Rasulullah (s.a)’ın kendisine defalarca getirilen hırsız için dört kez, Önce: “Onu

   öldürünüz” buyurduğu, sahabelerin kendisine “Ya Rasulullah o sadece hırsızlık yaptı” demeleri

   üzerine de: “Onu kesiniz” buyurduğu şeklindedir. Ancak biz terceme ederken. Darekutnî’nin Ebu

   Hureyre’den rivayet ettiği hadisi göz önüne alarak; “elini ayağını, sol elini, sol ayağını” şeklinde

   takdirlerde bulunduk. Şüphesiz Rasûlullah’ın “Onu kesiniz” buyururken maksadı, adamın kesilmesi

   değil, organlarının kesilmesidir. Hadisin delaleti ile o organlar da, tercemede parantez içerisinde

   takdir ettiğimiz şekildedir.
   Yukarıda işaret ettiğimiz; Darekutnî’nin hadisi şu şekildedir:
   Rasulullah (s.a) hırsız hakkında:”Eğer çalarsa elini kesiniz, sonra yine çalarsa ayağını kesiniz,

   sonra çalarsa elini kesiniz, sonra yine çalarsa ayağını kesiniz.” buyurdu.Nesâî, bu hadisin münker

   olduğunu, raviler arasında bulunan Mus’ab. b. Sabit’in hadiste kuvvetli birisi olmadığını söyler.İbn

   Kayyım’in Zadü’l-Meâd’daki ifadesine göre bazı alimler de hadisi hasen kabul etmişler ve hadisteki

   hükmün sadece o şahsa has olduğunu söylemişlerdir. Üçüncü bir grup alime göre ise hadis

   sahihtir ve birisi beşinci kez hırsızlık yaparsa öldürülür. Bu üçüncü görüş Malikilerden

   Ebu’l-Mus’ab’ın görüşüdür.Ulemanın büyük çoğunluğuna göre bazı alimler bunu icma olarak ifade

   etmektedirler. Hırsızlıktan dolayı Ölüm cezası yoktur. Gerçi müctehidler, hırsızlık fiilini 3,4, kez

   tekrarlayan kişiye verilecek ceza konusunda farklı görüştedirler ama hiç birisi beşinci kezde

   Öldürüleceğini söylememişlerdir. Oysa bu hadisin zahiri beşinci kez hırsızlık yapanın öldürülmesi

   gereğine delâlet etmektedir.Alimler bu hadisi nasıl anlamışlar da, zahirde muhalif görünen bir

   görüşe sahip olmuşlardır ve görüşlerinde neye dayanmışladır. Şimdi kısaca bu konuya göz atalım:
   Ulema bu hadisteki hükmü değerlendirirken şu görüşleri öne sürmüşlerdir:
   1- Hırsızlık yapan şahsın irtidat etmiş olup, Peygamber (s.a)’in buna vakıf olmuş olması

   muhtemeldir. Adamın öldürüldükten sonra, sürünerek bir kuyuya atılması ve üzerinin taşlarla

   örtülmesi bunu te’yid etmektedir. Çünkü müslüman birisi büyük günah işlemiş de olsa cezası

   verilir ve öldüğünde cenazesi kılınır. Özellikle, kendisine had uygulanıp da temizlendikten sonra

   namazı kılınır.
   2- Bu hadis-i şerif, bir müslümanın kanının ancak üç şeyden dolayı helâl olduğunu bildiren hadisle

   neshedilmiştir. Ancak bu iddia pek uygun görülmemektedir. Çünkü neshin sübutu için hadislerin

   vürud tarihlerinin bilinmesi gerekir. Oysa bu hadislerden birisinin ötekinden sonra varid olduğuna

   dair bir bilgi mevcut değildir.
   3- Suç işleyen kişi yeryüzünde fesad çıkaranlardan sayılırsa bazı fakihlere göre had olarak değil de

   tâzir olarak öldürülebilir. Devlet başkanı maslahatın gerektirdiğine göre kişiye hadden daha fazla

   da ceza verebilir. Hatta gerekirse öldürülebilir. İşte hadisin zahiri bu görüş çerçevesinde

   değerlendirilebilir.Hattabi’bu görüşün Malik b. Enes’e nisbet edildiğini söyler ve rasulullah’ın hırsız

   daha ilk getirildiğinde, önce öldürülmesini emretmesinin bu görüşün haklı yanını güçlendirdiğine

   işaret eder.
   4- Rasûlullah (s.a) vahiyle adamın ilerde yapacaklarına muttali olmuş ve onun için öldürülmesini

   emretmiştir. Bu hüküm sadece bu şahsa aittir.
   5- Adam fesadı meşhur biridir. Onun hırsızlığı tekrarlaması herkesçe malumdu. Bu huyuna son

   vermesi mümkün görülmez. Onun için öldürülmüştür.
   6- Bu hadis münkerdir, istidlale elverişli değildir.

   Bu görüşler içerisinde en uygunu kanaatimizce birinci maddedekidir.İbn Kayyım, hırsızın

   öldürülmeyeceğine dair icma olduğu iddiasının yerinde olmadığını, çünkü Abdullah b. Ömer’in:

   Bana dördüncü kez hırsızlık yapanı getirin, onu öldürmem gerekir” dediğini ve bunun seleften

   bazılarının görüşü olduğunu söyler.Yine İbnü’l-Kayyim, nesh iddiasını reddederek, nasih olduğu

   söylenen hadisin ânım, bu hadisin ise hâs olduğunu ifade eder. İbn Kayyım’ın bildirdiğine göre bu

   hadisteki “öldürün” emri kesinlik ifadesi için değil, maslahatın gerektirdiği bir tazir cezasıdır.

   Nitekim bir yerde içki içenler çoğalır, hadlerden ibret alıp içkiyi terketmek mümkün olmaz ve imam

   gerekli görürse içki içeni öldürebilir. Bu yüzden Hz. Ömer içki içeni bir seferinde hapsedip, bir

   seferinde saçını tıraş edip seksen sopa vururdu. Halbuki Rasûlullah (s.a) ve Hz. Ebu Bekir içki

   içene kırk sopa vururlardı.İbn Kayyım’ın bu sözleri gözardı edilecek cinsten değildir.Birden fazla

   hırsızlık yapana verilecek ceza konusundaki görüşler:

   1- Dört mezhep imamları birinci defa hırsızlık yapanın sağ elinin ikinci kez hırsızlık yapanın sol

   ayağının kesileceğinde müttefiktirler. Ancak daha fazla hırsızlık yapana verilecek cezada ihtilâf

   halindedirler.
   2- Şafii ve Malikilere göre, üçüncü hırsızlıkta sol eli, dördüncü hırsızlıkta da sağ ayağı kesilir.

   Beşinci kez çalarsa hapsedilir ve tazir edilir. İshak b. Râhûye ve Katade de aynı görüştedirler.

   Delilleri Darakutnî’nin Ebû Hureyre (r.a)’den rivayet ettikleri şu hadistir: “Rasûlullah (s.a) hırsız

   hakkında şöyle buyurdu: “Eğer hırsızlık yaparsa elini kesin, sonra çalarsa ayağını kesin, sonra yine

   çalarsa elini, sonra yine çalarsa ayağını kesiniz.” Önce sağ elinin kesileceği “hırsızlık yapan

   erkeğin ve hırsızlık yapan kadının ellerini kesiniz” mealindeki ayetin İbn Mes’ud’un kıraatında “Sağ

   ellerini kesiniz” şeklinde okunması delildir. Çünkü bu, haber-i meşhur hükmündedir.
   3- Ahmed b. Hanbel, Şa’bi, Nehai, Hammad b. Ebi Süleyman ve Evzaî’ye göre birinci çalışında sağ

   eli, ikinci çalışında da sol eli kesilir. Üçüncü kez çaldığında artık el ve ayak kesme yoktur,

   hapsedilir.
   4- Hanefilere göre de üçüncü kez çalanın bir tarafı kesilmez. Ancak çaldığı ödettirilir. Tevbe

   edinceye kadar hapselir ve ta’zir edilir.
   Üçüncü ve daha sonraki hırsızlıktan dolayı el ve ayak kesilmeyeceği­ni söyleyenlerin delilleri

   şudur:Beyhakî’nin Hz. Ali (r.a)’den rivayet ettiği bir habere göre; Hz. Ali’den, sağ eli ve sol ayağı

   kesikken hırsızlık eden birisinin sol elini kesmesi istenildiğinde: “Onu da kesersem bu adam ne ile

   taharetlenir, ne ile yer?” demiştir. Ayağını kesmesi istenildiğinde de: “Ayağını nasıl keserim? O

   zaman neyin üzerinde yürür? Ben Allah’tan utanırım” demiş ve onu dövmüş

   müebbeden(ömürboyu) hapse atmıştır.Görüldüğü gibi bu görüşün delili sahabe tatbikatı ve

   maslahattır.
   (Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi: 15/95-97)

   28) İçki içmede beşinci kez ısrar edenleri öldürün. [1643-Ebû Dâvud-Tirmizî] Bkz.Kur’an-2/219 4/43

   5/90

   Kur’an-2/219 Sana içkiyi ve kumarı sorarlar. De ki: “Onlarda hem büyük günah, hem de insanlar

   için (bazı zahirî) yararlar vardır. Ama günahları yararlarından büyüktür.” Yine sana Allah yolunda ne

   harcayacaklarını soruyorlar. De ki: “İhtiyaçtan arta kalanı.” Allah, size âyetleri böyle açıklıyor ki

   düşünesiniz.

   Kur’an-4/43 Ey iman edenler! Sarhoş iken ne söylediğinizi bilinceye kadar, bir de yolcu olmanız

   durumu müstesna cünüp iken yıkanıncaya kadar namaza yaklaşmayın. Eğer hasta olur veya

   yolculukta bulunursanız, veyahut biriniz abdest bozmaktan gelince ya da eşlerinizle cinsel ilişkide

   bulunup, su da bulamazsanız o zaman temiz bir toprağa yönelip, (niyet ederek onunla) yüzlerinizi

   ve ellerinizi meshedin. Şüphesiz Allah, çok affedicidir, çok bağışlayıcıdır.

   Kur’an-5/90 Ey iman edenler! (Aklı örten) içki (ve benzeri şeyler), kumar, dikili taşlar ve fal okları

   ancak, şeytan işi birer pisliktir. Onlardan kaçının ki kurtuluşa eresiniz.

   BAHSEDİLEN HADİS KİTAPLARINDA (1643-Ebû Dâvud-Tirmizî) “İçki içmede beşinci kez ısrar

   edenleri öldürün” DİYE BİR HADİS YOKTUR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   CEVAP 28

   Muaviye b. Ebu Süfyan (r.a) demiştir ki:Rasûlullah (s.a): “İçki içtikleri zaman onlara dayak atınız.

   Sonra yine içerlerse dövünüz, sonra tekrar içerlerse, yine dövünüz, sonra yine içerlerse

   öldürünüz.”buyurdu.
   (Tirmizi, hudud 15; îbn Mace, hudud 17; Nesai, eşribe 42)

   Nafi, İbn Ömer radıyallahümâ vasıtasıyla Rasûluîlah (s.a) ‘dan bu (önceki) hadisi manası ile rivayet

   etmiştir. Ravi (bu rivayette) şöyle demiştir:Zannediyorum, (şeyhim) beşincisinde: “Eğer (yine)

   içerse onu öldürünüz” buyurdu.
   Ebu Davud der ki:”Ebu Gutayfın hadisinde de; “beşincisinde” şeklindedir.”
   (Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi: 15/191)

   Ebu Hureyre (r.a)’den, Rasûlullah (s.a) ‘in şöyle buyurduğu rivayet edilmiştir:”(Bir kimse) sarhoş

   olduğu zaman ona dayak atınız, sonra (yine) sarhoş olursa (yine) dayak atınız, sonra sarhoş olursa

   yine dövünüz, dördüncü defa tekrarlarsa onu öldürünüz.”
   (İbn Mace, hudud 17; Nesai. eşribe 42)

   Ebu Davud şöyle demiştir:”Ömer b. Ebu Seleme nin babasından, onun da Ebu hureyre (r.a)

   vasıtasıyla Rasûlullah (s.a) ‘den rivayet ettiği hadis te aynıdır. (Bu rivayette) Rasûlullah söyle

   buyurmuştur: “Şarap içtiği zaman ona dayak atınız.Dördüncü kez tekrarlarsa öldürünüz”Yine Ebu

   Davud şöyle der:Süheyl’in Ebu Salih’ten onun da Ebu Hureyre vasıtasıyla Rasûlullah (s.a)’den

   rivayeti aynı şekilde şöyledir:”Dördüncü defa içerlerse onları öldürünüz” ibn Ebi Num’un ibn Ömer

   vasıtasıyla Rasûlullah’tan, Abdullah b, Amr’ın Rasûlullah (s.a) dan rivayet ettikleri hadisler de

   aynıdır.el-Cedelî (Abd b. Abdi’nin Muaviye vasıtasıyla Rasûlullah (s.a) ‘den rivayet ettiği hadiste ise

   Efendimiz:”Üçüncü veya dördüncüde tekrarlarsa onu öldürünüz” buyurdu.
   (Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi: 15/192-193)

   Kabîsa b. Zeyb (r.a) dan rivayet edildi ki: Rasûlullah (s.a):”Bir kimse şarap İçerse ona dayak atınız,

   tekrarlarsa yine dayak atınız. Yine tekrarlarsa üçüncüsünde veya dördüncüsünde onu öldürünüz”

   buyurdu.Rasûlullah’a içki içmiş olan bir adam getirildi, ona dayak attı, sonra (yine) getirildi, yine

   dayak attı. Sonra (tekrar) getirildi, (tekrar) dayak attı. Sonra (tekrar) getirildi, yine dayak attı

   öldürmedi, (bu) bir ruhsattı.Süfyan şöyle dedi:”Zühri bu hadisi, yanında Mahsur b. el-Mu’temir ve

   Muhavvel b. Raşid varken rivayet etti ve onlara: “Bu hadis ile Iraklıların elçileri olunuz’ dedi.Ebu

   Dantel şöyle demiştir: Bu hadisi Şenel b. Süveyd, Şiirahbil b. Evs, Abdullah b. Amr, Abdullah b.

   Ömer, Ebu Gutayf el Kindi ve Ebu Seleme b. Ahdurrahman, Ebu Hureyre(r.a)’ den rivayet

   etmişlerdir.(Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi: 15/193-194)

   Açıklama

   Bu hadislerin isnadları tenkide tabi tutulmamıştır. Yani isnadları sağlamdır. Ancak son hadisin

   sahabe ravisi Kabîsa b.Züeyb’in Mekke fethi yılında dünyaya geldiği, dolayısıyla Rasûlullah’dan

   hadis rivayet edecek bir yaşta olmadığını söyleyenler olmuştur. Öbür taraftan bu zatın hicret yılında

   dünyaya geldiği, binaenaleyh Rasûlullah vefat ettiği zaman on yaşında olduğu için ondan hadis

   rivayet etmesinin tabii olduğunu söyleyenler de vardır.
   Yukarıda geçen hadislerden ilk üçü bir kimsenin içki içmeyi tekrarlaması halinde ilk üç seferde

   dayak atılacağını, dördüncü veya beşinci kez içmesi halinde öldürüleceğini ifade etmektedirler.

   Dördüncü hadiste ise Hz. Peygamber (s.a)’in öldürmeyi kaldırdığı yani kendisine içki içtiği için

   dördüncü kez getirilen şahsı öldürmediği bildirilmektedir.
   Zahirilere göre İçki içmeye devam eden kişi dördüncü kerresinden sonra öldürülür. Bunlar

   yukarıda geçen hadislere istinad etmektedirler. Şafii alimlerinden Celaleddin es-Suyutî de bu

   görüşü benimsemiş ve bu hükmün mensuh olduğunu söyleyenlere itiraz etmiştir.
   Cumhuru ulemâya göre ise içki içmekte ısrar eden kişinin dördüncü kerreden sonra öldürüleceğini

   bildiren hadisler mensuhtur. Hz. Peygamber (s.a)in kendisine dördüncü kez içki içtiği için getirilen

   şahsı öldürmediğini bildiren hadis öbürlerini neshetmişiir. Bazı alimlere göre ise bu, içkiyi helal

   görenler için veya Rasûlullah’ın maksadı tehdiddir, ya da öldürülme siyaseten tazir cezasıdır. Şimdi

   bu görüşleri serdeden bazı alimlerin dediklerini nakledelim:
   Tirmizi şöyle diyor:”insanlar onun (öldürmenin) terkedildiğinde, yani, mensuh olduğu üzerinde

   icma etmişlerdir. Yahut da bu öldürme şiddetli dövme ile tevil edilir.”
   Münziri’nin nakline göre Tirmizi, Buhari’nin bu hükmün ilk dönemlere ait olup bilahare

   neshedildiğini söylediğini ifade etmiştir.
   Yine Münziri. İmam Şafii’den şu sözleri nakletmektedir:”Kati (öldürme) bu ve başka hadislerle

   neshedilmiştir.”
   Tıybî: “Ravinin (Kabisa b. Züeyb’in): “onu öldürmedi” sözü, RasûlulIah’ın; “onu öldürünüz”

   sözünün şiddetli dayaktan mecaz olduğuna delildir” der.
   Hattabi de şöyle der:”Bazan emir. cezayı vaad (ceza ile tehdit) şeklinde olur. Onunla bir fiilin vukuu

   kastedilmez. Onunla ancak bir işten sakındırmak kastedilir. Rasûlullah (ş.a)’in şu sözleri buna

   örnektir: “Bir kimse kölesini öldürürse biz de onu öldürürüz. Kölesinin bir organım kesenin biz de

   organını keseriz.” Halbuki tüm alimlerin görüşüne göre, kölesini öldüren kişi öldürülmez.
   Beşinci kez içmesi halinde öldürmenin vacip olup, sonradan neshedilmiş olması da muhtemeldir.

   Çünkü içki içen kişinin öldürülmeyeceği konusunda ümmet icma etmiştir. Kabîsa b. Züeyb’ten,

   buna delâlet eden sözler zikredilmiştir.”
   Bu istikametteki sözlere İbn Kayyım’ın Zadü’l-Meâd’deki şu sözleri ile son verelim:”Alimlerden bir

   grup dördüncü defa içmesi halinde öldürülmesi emrinin icma ile terkedildiğini söylemişlerdir. Bu,

   Tirmizi ve başka alimlerin sözüdür. O hükmün Abdullah Hammar’ın hadisi ile neshedilmiş

   olduğunu söyleyenler de vardır. Rasûîullah (s.a); “dördüncüsünde öldürülür” dememiştir. Onu

   (öldürmeyi) niçin terkettin? diyenlere Ahmed b. Hanbel Osman’ın, “bir müslümanın kanı ancak üç

   şeyden birisi için helal olur” hadisinden dolayı cevabını vermiştir.
   Bunların hepsi tenkide açıktır. Öldürmenin hilafında icma olduğu iddiası geçersizdir. Çünkü icma

   yoktur. Abdullah b. Ömer onu (içki içeni) dördüncüde bana getirin öldüreyim, demiştir. Bu bazı

   Selef ulemanın görüşüdür. Abdullah Hammar’ın hadisi ile neshedildiği iddiası da ancak onun

   sonradan varid olduğunun ve dördüncü kerreden sonra getirildiğinin sübutu ile sözkonusudur.

   (Bu da sabit değildir). “Bîr müslümanın kanı ancak üç şeyden biri ile helal olur,” hadisi ile

   neshedildiği görüşü de yerinde değildir. Çünkü o hadis âmdır, beşinci kez içki içeni öldürmeyi ifade

   eden hadis ise hastır.
   Delilin gereği olarak söylenecek söz şudur: İçki içeni dördüncüden sonra öldürmeyi ifade eden

   emir, vücub için değildir. Aksine bu, maslahat gereği ta’zirdir. İnsanlar içki içmekte aşın giderler,

   cezalar da onları engellemeye kafi gelmezse ve İmam öldürmeyi yararlı görürse öldürebilir. Bundan

   dolayı Hz. Ömer (r.a) bir seferinde onu hapseder. Bir seferinde başını tıraş eder ve seksen değnek

   vurulurdu. Halbuki Rasülullah (s.a) ve Hz. Ebu Bekir (r.a) kırkar değnek vurmuşlardı. Öyleyse onu

   dördüncüsünde öldürmek had değil, maslahat gereği tazirdir.”
   Muhtelif alimlerden yukarıya naklettiğimiz sözlerden elde ettiğimiz sonuç şudur:Bir kimse içki içtiği

   zaman kaç kere içerse içsin öldürülmez. Cezası dayaktır. Dördüncü veya beşinci seferinde

   öldürüldüğünü bildiren hadislerden maksat şunlardan birisi olabilir:
   1- Önceleri öldürme vardı, bu, ümmetin icmacı ile terkedildi.
   2- Önceleri öldürme hükmü vardı, bilahare bu hüküm neshedildi.
   3- Rasûîullah’in maksadı, içki içmekten sakındırmak için tehdid idi. Öldürülmesi emri değildi.
   4- Rasûlullah’ın “Onu öldürünüz” emri şiddetli dayaktan kinayedir.
   5- Öldürme emri had değil, siyasettir. Devlet başkanı öldürmeyi maslahata uygun görürse

   öldürebilir.

   Hanefi ulemasına göre, içki haddinde tedahül caridir. Yani bir kimse müteaddit defalar içki içmiş

   olsa ve bunlardan dolayı had vurulmamişsa hepsi için sadece bir defa had vurulur. Ama had

   vurulduktan sonra, tekrar içerse yine had vurulur, Bu hal her içki içişte tekrarlanır. Çünkü ceza

   fayda vermemiş dernektir. Onun için tekrar cezalandırılır.[
   (Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi: 15/194-196)

   29) Kur’an okudukları halde traş olanları öldürün. [4816-Buhâri-Müslim-Muvatta-Nesâî-Ebu Dâvud]

   Bkz. Kur’an-4/93 5/32

   Kur’an-4/93 Kim bir mü’mini kasten öldürürse, cezası, içinde ebedî kalacağı cehennemdir. Allah,

   ona gazap etmiş, lânet etmiş ve onun için büyük bir azap hazırlamıştır.

   Kur’an-5/32 Bundan dolayı İsrailoğullarına (Kitap’ta) şunu yazdık: “Kim, bir insanı, bir can karşılığı

   veya yeryüzünde bir bozgunculuk çıkarmak karşılığı olmaksızın öldürürse, o sanki bütün insanları

   öldürmüştür. Her kim de birini (hayatını kurtararak) yaşatırsa, sanki bütün insanları yaşatmıştır.

   Andolsun ki, onlara resûllerimiz apaçık deliller (mucize ve âyetler) getirdiler. Ama onlardan birçoğu

   bundan sonra da (hâlâ) yeryüzünde aşırı gitmektedir.

   CEVAP 29

   BAHSEDİLEN HADİS KİTAPLARINDA (4816-Buhâri-Müslim-Muvatta-Nesâî-Ebu Dâvud) “Kur’an

   okudukları halde traş olanları öldürün” DİYE BİR HADİS YOKTUR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA

   DEĞİNİLMİŞTİR

   Ebu Said ve Enes radıyallahu anhümâ anlatıyorlar: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)

   buyurdular ki:”Ümmetimde ihtilâf ve ayrılıklar meydana gelecek. (Onlardan) bir grup lafıyla güzel,

   ameliyle kötü olacak. Bunlar Kur’ân’ı okuyacaklar, ancak köprücük kemiklerinden aşağı

   geçmeyecek. Bunlar, dinden tıpkı okun a

   posted on Mayıs 17th, 2010 at 11:02

3. 3 On Mayıs 17th, 2010, RUSTA said:

   29) Kur’an okudukları halde traş olanları öldürün. [4816-Buhâri-Müslim-Muvatta-Nesâî-Ebu Dâvud]

   Bkz. Kur’an-4/93 5/32

   Kur’an-4/93 Kim bir mü’mini kasten öldürürse, cezası, içinde ebedî kalacağı cehennemdir. Allah,

   ona gazap etmiş, lânet etmiş ve onun için büyük bir azap hazırlamıştır.

   Kur’an-5/32 Bundan dolayı İsrailoğullarına (Kitap’ta) şunu yazdık: “Kim, bir insanı, bir can karşılığı

   veya yeryüzünde bir bozgunculuk çıkarmak karşılığı olmaksızın öldürürse, o sanki bütün insanları

   öldürmüştür. Her kim de birini (hayatını kurtararak) yaşatırsa, sanki bütün insanları yaşatmıştır.

   Andolsun ki, onlara resûllerimiz apaçık deliller (mucize ve âyetler) getirdiler. Ama onlardan birçoğu

   bundan sonra da (hâlâ) yeryüzünde aşırı gitmektedir.

   CEVAP 29

   BAHSEDİLEN HADİS KİTAPLARINDA (4816-Buhâri-Müslim-Muvatta-Nesâî-Ebu Dâvud) “Kur’an

   okudukları halde traş olanları öldürün” DİYE BİR HADİS YOKTUR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA

   DEĞİNİLMİŞTİR

   Ebu Said ve Enes radıyallahu anhümâ anlatıyorlar: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)

   buyurdular ki:”Ümmetimde ihtilâf ve ayrılıklar meydana gelecek. (Onlardan) bir grup lafıyla güzel,

   ameliyle kötü olacak. Bunlar Kur’ân’ı okuyacaklar, ancak köprücük kemiklerinden aşağı

   geçmeyecek. Bunlar, dinden tıpkı okun avı delip geçmesi gibi çıkarlar. Onlar, ok, kirişine

   dönmedikçe bir daha dine geri gelmezler. Bunlar mahlukatın en şeriridir. Onları öldürene ve onlar

   tarafından öldürülene ne mutlu! Onlarinsanları Kitabullah’a çağırırlar, fakat Kitap’tan zerre kadar

   nasipleri yoktur.”Yanında bulunan Ashab:”Ey Allah’ın Resûlü onların alâmeti nedir?” diye sordular

   da:”Tıraş olmak!” buyurdular.” [Ebu Dâvud, Sünnet 31, (4765).]

   Benzer bir rivayeti Ebu Saîdi’l-Hudrî’den Sahiheyn kaydetmiştir. [Buhâri, Fezailu’l-Kur’ân 36,

   Menâkıb 25, Edep 95, İstitabe 6, 7; Müslim, Zekât 143-148, (1064); Muvatta, Kur’ân10, (1, 204, 205);

   Nesâî, Zekât 79, (5, 87). Tahrîm 26, (7, 119).]

   Hz. Enes’ten gelen bir rivayette (Resûlullah şöyle) buyurmuştur: “Onların alâmeti tıraş ve saçın

   yolunmasıdır. Onları gördüğünüz zaman öldürün.”

   AÇIKLAMA:

   1- Bu hadis, önceki hadiste geçen dalalet fırkasıyla ilgili mütemmim bilgi sunmaktadır. Dinden

   çıkan bu yaşça genç, aklı kıt, lafı güzel, ameli kötü gürûhun bir daha kazanılamayacağı ifade

   edilmektedir. Onların geri gelmesi, okun kirişine geri gelmesine bağlanmıştır. Yani olması muhal

   olan şeye dilimizde böylesi makamda “balık kavağa çıkınca” deyimini kullanırız. Maksad muhal

   olan şeyi ifade etmektir. Keza bunların okuduğu Kur’ân’dan zerre miktar bir tesir, bir iz

   kalmayacağı, kalplerine hiçbir şey inmeyeceği hakikatı da, okuduklarının köprücük kemiklerinden

   aşağı gitmeyeceği tabiriyle ifade edilmiştir. Başka rivayetlerde köprücük kemiği yerine boğaz,

   hançere, gırtlak gibi başka tabirler kullanılmıştır. Şarihlerimiz bu tabiri “Kıraatleri Allah’a yükselmez.

   Allah kabul buyurmaz” şeklinde de anlamıştır.
   2- Hadis, böylesi insanlarla cihad gereğine dikkat çekmektedir. Çünkü, dinî sloganlarla, Kur’ân

   tilavetiyle meydana çıktıkları için mü’ minler arasında tereddüt çıkabilecektir. Aleyhissalâtu

   vesselâm bu tereddütü yenmek ve izale etmek maksadıyla onları öldüren gazi, onlar tarafından

   öldürülen şehit olur mânasında olmak üzere “Onları öldürene ve onlar tarafından öldürülene ne

   mutlu!” buyurmuştur.
   3- Onların alâmeti başı tıraş etmek olarak belirtilmiştir. Nevevî der ki: “Alimlerden bazıları bu

   hadisten hareketle başı tıraş etmenin mekruh olduğuna hükmettiler. Ancak, hadiste buna delalet

   yoktur, tıraş onların alâmetidir. Alâmet, bazan da mübah olur. Nitekim Aleyhissalâtu vesselâm:

   “Onların alâmeti bir pazusu kadın memesi gibi olan siyah bir adamdır” buyurmuştur. Malum olduğu

   üzere, bu haram değildir. Ayrıca Ebu Dâvud’un Sünen’inde Buhârî ve Müslim’in şartına uygun

   sahih bir rivayette “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) başının birkısmı tıraş edilmiş bir çocuk

   görmüştü: “Ya tamamını tıraş edin ya tamamını kesmeyin” buyurdu” denmiştir. Bu rivayet başın

   tıraş edilmesinin mübahlığı hususunda sarihtir, te’vile ihtimali yoktur. Ulemâ der ki: “Her durumda

   başın tıraş edilmesi caizdir. Kişiye yağlanması ve bakımı meşakkat getirecekse tıraş etmesi

   müstehab olur. Eğer meşakkat getirmiyorsa kesilmesi müstehab olur.”
   İkinci hadiste, tıraş olarak tercüme ettiğimiz tahlik kelimesini te’kîden tesbîd, (bazı nüshalarda

   tesmîd şeklindedir) kelimesi gelmiştir. Lügatte aynen deriden saçın tıraş edilmesi mânasına gelirse

   de Ebu Dâvud, saçın kökten yolunması diye açıklar.
   (İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları: 13/495-496)

   30) Zina edenleri öldürün. [1623-Tirmizî] [1601] Bkz.Kur’an-24/1-3 4/93 5/32

   Kur’an-24/1-3 Bu, bizim indirdiğimiz ve (hükümlerini) farz kıldığımız bir sûredir. Düşünüp öğüt

   almanız için onda apaçık âyetler indirdik.Zina eden kadın ve zina eden erkekten her birine yüzer

   değnek vurun. Allah’a ve ahiret gününe inanıyorsanız, Allah’ın dini(nin koymuş olduğu hükmü

   uygulama) konusunda onlara acıyacağınız tutmasın. Mü’minlerden bir topluluk da onların

   cezalandırılmasına şahit olsun.Zina eden erkek ancak, zina eden veya Allah’a ortak koşan bir

   kadınla evlenir. Zina eden bir kadınla da ancak zina eden veya Allah’a ortak koşan bir erkek

   evlenir. Bu, mü’minlere haram kılınmıştır.

   Kur’an-4/93 Kim bir mü’mini kasten öldürürse, cezası, içinde ebedî kalacağı cehennemdir. Allah,

   ona gazap etmiş, lânet etmiş ve onun için büyük bir azap hazırlamıştır.

   Kur’an-5/32 Bundan dolayı İsrailoğullarına (Kitap’ta) şunu yazdık: “Kim, bir insanı, bir can karşılığı

   veya yeryüzünde bir bozgunculuk çıkarmak karşılığı olmaksızın öldürürse, o sanki bütün insanları

   öldürmüştür. Her kim de birini (hayatını kurtararak) yaşatırsa, sanki bütün insanları yaşatmıştır.

   Andolsun ki, onlara resûllerimiz apaçık deliller (mucize ve âyetler) getirdiler. Ama onlardan birçoğu

   bundan sonra da (hâlâ) yeryüzünde aşırı gitmektedir.

   BAHSEDİLEN HADİS KİTABINDA (1623-Tirmizî) “Zina edenleri öldürün” DİYE BİR HADİS YOKTUR

   YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   CEVAP 30

   Zina bütün semavî dinlerde haram kılınmış ve çok kötü bir fiil olarak kabul edilmiştir. İslâm’da zina

   büyük günahlardan olup, ırz, namus ve neseplere yönelik olduğu için, cezası da hadlerin en

   şiddetlisidir.Zinanın cezası, fiili işleyenin evli veya bekâr oluşuna, İslâmî emir ve yasaklarla

   yükümlü bulunup bulunmamasına göre kısımlara ayrılır. Dayak, taşla öldürme, sürgün ve İslâm

   devleti’nin koyacağı ta’zir cezası bunlar arasındadır.

   Yüz Değnek Cezası

   Bekâr erkekle bekâr kadının zina etmesi halinde, ceza her birine yüz değnek vurulmasıdır. Allah

   Teâlâ şöyle buyurur: “Zina eden kadın ve erkekten her birine yüz değnek vurun” (en-Nûr,

   34/2).Zina cezası uygulanan kimsenin, toplum nezdindeki itibar kaybını önlemek, belki olayın

   unutulmasını sağlamak amacıyla bir yıl süreyle sürgüne gönderilmesi İslâm’ın ilk yıllarında ek bir

   ceza olarak veriliyordu. Ubâde b. Sâmit (r.a)’tan rivâyete göre şöyle demiştir: Resulullah (s.a.s)

   şöyle buyurmuştur: “Zinanın hükmünü benden öğrenin. Allah o kadınlara bir çıkar yol gösterdi.

   Bekârla bekâr zina ederse yüz değnek ve bir yıl sürgün; evli ile evliye yüz değnek ve recm vardır”

   (İbn Mâce, Hudûd, 7; Müslim, Hudûd, 12). Ancak bu uygulama Nûr Suresi’nin inmesinden önceye

   aittir. Bu sure inince bekârlar için yalnız değnek, evli olanlar için sünnetle recm cezası

   belirlenmiştir.
   (es-Serahsî, el-Mebsût, Beyrut 1398/ 1978, IX, 36 vd.).

   Hanefilere göre, bekârların zina cezası olan yüz değneğe ayrıca sürgün eklenmez. Çünkü ayette

   sürgünden söz edilmemiştir. Ancak sürgün bir had cezası değil; İslâm devlet başkanının takdirine

   bırakılmış bir ta’zir cezası niteliğindedir. Nitekim zina edenin tövbe edinceye kadar

   hapsedilebilmesi de, fuhşa düşenleri bir süre toplumdan tecrid etmek amacıyla alınan bir

   önlemdir.Şâfiî ve Hanbelîlere göre ise bekârların zinasında yüz değnek ve bir yıl sürgün birlikte

   uygulanır. Delil, sürgün bildiren hadistir. Ancak kadın kocası veya bir mahremi ile birlikte sürgüne

   gönderilir. Ayrıca sürgün yerinin sefer mesafesinden yakın olmaması da gerekir. Hz. Peygamber

   “Kadın, yanında kocası veya bir mahremi bulunmadıkça yolculuğa çıkamaz” buyurmuştur.
   (Buhârî, Taksîr, IV, Sayd, 26, Savm, 67; Ebû Dâvud, Menâsik, III)

   Recm Cezası

   Hz. Peygamber’in evli olarak zina edene recm cezası uyguladığı, tevatüre ulaşan hadislerle sabittir.

   Temelde kıyasa göre evlilere de yüz değnek (celde) cezası uygulanması gerekirken, bu konudaki

   hadislerle amel edilerek recm cezası öngörülmüştür.Recm konusunda hükmü devam eden, fakat

   Kur’an ayeti olarak okunması neshedilen bir ayet de nakledilir. Abdullah b. Abbas (r.anhümâ), Hz.

   Ömer’in minberde şöyle dediğini rivâyet etmiştir. “Cenab-ı Allah Muhammed (s.a.s)’i hak ile

   göndermiş ve O’na Kitab’ı indirmiştir. Recm ayeti de O’na indirilen ayetlerden idi. Biz bu ayeti

   okuduk, ezberledik ve anladık. Resulullah (s.a.s) recmi uyguladı, ondan sonra biz de uyguladık”.

   Korkarım, zaman geçince birileri çıkıp “Biz Allah’ın kitabında recmi bulamıyoruz” der ve Allah’ın

   indirdiği bir farzı terkederek sapıklığa düşerler. Şüphesiz recm, Allah’ın kitabında, evli olmak, şahit,

   gebelik veya ikrar bulunmak şartıyla, zina eden kimse aleyhine bir haktır” (Müslim, Hudûd, 15).

   Hz. Ömer’in sözünü ettiği okunuşu mensuh ayet şudur: “İhtiyar erkekle ihtiyar kadın zina

   ederlerse, onları recmedin” (Mâlik, Muvatta’, Hudûd 10; İbn Mâce, Hudûd, 9; Ahmed b. Hanbel, V,

   132, 183). Hz. Ömer’in recmi, Medine minberinden ilân etmesi, içlerinde bir çok sahabe bulunan

   cematten hiç birinin buna karşı çıkmaması, recmin sabit olduğunu gösterir (Sahih-i Müslim

   Tercüme ve Şerhi, Ahmed Davudoğlu, İstanbul 1978, VIII, 350). es-Serahsî (ö. 490/1097). Ömer

   (r.a)’in şöyle dediğini nakleder:
   “Eğer insanlar, Ömer Allah’ın Kitabına ilave yaptı demeyecek olsalar, “ihtiyar erkekle ihtiyar kadın

   zina ettikleri…” ifadesini Mushaf’ın haşiyesine yazardım” (es-Serahsî, el-Mebsût, Beyrut 1398/1978,

   IX, 37).

   Hz. Peygamber’in recm cezasına uygulama örnekleri:

   1. İşvereninin eşiyle zina eden bekâr işçiye yüz değnek ve bir yıl sürgün cezası, kadına ise recm

   uygulanmıştır.
   Ebû Hureyre ile Zeyd b. Halid el-Cühenî (r.anhumâ)’dan nakledildiğine göre, zina eden kadının

   kocası ile, zina eden işçinin babası Resulullah (s.a.s)’e başvurarak bu konuda “Allah’ın kitabı” ile

   hüküm vermesini istemişlerdir. İşçinin babası şöyle dedi:”Benim oğlum bu adamın yanında işçi idi.

   Onun hanımı ile zina etti. Bana, oğlum için recm gerektiği haber verildi. Ancak ben onun adına yüz

   koyunla bir cariye fidye verdim. Bu arada bilenlere danıştım, (oğlum bekâr olduğu için) ona yüz

   değnekle bir yıl sürgün cezası, bunun karısına ise recm cezası gerektiğini haber verdiler”. Bunun

   üzerine, Hz. Peygamber şöyle buyurdu:Nefsim kudret elinde olan Allah’a yemin ederim ki, aranızda

   Allah’ın kitabı ile hükmedeceğim. Cariye ve koyunlar geri verilecek. Oğluna yüz değnekle bir yıl

   sürgün gerek. Ey Üneys, sen de bu adamın karısına git. Eğer zinasını itiraf ederse, onu recmet”.

   Üneys kadına gitmiş ve kadın suçunu itiraf etmiş, Hz. Peygamber’in emri üzerine de recmedilmiştir

   (Müslim, Hudûd, 25; Buhârî, Hudûd III, 38, 46, Vekâlet,13). Ebû Hanife’ye göre, yüz değnek yanında

   bir yıl sürgün, ayete ilâve niteliğinde olup, ayet inince bu ilâve kısım neshedilmiştir. Ancak İslâm

   devlet başkanı böyle bir cezayı ta’zir cezası olarak verebilir.

   2. Zinasını dört defa ikrar eden Mâiz b. Mâlik (r.a)’in recmedilmesi.
   Mâiz b. Mâlik, Hz. Peygamber’e gelerek “Beni temizle” dedi. Hz. peygamber “Yazık sana, çık git,

   Allah’a tövbe ve istiğfar et” buyurdu. Mâiz, pek uzaklaşmadan geri döndü ve “Ey Allah’ın Resulu!

   Beni temizle” dedi. Hz. Peygamber aynı sözlerle üç defa daha geri gönderdi. Dördüncü ikrarında

   “Seni hangi konuda temizleyeyim?” diye sordu. Mâiz; “Zinadan” dedi. Hz. Peygamber “Bunda akıl

   hastalığı var mıdır?” diye sordu. Böyle bir rahatsızlığı olmadığını söylediler. “Şarap içmiş olabilir

   mi?” diye sordu. Bir adam kalkıp içki kontrolü yaptı. Onda şarap kokusu tesbit edemedi. Hz.

   Peygamber tekrar “sen zina ettin mi?” diye sordu. Mâiz “Evet” cevabını verdi. Artık emir

   buyurdular ve Mâiz recmedildi. Recimden sonra onun hakkında sahabiler iki kısma ayrıldılar. Bir

   bölümü Mâiz’in helâk olduğunu, başka bir grup ise onun en faziletli tövbeyi yaptığını söylediler. Bu

   farklı yaklaşım üç gün sürdü. Daha sonra yarılarına gelen Resulullah (s.a.s) “Mâiz b. Mâlik için dua

   edin” buyurdu. “Allah Mâiz’e mağfiret eylesin” dediler. Hz. Peygamber şöyle buyurdu: “Mâiz öyle

   bir tövbe etti ki, bu tövbe bir ümmet arasında paylaştırılırsa onlara yeterdi” (Müslim, Hudûd, 22;

   eş-Şevkânî, Neylül-Evtâr, VII, 95,109; ez-Zeylaî, Nasbu’r-Râye, III, 314 vd.).

   3. Gâmidiyeli evli kadının zinadan dolayı recmedilmesi.
   Mâiz’in recmedilmesinden kısa bir süre sonra Ezd kabilesinin Gâmid kolundan bir kadın geldi ve

   “Ey Allah’ın elçisi! Beni temizle” dedi. Hz. Peygamber “Yazıklar olsun sana. Çık git, Allah’a tövbe ve

   istiğfar et” buyurdu. Kadın dedi: “Beni, Mâiz’i çevirdiğin gibi geri çevirmek istiyorsun” Hz.

   Peygamber, “Sana ne oldu?” diye sordu. Kadın kendisinin zinadan gebe olduğunu söyledi. Bunun

   üzerine “Sen mi?” buyurdu. Kadın “Evet” dedi. Hz. Peygamber “Doğuruncaya kadar git” buyurdu.

   Kadının bu arada geçimini Ensar’dan bir adam üstlendi. Daha sonra Hz. Peygamber’e gelerek;

   “Gâmidli kadın doğurdu” dedi. Çocuğun bakımını da Ensar’dan birisi üzerine aldı ve kadın

   recmedildi” (Müslim, Hudûd, 22, 23, 24; İbn Mâc’e, Diyât, 36; Mâlik, Muvatta’, Hudûd, II). Başka bir

   rivâyette, çocuk sütten kesilinceye kadar emzirmesine izin verildiği, recm sırasında Hâlid b. Velîd

   (r.a)’ın üzerine kan sıçraması üzerine kadın hakkında kötü sözler söylediğini işiten Hz.

   Peygamber’in şöyle buyurduğu nakledilir:”Ey Halid! yavaş ol. Nefsim kudret elinde olan Allah’a

   yemin ederim. Bu kadın öyle bir tövbe etti ki, onu bir baççı (vergi memuru) yapsaydı, şüphesiz

   mağfiret olunurdu” Sonra kadının hazırlanmasını emrederek cenazesini kılmış ve kadın

   defnedilmiştir (Müslim, Hudûd, 23).

   4. Evli bulunan Yahudi erkeği ile Yahudi kadınının zina sebebiyle recmedilmesi.
   Abdullah b. Ömer (r.a)’tan nakledildiğine göre, Hz. Peygamber’e, zina etmiş bir yahudi erkeği ile bir

   yahudi kadını getirmişler. Allah elçisi, yahudilere, Tevratta ki zina hükmünü sormuştur. Yahudiler;

   “yüzleri karaya boyanır, sırt sırta hayvan üzerine bindirilip sokaklarda dolaştırılır” demişler. Tevrat

   getirilmiş, ancak okuyan yahudi genci recm ayetine gelince ceza kısmını parmağı ile kapatıp

   atlayınca durumu farkeden ve yahudi iken İslâm’a giren Abdullah b. Selâm, Hz. Peygamber’e

   yahudinin Tevrat’ın üzerinden elini kaldırmasını emir buyurmasını istemiştir. Yahudi elini kaldırınca

   recm ayeti görülmüş ve her iki yahudi hakkında da evli olarak zina ettikleri için recm uygulanmıştır

   (Müslim, Hudûd, 26).

   Bera b. Azib (r.a)’ten nakledilen, iki yahudinin recmedilmesi olayı ise şöyledir: Hz. Peygamber’e,

   yüzü kömürle karartılmış ve dayak vurulmuş bir yahudi getirildi. Allah elçisi yahudilere evlilerin

   zinasının Tevrat’taki hükmünü sordu. Onlar, bu şekilde olduğunu söyleyince, bir yahudi bilginine

   “Sana, Tevrat’ı Musa ya indiren Allah aşkına soruyorum. Zina edenin Tevrat’taki hükmü nedir?”

   diye sordu yahudi bilgini; Tevrat’ta recim var. Fakat zina eşraf arasında artınca, şerefli birini

   getirirlerse serbest bırakır, yoksul biri yakalanırsa onu recmeder olduk. Bu iki sınıfa eşit ceza için

   recmi terkettik, kömürle boyayıp, dayak vurmayı recmin yerine koyduk”. Bunun üzerine, Hz.

   Peygamber şöyle buyurdu: “Allahım! Senin emrini onlar değiştirdikten sonra ilk uygulayan benim.

   Bunun üzerine emir verdi ve yahudi recmedildi” (Müslim, Hudûd, 28).

   Bazı İslâm müctehidlerine göre ehl-i küfür, müslüman mahkemesine başvurursa, hâkimin mutlaka

   Allah’ın hükmü ile amel etmesi gerekir. Onlar bu konudaki muhayyerliğin neshedildiğini söylerler,

   Hanefiler ve İmam Şâfiî’den bir görüşe göre bu esas geçerlidir. Ancak Ebû Hanife şöyle demiştir:

   “İslâm mahkemesine inkârcı karı-koca birlikte gelirlerse aralarında adaletle hükmetmek gerekir.

   Yalnız kadın gelir, kocası razı olmazsa hakim hüküm veremez”. Ebû Yusuf ve İmam Muhammed’e

   göre ise hüküm verebilir.
   (Ahmed Davudoğlu, Sahihi Müslim Terceme ve Şerhi, İstanbul 1978, VIII, 376).

   Recm cezası uygulanması için Gerekli Şartlar:

   1. Zina eden kadın veya erkeğin ergin olması.
   2. Akıllı olması. Akıl hastasına had uygulanmaz. Akıllı ve ergin bir kimse akıl hastası ile zina etse,

   yalnız kendisine had uygulanır.
   3. Evli olan gayri müslime recm yerine değnek cezası uygulanır. Şâfiî ve Hanbelîlere göre

   pasaportla İslâm devletine gelen gayrî müslim yabancılara ne zina ve ne de içki içme cezası

   uygulanmaz.
   4. Zinanın zor kullanarak olmaması gerekir.
   5. Zinanın diri bir insanla olması gerekir.
   6. Zina edilen kadının da ergin veya kendisine cinsel istek duyulan bir yaşta olması gerekir.
   7. Zinanın bir şüpheye dayalı olmaması gerekir. Fasit nikahtan sonraki cinsel temasa had

   gerekmediği konusunda görüş birliği vardır. Velisiz veya şahitsiz evlenme gibi.
   Zinanın bir para karşılığında olması halinde Ebû Hanife’ye göre her ikisine de had cezası

   uygulanmaz. Çünkü bu durum bir mehir karşılığında nikâh akdine benzemektedir. Burada

   şüpheden dolayı had düşer. Ancak fiil haram olduğu için ta’zir uygulanır. Ebû Yusuf ve İmam

   Muhammed’e göre bu durumda da had cezası verilir
   (Ömer Nasuhi Bilmen, İstilâhât-ı Fıkhıyye Kâmusu, İstanbul 1968, III,197 vd.).
   8. Cinsel temasın önden olması. Arkadan ilişki yani livata için Ebû Hanîfe’ye göre yalnız ta’zir

   cezası uygulanır. Ebû Yusuf, İmam Muhammed ve Hanefiler dışındaki üç mezhebe göre ise livata

   haddi gerektirir. Yabancı bir kadına ön veya arka dışında karın, uyluk gibi başka bir yere temas ise

   yalnız ta’zîri gerektirir. Çünkü bu, şer’an kendisine bir şey takdir edilmeyen münker bir fiildir.
   9. Had cezalarının uygulanabilmesi için İslâm devletinin varlığı şarttır. Çünkü dârul-harp veya

   dârul-bağy (âsiler ülkesi) de had cezalarını uygulamaya İslâm devletinin velâyet yetkisi olmaz ve bu

   hükümleri uygulamaya gücü yetmez.
   10. Zina eden erkek veya kadının halen veya daha önce sahih nikâhla evlenmiş olması ve bu nikâh

   devam ederken eşiyle bir defa da olsa cinsel temasta bulunması şarttır. Böyle bir erkeğe

   “muhsan”, kadına ise “muhsana” denir. Recm cezası için bu son niteliğin bulunması da gerekir.
   Recm için muhsan sayılmada erkek veya kadında şu yedi niteliğin bulunması gerekir: Akıllı olmak,

   ergin bulunmak, hür ve müslüman olmak, sahih nikâhla evlenmiş bulunmak ve bu nikâhtan sonra

   eşiyle guslü gerektirecek şekilde cinsel temasta bulunmak. Bu şartlardan herhangi birisi

   bulunmazsa ceza yüz değneğe dönüşür. Zina edenlerden birisi muhsan olur, diğeri bekâr

   bulunursa; bekâra yüz değnek, muhsan olana ise recm cezası uygulanır.
   (Şamil İslam Ansiklopedisi,Hamdi DÖNDÜREN)

   31) Evliyken zina edenleri taşlayarak (recmederek) öldürün. [1111-Buhârî]

   [1606-Buhari-Müslim-Tirmizi-Ebu Davud-Nesai-İbn Mace] Bazı nedenlerden dolayı vazgeçildi.

   [1609-Muvatta] [1597-Ebu Davud] [1598-Tirmizî-Ebu Dâvud-Nesâî-İbnu Mâce] Bkz.Kur’an-24/1-3

   4/93 5/32

   Kur’an-24/1-3 Bu, bizim indirdiğimiz ve (hükümlerini) farz kıldığımız bir sûredir. Düşünüp öğüt

   almanız için onda apaçık âyetler indirdik.Zina eden kadın ve zina eden erkekten her birine yüzer

   değnek vurun. Allah’a ve ahiret gününe inanıyorsanız, Allah’ın dini(nin koymuş olduğu hükmü

   uygulama) konusunda onlara acıyacağınız tutmasın. Mü’minlerden bir topluluk da onların

   cezalandırılmasına şahit olsun.Zina eden erkek ancak, zina eden veya Allah’a ortak koşan bir

   kadınla evlenir. Zina eden bir kadınla da ancak zina eden veya Allah’a ortak koşan bir erkek

   evlenir. Bu, mü’minlere haram kılınmıştır.

   Kur’an-4/93 Kim bir mü’mini kasten öldürürse, cezası, içinde ebedî kalacağı cehennemdir. Allah,

   ona gazap etmiş, lânet etmiş ve onun için büyük bir azap hazırlamıştır.

   Kur’an-5/32 Bundan dolayı İsrailoğullarına (Kitap’ta) şunu yazdık: “Kim, bir insanı, bir can karşılığı

   veya yeryüzünde bir bozgunculuk çıkarmak karşılığı olmaksızın öldürürse, o sanki bütün insanları

   öldürmüştür. Her kim de birini (hayatını kurtararak) yaşatırsa, sanki bütün insanları yaşatmıştır.

   Andolsun ki, onlara resûllerimiz apaçık deliller (mucize ve âyetler) getirdiler. Ama onlardan birçoğu

   bundan sonra da (hâlâ) yeryüzünde aşırı gitmektedir.

   CEVAP 31

   BU SORUNUN CEVABI 30. SORUDA VERİLMİŞTİR

   32) Namazı terkedenler öldürülebilir. [2117-Ebû Dâvud] Bkz.Kur’an-19/59 4/93 5/32

   Kur’an-19/59 Onlardan sonra, namazı zayi eden, şehvet ve dünyevî tutkularının peşine düşen bir

   nesil geldi. Onlar bu tutumlarından ötürü büyük bir azaba çarptırılacaklardır.

   Kur’an-4/93 Kim bir mü’mini kasten öldürürse, cezası, içinde ebedî kalacağı cehennemdir. Allah,

   ona gazap etmiş, lânet etmiş ve onun için büyük bir azap hazırlamıştır.

   Kur’an-5/32 Bundan dolayı İsrailoğullarına (Kitap’ta) şunu yazdık: “Kim, bir insanı, bir can karşılığı

   veya yeryüzünde bir bozgunculuk çıkarmak karşılığı olmaksızın öldürürse, o sanki bütün insanları

   öldürmüştür. Her kim de birini (hayatını kurtararak) yaşatırsa, sanki bütün insanları yaşatmıştır.

   Andolsun ki, onlara resûllerimiz apaçık deliller (mucize ve âyetler) getirdiler. Ama onlardan birçoğu

   bundan sonra da (hâlâ) yeryüzünde aşırı gitmektedir.

   CEVAP 32

   BAHSEDİLEN HADİS KİTABINDA (2117-Ebû Dâvud) “Namazı terkedenler öldürülebilir” DİYE BİR

   HADİS YOKTUR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   Cabir’den (rivayet edildiğine göre) Rasûlullah (s.a.) “Kul ile küfür arasında (bulunan yol) namazı

   terktir” buyurmuştur.Hadisin zahirinden insanla küfür arasındaki ulaşım vasıtasının namazı terk

   etmek olduğu ifade edilmektedir. Bu ifadeye göre namazı terkeden bir insan, küfür dairesine

   ulaşmış olur. Hadisin bu zahiri ifadesi “masiyetin imana işlenen sevaplarında küfrüne bir zarar

   vermeyeceğini savunan Mürcie mezhebi nin aleyhine bir delildir. Fakat amellerin, imanın bir cüzü

   olmayıp, sadece kemalinin şartı olduğunu söyleyen ehl-i sünnet uleması, bu hadisi te’viî ederek,

   onu namazı inkar ederek terkeden kişinin kafir olacağını, fakat kalbinde imanı olan bir kimsenin,

   namazın farz olduğunu kabul eden bir kimsenin kafir olmadığını söylemişlerdir. Ehl-i sünnet

   alimlerinin, namazı kasden terkeden kimse hakkındaki görüşlerini, şu şekilde özetleyebiliriz.
   “Ahmed b. Hanbel (v.241/855) ile tabileri, tembellik sebebiyle bile olsa, özürsüz namazı terk edenin

   kafir olduğunu söylemişlerdir.” Ahmed b. Hanbel ve ona tabi olan Hanbeliler, nakle mutlak

   bağlılıkları sebebiyle namaz kılmayanı tekfir ederken Peygamber efendimizin şu hadisine

   dayanırlar: “Kim kasden namazı terkederse kafir olur.” Dinde naklin ve aklın yeri konusundaki

   görüşleri sebebiyle, Hanbeliler hakkında nakli delil bulunan bir meselede akla değer vermezler,

   nakli delil ile amel ederler. Bu alimler, namaz dışındaki ibadetleri terkedenin kafir olduğuna dair bir

   nassa rastlamadıkları için, oruç, zekat, hac gibi farzları mazeretsiz terkedenin kafir olmadığını

   söylemişler, fakat namazı terkedenin kafir olduğuna dair hadis bulunduğundan, hadis ile amel

   etmişler, namaz kılmayanı kafir saymışlardır.Namaz kılmayan kimseye uygulanacak hükümlere

   gelince;
   Ahmed b. Hanbel ve tabilerine göre, üç gün namaz kılmaya davet edilir. Kılarsa affediler, kılmazsa

   öldürülür. Hanbelilere göre namazı terkedenin öldürülmesi kafir olduğu içindir.İmam Malik (v.

   179/795) ve eş-Şâfiî (v.204-819) ye göre namaz kılmayan kişiye namaz kılması emrolunur. Kılmazsa

   hadden (şer’î ceza olarak) öldürülür. Böyle bir kimse kafir olmadığı için cenaze namazı kılınır.
   İmam Ebu Hanife’ye (v. 150/767) göre, namazı terkeden kafir olmaz. Namaz kılmadığı için de

   öldürümez. Fakat namaz kılıncaya kadar hapsedilerek uygun telkinat ve cezalarla tedib edilir ve

   namaz kılması sağlanır.
   (Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi: 15/457-458)

   33) Dinden dönenleri öldürün. [1585-Muvatta] [1558-Ebu Dâvud-Nesâî] [676-Nesâî] [1586-Ebu

   Dâvud-Nesâî] Bkz.Kur’an-5/54 2/256 5/32 10/99

   Kur’an-5/54 Ey iman edenler! Sizden kim dininden dönerse, (bilin ki) Allah onların yerine öyle bir

   topluluk getirir ki, Allah onları sever, onlar da Allah’ı severler. Onlar mü’minlere karşı alçak gönüllü,

   kâfirlere karşı güçlü ve onurludurlar. Allah yolunda cihad ederler. (Bu yolda) hiçbir kınayıcının

   kınamasından da korkmazlar. İşte bu, Allah’ın bir lütfudur. Onu dilediğine verir. Allah, lütfu geniş

   olandır, hakkıyla bilendir.

   Kur’an-2/256 Dinde zorlama yoktur. Çünkü doğruluk sapıklıktan iyice ayrılmıştır. O hâlde, kim

   tâğûtu tanımayıp Allah’a inanırsa, kopmak bilmeyen sapasağlam bir kulpa yapışmıştır. Allah,

   hakkıyla işitendir, hakkıyla bilendir.

   Kur’an-5/32 Bundan dolayı İsrailoğullarına (Kitap’ta) şunu yazdık: “Kim, bir insanı, bir can karşılığı

   veya yeryüzünde bir bozgunculuk çıkarmak karşılığı olmaksızın öldürürse, o sanki bütün insanları

   öldürmüştür. Her kim de birini (hayatını kurtararak) yaşatırsa, sanki bütün insanları yaşatmıştır.

   Andolsun ki, onlara resûllerimiz apaçık deliller (mucize ve âyetler) getirdiler. Ama onlardan birçoğu

   bundan sonra da (hâlâ) yeryüzünde aşırı gitmektedir.

   Kur’an-10/99 Eğer Rabbin dileseydi, yeryüzünde bulunanların hepsi elbette topyekûn iman

   ederlerdi. Böyle iken sen mi mü’min olsunlar diye, insanları zorlayacaksın?

   CEVAP 33

   İslam dininden çıkan birisi Öldürülür. Dinden çıkmaya îrtidâd, dinden çıkan kişiye de mürted

   denilir. Kur’an-ı Kerim’de İslamdan çıkan kişiye verilecek uhrevî ceza sözkonusu edilmiştir Bir

   ayet-i kerimede cenab-ı Hak meâlen şöyle buyurmaktadır: “İçinizden kim dininden döner ve kafir

   olarak ölürse, işte onların yaptıkları dünyada ve âhirette boşa gider. Bunlar cehennemliktirler ve

   orada kalıcıdırlar.” (el-Bakara, 218)Mürted’in dünyevi cezasının ölüm olduğu, hadisler ve İslam

   ulemasının icmaı ile tesbit edilmiştir. Bu babtaki hadisler, dinden dönene verilecek cezayı net bir

   şekilde ortaya koyuyor. İslam müctehidleri, İslam dininden çıkan bir erkeğin öldürülmesi

   konusunda fikir birliğine varmışlardır. Ancak aynı cezanın İslamdan çıkan kadına da uygulanıp

   uygulanmayacağı tartışmalıdır. Hanefilere göre, bu durumdaki bir kadın öldürülmez. Çünkü fahr-i

   kâinat efendimiz, bir hadisinde, savaş esnasında kadınları öldürmeyi men etmiştir. Cumhura göre

   ise İslam’dan çıkan kadınlar da öldürülür. Bunlar Muâz b. Cebel (r.a) Yemen’e gönderilirken,

   Rasûlullah’ın kendisine söylediği şu sözlere dayanırlar: “Hangi erkek İslamdan çıkarsa onu İslama

   davet et. Dönerse ne ala, aksi halde boynunu vur. Hangi kadın da İslamdan çıkarsa onu tekrar

   davet et. Dönerse ne ala, aksi halde boynunu vur.”Cumhur, Hanefilerin dayandıkları hadisteki

   yasaklamayı, İslam’dan dönen değil de aslen kâfir olan kadının öldürülmemesine hamletmişlerdir.
   Yukarıda naklettiğimiz Muaz hadisinden de anlaşılacağı üzere, mürted öldürülmeden önce tekrar

   dine davet edilir. Mürtede karşı uygulanacak esaslar şunlardır:
   1- İrtidad bir şüphe neticesi olmuşsa, mürteddin bu şüphesi izâle edilir, gerçek anlatılır.
   2- Tekrar İslama dönmesi teklif edilir. Bazı alimlere göre, mürtedde düşünme fırsatı verilir.

   Düşünme müddeti konusunda üç gün ile bir yıl arasında değişen rivayetler vardır. Mürted bundan

   sonra yine İslama girmezse öldürülür. Dinden dönen şahıs bir yabancı ülkeye kaçar ve oraya

   sığınırsa malı ve ailesi konusunda özel hükümler vardır. Konu fıkıh kitaplarının ilgili

   bölümlerindedir.
   (Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi: 15/10-12)

   34) Eşcinsellik yapanları öldürün. [1614-Tirmizî-Ebû Dâvud] Bkz.Kur’an-27/55-56

   Kur’an-27/55-56 “Siz kadınları bırakıp şehvetle erkeklere mi varıyorsunuz? Doğrusu siz ne

   yaptığını bilmez bir toplumsunuz.”Bunun üzerine kavminin cevabı ancak şöyle demek oldu:

   “Lût’un ailesini memleketinizden çıkarın. Çünkü onlar temiz kalmak isteyen insanlarmış(!)”

   CEVAP 34

   AYET HADİSİ TEYİT EDER NİTELİKTEDİR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   İbn Abbas radıyallahü anhuma’dan; Rasûlullah Salallahü aleyhi vesellemin şöyle buyurduğu rivayet

   edilmiştir:”Lût kavminin yaptığını yapan birisini bulursanız (bilirseniz), yapanı da yapılanı da

   öldürünüz.”(Tirmizî, hudûd; 24 İbn Mace. hudûd 12.)

   Said b. Cübeyr ve Mücahid, İbn Abbas radıyallahü anhumâdan;Livâta ederken yakalanan bekâr

   hakkında: “Recmedilir” dediğini rivayet etmişlerdir.(Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil

   Yayınevi: 15/159)

   Açıklama

   Lût kavminin yaptığı işten maksat, insanlarla, arka tarafından temas kurmaktır. Temas kurulan

   şahıs erkek olsun kadın olsun aynıdır. Bu harekete, livâtâ denilir. Bugün kullanılan

   “Homoseksüellik” tâbiri ile aynı manâdır.Cenâb-ı Allah’ın gönderdiği bir Peygamber olan Hz. Lût

   (.s)’ın kavmi arasında bu çirkin hareket yayıldığı için, “Lût kavminin yaptığı iş” denilmiştir.Bu fiili

   işleyene de “Lûtî” denilir.Allah (c.c.) Lût kavmini, işledikleri bu çirkin günahtan dolayı daha

   dünyada iken cezalandırmış, onları üzerlerine taş yağıdırarak helak etmiştir. Cenâb-ı hakkın şu

   cilvesine bakın ki her türlü hastalığın tedavisinin bilindiği bu asırda,homoseksüellikten

   kaynaklanan bir hastalık, tedavisi, mümkün olmayan tek hastalıktır.
   Allah’ın emir ve yasaklarının tümü insanların maslahatına yöneliktir. Yâni ya insanlık için (fert veya

   toplum) bir menfaat sağlamayı ya da onlardan bir zararı defetmeyi hedeflemiştir. Eğer bir şey

   yasaklanmışsa mutlaka onda bir hikmet, bir maslahat vardır. Dolayısıyla, zina ve homoseksüellik

   (eş cinsellik) gibi fiiller, ilk bakışta iki kişi arasında cereyan ettiği için, “bunun ne mahzuru var ki?!

   Alan memnun veren memnun” denilemez. Bu hareketler, Allah’ın emrine isyan oluşlarının yanı sıra,

   fert ve toplum hayatının (parçalanıp çözülmesine), onulmaz yaralar açılmasına da sebeptirler. İşte

   asrımızda, dinimizin şiddetle yasakladığı en büyük çirkinliklerden olan,eşcinselliğin, tedâvî edilmez

   bir hastalığa sebep olduğunun ortaya çıkışı, garip ama Allah’ın emir ve yasaklanndaki hikmete yeni

   bir örnek olması bakımından hikmetli bir tecellidir.
   Üzerinde durduğumuz rivayetlerden birincisi, evli ve bekâr ayırımı yapmadan eşcinsellik

   muamelesinde bulunan her iki kişinin de (temas eden ve kendisine temas edilenin) öldürüleceğini

   bildirmektedir. İkinci rivayette ise, İbn Abbas (r.a) hemcinsi olan bir insana arkadan varan bekârın

   recmedileceğini söylemiştir. Bu harekette, kendisine arkadan yaklaşılan pasif tarafın erkek

   veyakadın olması arasında fark yoktur İslâm ulemâsı ister erkek olsun ister kadın, ister kendi karısı

   olsun ister yabancı bir insana arkasından yaklaşmanın haram olduğunda müttefiktirler. Ancak, bu

   işi yapanlara uygulanacak dünyalık ceza konusunda, değişik delillere istinad ederek farklı

   görüşlere sahip olmuşlardır. Bu görüşlerin özeti şudur.
   (Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi: 15/159-160)

   Bazı Hükümler:

   1- Bir insana arkasından temas eden kişiye, zinâ haddi uygulanır yâni, temas eden kişi muhsansa

   (sahih bir nikahla bir kadınla evlenip onunla cinsi ilişki kuran birisi ise) recmedilir. Muhsan değilse

   yüz değnek vurulur. Bu görüş; Said b. Müseyyeb, Atâ b. Ebî Rabah, Nehâî, Hasenü’l-Basri, Katâde,

   Hanefilerden Ebu Yusuf, Muhammed, kuvvetli görüşüne göre İmam şâfiî ve bazı alimlerin nakline

   göre İmâm Mâlik’e aittir.İmam Şâfiîye göre, pasif durumda olan tarafa da ister erkek olsun ister

   kadın, ister muhsan olsun ister olmasın yüz değnek vurulur ve bir yıl sürgün edilir.
   2- Livâta fiilini işleyen kişi ister muhsan olsun, ister olmasın Öldürülür. Bu görüş, Ahmed b. Hanbel,

   Mâlik b. Enes ve bir rivayete göre İmam Şafiî’ye aittir. Bu görüş, üzerinde durduğumuz hadise

   muvafıktır.Lûtî’yi öldürme şekline gelince; Üzerine bir bina yıkılır, yüksek bir yerden atılır şeklinde

   görüşler vardır.
   3- Lûtiye had uygulanmaz, ta’zir edilir. Bu görüş de, İmam Azam Ebû Hanife’ye aittir. Hanefi

   eserlerinden, el-Hidâye’de, İmamı Azamın görüşü şu şekilde delillendirilmiştir.”Bu hareket bir zina

   değildir. Çünkü sahabeler onun öldürülüş şeklinde ihtilâf etmişlerdir. Kimisi ateşle yakılmasını, kimi

   üzerine bir duvar yıkılmasını, kimisi yüksek bir yerden itilip peşinden taş atılmasını v.s.

   söylemişlerdir. Bu fiilde, çocuğu telef etmek veya neseplerin karışması da söz konusu olmadığı

   için bu, zinâ manâsında değildir. Her iki taraftan bu işe istek olmadığı için vukuu da nadirdir. Zinaya

   ise istek vardır. Lûtinin Öldürüleceğini bildiren haberler ya siyâseten öldürüleceğine delâlet eder ya

   da bu fiili helâl görenle ilgilidir.”
   4- Hz. Ebûbekir, Hz. Ali (radıyallâhû anhûma) gibi, büyük sahabelerin de içinde bulunduğu bir

   guruba göre, Lûtî kılıçla kafası kesilerek Öldürülür.
   5- Bâzı Zahirîlere göre, bu çirkin hareketi işleyenlere hiç bir ceza uygulanmaz.Hattâbî beşinci

   maddedeki görüşün, doğruya en uzak olduğunu, insanları bu kötü amele teşvike sebep olacağını

   söyler
   (Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi: 15/160-161)

   35) Birliği bozanı, tefrika çıkaranı öldürün. [1711-Müslim] [4775-Müslim-Ebu Davud-Nesâî]

   Bkz.Kur’an-3/103-105 30/32 6/159

   Kur’an-3/103-105 Hep birlikte Allah’ın ipine (Kur’an’a) sımsıkı sarılın. Parçalanıp bölünmeyin.

   Allah’ın size olan nimetini hatırlayın. Hani sizler birbirinize düşmanlar idiniz de O, kalplerinizi

   birleştirmişti. İşte O’nun bu nimeti sayesinde kardeşler olmuştunuz. Yine siz, bir ateş çukurunun

   tam kenarında idiniz de O sizi oradan kurtarmıştı. İşte Allah size âyetlerini böyle apaçık bildiriyor ki

   doğru yola eresiniz.Sizden, hayra çağıran, iyiliği emreden ve kötülükten men eden bir topluluk

   bulunsun. İşte kurtuluşa erenler onlardır.Kendilerine apaçık deliller geldikten sonra parçalanıp

   ayrılığa düşenler gibi olmayın. İşte onlar için büyük bir azap vardır.

   Kur’an-30/32 Dinlerini parçalayan ve bölük bölük olanlardan (olmayın. Bunlardan) her fırka,

   kendilerinde olan ile böbürlenmektedir.

   Kur’an-6/159 Şu dinlerini parça parça edenler ve kendileri de grup grup ayrılmış olanlar var ya,

   (senin) onlarla hiçbir ilişiğin yoktur. Onların işi ancak Allah’a kalmıştır. Sonra (O), yapmakta

   olduklarını kendilerine haber verecektir.

   AYETLER HADİSİ TEYİT EDER NİTELİKTEDİR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   CEVAP 35

   Arfece (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:”Şerler ve

   fesadlar olacak. Kim, birlik içinde olan bu ümmetin içinde tefrika çıkarmak isterse, kim olursa

   olsun kılıçla boynunu uçurun.” Bir rivayette: “…onu öldürün! ” denmiştir” (Müslim, İmaret 59,

   (1852); Ebu Davud, Sünnet 30, (4762); Nesâî, Tahrim 6, (7, 93))

   Açıklama

   Hadisin aslında geçen Henât: Fitne ve fesat anlamlarına gelir. Bu kelime hayır hakkında

   kullanılmaz. Mutlak şer için kullanılır. İbnü’l-Esir’in “en-Nihâye”deki açıklamasına göre bu kelimenin

   müfredi “Henef’tir. Çoğulu “Henevât” şeklinde de gelir.İmam-i Nevevi de bu kelimenin, yeni zuhur

   eden olay ve fitne anla­mına geldiğini, hadis-i şerifte kasdedilen mananın da bu olduğunu

   söylemiştir.”Müslümanların derli toplu olması”ndan maksat, birlik ve beraberlik içerisinde olup

   aralarında duygu ve düşünce birliğini sağlayıp teşkilatlanmaları ve tek yumruk ve tek ses haline

   gelmeleridir.Müslümanlar böyle bir durumda iken onların dirliğini ve birliğini bozmaya kalkan bir

   kimse, onların kılıçlarına hedef olur ve vücudu ortadan kaldırılmayı hak eder. Bu fitneyi bu şekilde

   önlemek müslümanlarm kaçınılmaz görevidir.İsterse bu fitneyi çıkarmak isteyen kendilerinin en

   ileri gelenlerinden olsun.
   (Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi: 15/582-583)

   posted on Mayıs 17th, 2010 at 11:04

4. 4 On Mayıs 17th, 2010, RUSTA said:

   DİKKAT:
   SAVUNMADAN NOTLAR:
   Güya Hz. Peygamber demiş ki: Oradaki develerin sütünden ve bevlinden (İDRARINDAN) içmelerini tenbihler.
   5- İmam Mâlik, bu hadise dayanarak, eti yenen hayvanların bevillerinin (İDRARLARININ) temiz oldğuna
   hükmetmiştir. Ahmed İbnu Hanbel, İmam Muhammed, Şâfiîlerden Istahrî ve Rüyânî, Şâ’bi, Atâ,
   Nehâî, Zührî, İbnu Sîrîn, Hakem ve Sevrî aynı kanaattedirler. Ebû Dâvud, İbnu Uleyye daha ileri
   giderek: “İnsan dışında -eti yensin, yenmesin- bütün hayvanların bevli (İDRARI) ve fışkısı (DIŞKISI) temizdir” demiştir.

   36) Müslüman cinlere üç gün süre verin. Yine de görünürlerse, onları öldürün.

   [4941-Müslim-Muvatta-Ebu Davud] Bkz.Kur’an-72/1-19

   Kur’an-72/1-19 (Ey Muhammed!) De ki: “Bana cinlerden bir topluluğun (Kur’an’ı) dinleyip şöyle

   dedikleri vahyedildi: “Şüphesiz biz doğruya ileten hayranlık verici bir Kur’an dinledik de ona

   inandık. Artık, Rabbimize hiç kimseyi asla ortak koşmayacağız.” “Doğrusu Rabbimizin şanı çok

   yücedir; ne bir eş edinmiştir, ne de bir çocuk.”“Demek bizim beyinsiz olanımız, Allah hakkında

   doğruluktan uzak sözler söylüyormuş.” “Şüphesiz biz, insanların ve cinlerin Allah hakkında asla

   yalan söylemeyeceklerini sanıyorduk.” “Doğrusu insanlardan bazı kimseler, cinlerden bazılarına

   sığınırlardı da, cinler onların taşkınlıklarını artırırlardı.”“Gerçekten onlar da, sizin sandığınız gibi,

   Allah’ın hiç kimseyi öldükten sonra tekrar diriltmeyeceğini sanmışlardı.”“Kuşkusuz biz göğe

   ulaşmak istedik, fakat onu çetin bekçilerle ve yakıcı ışıklarla dolu bulduk.”“Hâlbuki biz, (daha

   önce) göğün bazı yerlerinde gayb haberlerini dinlemek için otururduk. Fakat şimdi her kim

   dinlemeye kalkacak olursa, kendini gözetleyen yakıcı bir ışık bulur.” “Hakikaten biz bilmiyoruz,

   yeryüzündekilere kötülük mü istendi, yoksa Rableri onlara bir hayır mı diledi?” “Doğrusu içimizde

   salih olanlar da var, olmayanlar da. Ayrı ayrı yollar tutmuşuz.”“Muhakkak ki biz Allah’ı yeryüzünde

   âciz bırakamayacağımızı, kaçarak da onu âciz bırakamayacağımızı anladık.” “Gerçekten biz

   hidayet rehberini (Kur’an’ı) işitince ona inandık. Kim Rabbine inanırsa, artık ne hakkının eksik

   verilmesinden, ne de haksızlığa uğramaktan korkar.”“Kuşkusuz içimizde müslüman olanlar da

   var, hak yoldan sapanlar da var. Kim müslüman olursa, işte onlar doğruyu arayıp bulmuşlardır.”
   “Hak yoldan sapanlara gelince, onlar cehenneme odun olmuşlardır.” Yine de ki: “Bana şöyle de

   vahyedildi: ‘Eğer yolda dosdoğru olurlarsa, mutlaka onlara bol yağmur yağdırırız ki bununla onları

   imtihan edelim. Kim Rabbinin zikrinden (Kur’an’dan) yüz çevirirse, Rabbi onu gittikçe yükselen bir

   azaba sokar.” “Şüphesiz mescitler, Allah’ındır. O hâlde, Allah ile birlikte hiç kimseye kulluk

   etmeyin.”“Allah’ın kulu (Muhammed), O’na ibadet etmek için kalktığında cinler nerede ise (Kur’an’ı

   dinlemek için kalabalıktan) onun etrafında birbirlerine geçiyorlardı.

   CEVAP 36

   AYETLER İLE HADİSİN ALAKASI YOKTUR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   Ebu El-Müseyyeb anlatıyor: “(Bir gün) Ebu Said (radıyallahu anh)’in yanına girmiştim, namaz kılıyor

   buldum. Onu beklemek üzere oturdum. Derken evin bir köşesinde tavanı örten hurma dalları

   arasında bir kıpırtı gördüm. Oraya bakınca bir yılan olduğunu gördüm. Öldürmek üzere atıldım. Ebu

   Said oturmam için işaret etti. Tekrar yerime oturdum. Namazdan çıkınca bana evde bir oda

   gösterdi ve: “Bu odayı görüyor musun?” diye sordu. Ben: “Evet!” deyince devam etti:”Onda,

   bizden yeni evli bir genç vardı. Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) ile birlikte Hendek (harbin)e

   gittik. Genç, gün ortasında, ehline uğramak için Aleyhissalâtu vesselâm’dan izin istiyordu. Bir gün

   ondan yine izin istedi. Aleyhissalâtu vesselâm ona:”Silahını beraberinde al, ben Kureyza’dan

   sana bir zarar gelir diye korkuyorum!” buyurdular. Adam silahını aldı. Ailesine geldi. Hanımı iki kapı

   arasında ayakta duruyordu. Elindeki mızrağı ile, dürtmek üzere kadına eğildi. Adama kıskançlık

   gelmişti. Kadın ona:”Mızrağını geri çek! Hele eve gir, beni dışarı çıkaran şeyi bir gör!” dedi. Adam

   içeri daldı. Bir de ne görsün: Yatağın üzerine çöreklenmiş iri bir yılan! Mızrağıyla ona yöneldi ve

   yılana sapladı. Sonra çıkıp, süngüyü avluya dikti. Derken yılan üzerine atıldı. Bilemiyoruz, hangisi

   evvel öldü; yılan mı, genç mi? Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)’a gelip, bu durumu anlattık ve:

   “Dua edin, Allah ona tekrar hayat versin!” dedik. Aleyhissalâtu vesselâm:”Arkadaşınız için istiğfar

   ediverin!” buyurdular. Sonra şu açıklamada bulundular:”Medine’de Müslüman olan cinler var.

   Onlardan birini görürseniz, kendisine üç gün ihtarda bulunun. Eğer bundan sonra yine de

   görünürse onu öldürün. Çünkü o bir şeytandır.”
   [Müslim, Selam 139, (2236); Muvatta, İsti’zan 33, (2, 976, 977); Ebu Davud, Edeb 174, (5256, 5257);

   Tirmizî, Ahkâm 2, (1484); (Bazı Tirmizî nüshalarında Sayd bölümünde (17. babta) gelmiştir.]

   AÇIKLAMA:

   Bazı şarihler, bu ve benzeri rivayetlere dayanarak Medine’deki yılanların hemen öldürülme cihetine

   gidilmemesi, önce ihtar edip, kaçmasına imkan hazırlanması gerektiğini, ihtara rağmen

   kaçmazlarsa öldürüleceğini söylemiştir. Sair yerlerde ve evlerde rastlanan yılanları ise, ihtar

   etmeden öldürmek mendubtur. Zîra bu babta sahih surette gelen birçok rivayet mevcuttur. Bu

   görüş sahipleri, Medine’de rastlanan yılanların ihtar edildikten sonra öldürülmeleri gereğine şu

   gerekçeyi zikrederler. Hadis, yılan şeklindeki bir cin taifesinin Medine’de Müslüman olduğunu

   beyan buyurmuştur.
   Diğer bazı alimler, nehyin amm oluşundan hareketle, nerede olursa olsun, evlerde yaşayan

   yılanların ihtar edilmeden öldürülemeyeceğini söylemiştir. Kırlarda rastlanan yılanlar, bunlara göre

   de ihtarsız öldürülebilir. İmam Malik, mescidlerde rastlanan yılanların da ihtarsız öldürüleceğini

   söylemiştir. Tirmizî, yılana yapılacak ihtarın mahiyeti ile ilgili olarak, Resulullah’ın şu sözünü

   nakleder:
   “Senden, Süleyman İbnu Davud ve (gemiye sokarken) Hz. Nuh’un aldığı söz hakkı için bize eziyet

   vermemeni (ve bize görünmemeni) diliyorum.” Ulema bu inzar (korkutma, ihtar) işinin üç gün mü;

   üst üste üç kere mi olacağında ihtilaf etmiştir. Cumhur üç gün demekte ittifak eder. Nevevî’nin

   kaydına göre ulemâ şöyle demiştir: “İhtara rağmen gitmezse, anlaşılır ki, o yılan “ev yılanlarından ”

   değildir, cinlerden Müslüman olanlardan da değildir, o bir şeytandır, ona hürmet etmek gerekmez.

   Allah, öylelerine, insanlara karşı intikam güderek galebe etme hassası vermemiştir. Müslüman

   olanlarla, ev yılanları aksine intikam alıcıdırlar.”
   (İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları: 14/154-155)

   37) Namazı terkeden kafir olur. [2356-Tirmizî-Nesâî-İbnu Mâce] [2357-Tirmizî] [2355-Tirmizî-Ebû

   Dâvud-İbnu Mâce] Bkz.Kur’an-19/59

   Kur’an-19/59 Onlardan sonra, namazı zayi eden, şehvet ve dünyevî tutkularının peşine düşen bir

   nesil geldi. Onlar bu tutumlarından ötürü büyük bir azaba çarptırılacaklardır.

   CEVAP 37

   AYETLER HADİSİ TEYİT EDER NİTELİKTEDİR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   Hz. Câbir (radıyallâhu anh)’in anlattığına göre, Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’in şöyle

   söylediğini işitmiştir “Kişiyle şirk arasında namazın terki vardır.”(Müslim, Îman: 134, (82); Ebû

   Dâvud, Sünnet: 15, (4678); Tirmizî, Îman: 9, (2622))
   Tirmizî’nin metni şöyledir: “Küfürle îman arasında namazın terki vardır.
   Tirmizî ve Ebû Dâvud’un bir diğer rivayetinde: “Kulla küfür arasında namazın terki vardır.”
   (Tirmizî, Îman: 9, (2622); Ebû Dâvud, Sünnet: 15, (4678); İbnu Mâce, Salât: 77, (1078))
   Hz. Büreyde (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:

   “Benimle onlar (münafıklar) arasındaki ahid (antlaşma) namazdır. Kim onu terkederse küfre

   düşer.”
   (Tirmizî, Îman: 9, (2623); Nesâî, Salât: 8, (1, 231, 232); İbnu Mâce, Salât: 77, (1079))
   Abdullah İbnu Şakik merhum anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ın Ashâb’ı ameller

   içerisinde sadece namazın terkinde küfür görürledi.”(Tirmizî, Îman: 9, (2624))
   İbnu Ömer (radıyallâhu anhümâ) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:

   “İkindi namazını kaçıran bir insanın (uğradığı zarar yönünden durumu), malını ve ehlini kaybeden

   kimsenin durumu gibidir.”(Buhârî, Mevâkît: 14; Müslim, Mesâcid: 200, (626); Muvatta,

   Vukûtu’s-Salât: 21, (1, 11, 12); Ebû Dâvud, Salât: 5, (414, 415); Tirmizî, Salât: 128, (175); Nesâî,

   Salât: 17, (1, 238))

   AÇIKLAMA:

   Beş hadis, namazın ehemmiyetini tesbit ile namazı terketmenin ne kadar büyük bir cürüm

   olduğunu ifade etmektedir. Zîra namaz, küfürle mü’min arasındaki yegane perde olarak

   gösterilmekte ve namazın terki bu perdenin kaldırılması olarak ifade edilmektedir.
   Namazın terki bazan şirk’e, bazan küfr’e nisbet edilir. Aslında şirkle küfür arasında ciddi bir fark

   yoktur. “Şirk”i, inanmakla birlikte O’na eş koşmak, puta da inanmak olarak anlarsak; küfür Allah’ı

   inkârdır ve daha umumî bir tabirdir. Müslim’de her iki kelime beraber kullanılır: “Kişi ile şirk ve

   küfür arasında sadece namazın terki vardır.” Mâna şudur: Kişiyi küfürden men eden şey namaz

   kılmasıdır. Namazı bıraktı mı müslümanı kafirden ayıran alameti terketmiş olur ve böylece zahiren

   kâfir hükmüne maruz kalabilir. Ayrıca namazın terki onu, neticede küfre atan durumlara, inançlara,

   hatalara düşürebilir. Nitekim her bir günahta küfre giden bir yol bulunduğu kabul edilmiştir.
   Namazın ehemmiyetini ifade etmede 2356 numaralı hadisin ayrı bir yeri vardır. Resûlullah

   (aleyhissalâtu vesselâm) orada “Benimle onlar arasında ahid namazdır, kim onu terkederse küfre

   düşer” buyurmaktadır. Hadisteki “onlar” zamiriyle müslümanların kastedilebileceği de kabul

   edilmekle birlikte esas itibariyle münafıkların kastedildiği belirtilmiştir. Şu halde onların kanlarını

   korumalarının müslüman muamelesi görmeye hak kazanmalarının yegane sebebi namaz

   kılmalarıdır. Şayet namazı terkederlerse, onlardan zimmet kalkar. Kâfirler zümresine dahil olurlar

   ve kendilerine kâfire uygulanan ahkâmın uygulanması gerekir. Kâdı İyâz hadisi açıklarken der ki:

   “İslâm ahkâmını onlara icrasında esas, onların namazlara gelip cemaatlere katılıp zahirî ahkâma

   inkıyadla müslümanlara benzemeleridir. Bunu bırakacak olurlarsa diğer kâfirler gibi olurlar.”

   Türbüştî der ki: “Bu mânayı Resûlullah’ın münafıkları öldürmek için izin isteyenlere verdiği şu

   cevap da te’yid eder: “Ben musalli olanları (yani namaz kılanlar) öldürmekten men edildim.”
   Namazı terkedenin tekfiri meselesine gelince, Nevevî der ki: “Namazın terki onun vacib olduğunu

   inkardan ileri gelmişse bu müslümanların icmaı ile küfürdür. Böyle biri derhal İslam dîninden dışarı

   çıkar. Ancak yeni müslüman olmuş, bir müddet müslümanlarla da düşüp kalkmamış ve bu sebeple

   namazın farziyyeti kendisine henüz ulaşmamış birisi ise böyle birinin namazı terki, onun küfrünü

   gerektirmez. Keza namazın farz olduğuna inanarak tembellikle terkeden kimse hakkında ihtilaf

   edilmişse de İmam Mâlik ve Şafiî başta olmak üzere, selef ve haleften birçok cemâhir, böyle birinin

   tekfir edilemeyeceğine hükmetmişlerdir. Böyle birisi fâsıktır. Kendisine tevbe teklif edilir. Tevbe

   ederse dokunulmaz, aksi halde muhsan zâni gibi hadd suçundan kılıç kullanılarak öldürülür.

   Seleften bir grup da tekfirine hükmetmiştir. Bu görüş, Hz. Ali’den rivayet edilmiştir. İki rivayetten

   birine göre Ahmed İbnu Hanbel, Abdullah İbnu’l-Mübarek, İshak İbnu Râhûye ve bazı Şafiîler de bu

   görüştedirler. Ebû Hanîfe, bir grup Kûfî ve Şâfiîlerden el-Müzenî, namazı terkeden tekfir edilmez ve

   öldürülmez diye hükmetmişlerdir. Bunlar taziren hapsedileceğini ve namaz kılıncaya kadar

   mevkuf(tutuklu) tutulacağını söylerler. Öldürüleceğine hükmedenler, sadedinde olduğumuz

   hadisleri esas almışlardır. Öldürülmeyeceğine hükmedenler: “Şu üç şey dışında, müslüman kişinin

   kanı helâl olmaz…” hadisiyle hükmederler. Hadiste “dul zâni”, “cana can kısas”, “dîninden dönen”

   sayılır, fakat “namazı terkeden”in zikri geçmez.Nevevî: “Kulla, küfür arasında namazın terki vardır”

   hadisini âlimlerin dört şekilde te’vil ettiklerini belirtir:
   1- Kişi namazı terketmekle, kâfirin cezasını hakeder, o da ölümdür.
   2- Hadis namazın terkini helâl addedenler hakkındadır.
   3- Namazın terki kişiyi küfre götürür.
   4- Namazı terk fiili, kâfirlerin fiilidir.
   Namaz dışında kalan diğer farzlardan birini terkeden hakkında verilecek hüküm hususunda da

   ihtilaf olmuştur. Mesela İmam Mâlik’e göre bir kimse, “abdest almam, oruç tutmam…” dese

   kendisinden tevbe etmesi taleb edilir, tevbe etmezse öldürülür, çünkü kâfir olmuştur. “Zekât

   vermem” derse zorla alınır, direnecek olursa mukâtale edilir. Ancak “Hacc yapmam” derse, buna

   mecbur edilmez, zîra haccın müddeti geniştir. İbnu Habib ise: “Ben abdest almam, gusletmem,

   oruç tutmam” diyen veya zekâtı, haccı terkeden kimsenin kâfir olacağına hükmeder. Cumhur’a

   göre bir kimse ibadetin farziyyetini inkar etmedikçe kâfir olmaz. Bu hususta ashab icma eder.
   (İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları:8.cilt)
   (Bu konudaki diğer kaynaklar; Celal Yıldırım, Kaynaklarıyla Ahkâm Hadisleri, Uysal Kitabevi:

   1/488-491 Celal Yıldırım, Kaynaklarıyla Ahkâm Hadisleri, Uysal Kitabevi: 1/492-495)

   38) Namazı terkeden müşrik(Allah ‘a ortak eden) olur. [2354-Müslim-Ebû Dâvud-Tirmizî]

   [1080-6307] Bkz.Kur’an-19/59

   Kur’an-19/59 Onlardan sonra, namazı zayi eden, şehvet ve dünyevî tutkularının peşine düşen bir

   nesil geldi. Onlar bu tutumlarından ötürü büyük bir azaba çarptırılacaklardır.

   CEVAP 38

   AYETLER HADİSİ TEYİT EDER NİTELİKTEDİR YİNEDE BU KONUYA 37 DE CEVAP VERİLMİŞTİR

   39) 10 yaşında namazı terkeden çocuklarınızı dövün. [2336-Ebû Dâvud-Tirmizî] Bkz.Kur’an-2/256

   Kur’an-2/256 Dinde zorlama yoktur. Çünkü doğruluk sapıklıktan iyice ayrılmıştır. O hâlde, kim

   tâğûtu tanımayıp Allah’a inanırsa, kopmak bilmeyen sapasağlam bir kulpa yapışmıştır. Allah,

   hakkıyla işitendir, hakkıyla bilendir.

   CEVAP 39

   Alışması İçin Çocuğa Namaz Kılmasını Emretmek

   Çocuk, ana babasının bir kopyası, içinde yetiştiği muhitin ahlâk ve kültürünün küçük bir modelidir.

   Ana baba bir yay, çocuk ise bir oktur. Onu ne yana, nereye atarlarsa oranın rengini ve karakterini

   alır. Ailesi onu küçük yaşta ya iyiye, doğruya ve güzele çevirip yönlendirir; ya da ona bir takım kötü

   itiyadlar kazandırır. Ergen olduktan sonra Allah’ın hidâyetine lâyık görülürse kurtulur, değilse, aldığı

   renk ve maya ile bir ömür tüketir.O bakımdan büyük terbiyeci Hz. Muhammed (a.s) Efendimiz,

   çocuk terbiyesine gereken önemi vermiş ve bu hususta sağlıklı bütün yolları göstermiştir.Namaz

   kılan ve helâl lokma ile geçinen ana babanın çocuklarına verdikleri örnek, eğitimin omurgasını

   teşkil eder. Bunun aksine bir tutum çocuğun elden çıkmasına neden olur.Çocuk henüz fazilet

   kalıbında şekillenmeye müsait bir dönemde iken onu namaz ve benzeri ibâdetlere alıştırmak bir

   bakıma farzdır. Küçük çocuğunu avutup yanına çağırırken avucunda hurma bulunduğunu ve

   hemen geldiği takdirde onu kendisine vereceğini söyleyen annenin bu hareketine şahit olan

   Peygamber (a.s.) Efendimiz, ona : «Elinizde cidden hurma var mıdır? Sakın çocuğa yalan

   söyleyerek onu avutmaya çalışma, sonra güvensizlik doğurur ve çocuğu da yalana alıştırırsın, o

   yüzden günah işlemiş olursun! Buyurarak çocuk eğitiminin nasıl bir dikkat ve itina istediğini

   belirtmiştir.Bizim konumuz ahkâmla ilgili olduğundan meselenin derinliğine inmek istemiyoruz.

   Sadece çocuğu küçük yaşta namaza alıştırma ve hayatı bir baştan bir başa düzende tutmaya

   yeten bu ibâdete onun kalbini, ruhunu ve dimağını açma konusunu işleyeceğiz. Önce ilgili hadîsleri

   nakledelim:Amir b. Şuayb (r.a.)’den yapılan rivayette Resûlüllah (a.s.) Efendimiz’in şöyle

   buyurduğunu haber vermiştir : «Çocuklarınız yedi yaşında iken onlara namaz ile emrediniz; on

   yaşma girdiklerinde (kılmazlarsa ölçülü ve yönlendirici anlamda) dövünüz ve yataklarını ayırınız.»

   (Ahmed î 2/180 – Ebû Dâvud)
   Hz. Aişe (r.a.)’dan yapılan rivayette, Peygamber (a.s.) Efendimiz’in şöyle buyurduğunu söylemiştir:

   «Üç (kimse) hakkında kalem kaldırıldı: Uyanıncaya kadar uyuyandan, ergen oluncaya kadar

   çocuktan, aklî dengesi yerine gelinceye kadar deliden…»
   (Buharî/Hudud ı 22, talak .. 11. Ebû Dâvud/Hudud : 17. Tirmizî/Hudud : 1. îbn Mâce/Talak t 15.

   Dareinî/Hudud s 1. Ahmed ; 6/100,101,144)

   Hadîslerin açık delâletinden şu hükümler anlaşılmaktadır:
   1- Çocuk yedi yaşma girince onu namaza alıştırmak sünnettir.
   2- On yaşma girince, bu alışkanlığını sürdürmesini sağlamaya çalışmak ve çocuk eğitiminin son

   çarelerinden ve yeri geldiği zaman uygulanmasında fayda olan dayağa başvurmak müstehabdır.

   Ancak bu yara bere açacak, çocuğu rencide edecek, kişiliğini zedeleyecek ölçüde değil de,

   hafiften kaba kısımlarına dokunmak ve o korkuyu vermek şeklinde olmalıdır.
   3- Çocuklar on yaşma girince, yataklarını ayırmak, özellikle kız çocuğuyla erkek çocuğunu

   birbirinden uzak tutup yataklarını ona göre düzenlemek sünnettir.
   4- Uykuda meydana gelen ve günâh anlamında olan şeyler amel defterine yazılmaz. Çünkü olup

   bitenlerin hemen hepsi kişinin irâdesi dışında cereyan eder,
   5- Çocuk ergen oluncaya kadar, günâh mahiyetinde işlediği hiçbir fiil amel defterine yazılmaz,

   çünkü bu dönemde henüz mükellef değildir.
   6- Aklî dengesini kaybeden bir kişiden de sadır olan günâh 3 kötülükleri amel defterine yazılmaz ve

   bunlardan dolayı sorum tutulmaz.
   Mezhepler bu konuda ittifak halindedir.
   Birinci hadîsi Hâkim de tahrîc etmiştir. Tirmizî ile Darekutnî aynı hadîsi Abdülmelik b. Rabi’ b. Sebre

   el-Cühenî babasından, dedesinden rivayet etmişler ancak çocukların yatağının ayrılmasını

   zikretmemişlerdir.
   Bezzar’ın Ebû Râfi’den yaptığı rivayette bu konuda şöyle tespit yapılmıştır: «Resûlüllah (a.s.)

   Efendimiz’in vefatından sonra kendisine ait bir kılıç kınının içinde yazılı bir sahife bulduk, içinde

   şunlar yazılıydı: Bismillâni’r-Rahmânî’r-Rahîm. Erkek ve kız çocuklar ile erkek ve kız kardeşler yedi

   yaşına girdiklerinde (yataklarını) ayırınız, dokuz yaşına (buyurduğunu sanıyorum) girdikleri zaman

   namaz (kılmadıkları takdirde) dövünüz.» (Hafız Pezzar ı Ebu Râfi’den)

   Çıkarılan Hükümler:

   1- İlgili hadîslerde geçen «emredin» tabiri nedb ve istihbab ifade eder.
   2- Yedi yaşına giren çocuk kız olsun erkek olsun namaza alıştırılır ve bu ana babanın

   görevidir.Terkinde kerahet söz konusudur.
   3- Çocuk on veya dokuz yaşına girince namazı bırakmaması için gayret edilir. Eğitimle

   heveslendirilip itiyad edinmesi sağlanır. Aksi halde yara bere açmayacak,kişiliğini zedelemiyecek

   şekilde dövülür. Bu sünnettir.
   4- On veya dokuz yaşına girdikleri zaman yatakları ayrılır. Bu da sünnettir.
   (Celal Yıldırım, Kaynaklarıyla Ahkâm Hadisleri, Uysal Kitabevi: 1/499)

   40) Yüz sene sonra yeryüzünde kimse kalmayacak. [5029-Müslim-Tirmizî-Buhari-Ebu Davud] Bkz.

   Kur’an-31/34 46/9

   Kur’an-31/34Kıyametin ne zaman kopacağı bilgisi şüphesiz yalnızca Allah katındadır. O, yağmuru

   indirir, rahimlerdekini bilir. Hiç kimse yarın ne kazanacağını bilemez. Hiç kimse nerede öleceğini de

   bilemez. Şüphesiz Allah hakkıyla bilendir, (her şeyden) hakkıyla haberdar olandır.

   Kur’an-46/9 De ki: “Ben türedi bir peygamber değilim. Bana ve size ne yapılacağını da bilmem. Ben

   sadece bana vahyedilene uyarım. Ben sadece apaçık bir uyarıcıyım.”

   CEVAP 40

   Abdurrahman b. Ömer (r.a.)’den rivâyet edilmiştir. Dedi ki: Rasûlullah (s.a.v.), hayatının son

   günlerinde bir gece bize yatsı namazını kıldırdı ve selam verince şöyle buyurdu: “Şu gecenizi

   görüyormusunuz? Bundan yüz sene sonra bugün şu toprağın üzerinde olanlardan hiç kimse

   hayatta kalmayacaktır.” İbn Ömer diyor ki: İnsanlar yüz seneye dair bu hadisleri rivâyet ederlerken

   Rasûlullah (s.a.v.)’in bu sözü hakkında yanlış yorumlara düştüler. Halbuki Rasûlullah (s.a.v.) bu

   hadisinde sahabe asrının sona ereceğini söylemek istemiştir.”
   (Ebû Dâvûd, Melahım: 18; Müslim, Fedail-us Sahabe: 53)

   41) Güvercin şeytandır. [5331-Ebu Davud-İbnu Mace]

   KUR’AN’A AYKIRI DENMİŞ ORTADA AYKIRI OLDUĞU İDDA EDİLEN AYET(LER) YOK AYRICA

   BAHSEDİLEN HADİS KİTAPLARINDA (5331-Ebu Davud-İbnu Mace) “Güvercin şeytandır”DİYE BİR

   HADİS YOKTUR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   CEVAP 41

   Ebu Hureyre (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) bir güvercinin peşine

   düşüp onunla eğlenen bir adam görmüştü. “Bir şeytan bir şeytaneyi takip ediyor!” buyurdular.”

   [Ebu Davud, Edeb 65, (4940); İbnu Mace, Edeb 44, (3765).]

   AÇIKLAMA:

   Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm), büyük adamın güvercinle eğlenmesini, boş, faidesiz ve

   malayani bulduğu için şeytana nisbet etmiştir; kendisine şeytan demiştir. Çünkü faidesiz bir

   meşguliyetle vakit geçirmektedir. Güvercine de şeytan demiştir. Zira adamı malayani bir

   meşguliyete çekmiştir, zikrullah, faydalı tefekkür ve müsmir bir iş gibi her çeşit faydalı amelden

   alıkoymuştur.Nevevî der ki: “Yavru ve yumurta elde etmek veya yalnızlığa karşı ünsiyet bulmak

   veya mektup taşıtmak gibi maksadlarla güvercin beslemek caizdir. Hiçbir keraheti yoktur. Fakat

   uğur çıkarmak maksadıyla onunla meşguliyet ise, sahih görüşe göre mekruhtur. Buna bir de

   kumar ve benzeri haramlar inzimam ederse, o kimsenin şahidliği reddedilir.”İbnu Hacer gibi bir

   kısım alimler, Enes’in küçük kardeşi Ebu Umayr’ ın kuşla oynamış olmasına dair rivayetleri esas

   alarak, çocukların kuşla oynamasının caiz olduğuna hükmetmişlerdir; yeter ki eziyet etmesinler ve

   atış talimlerinde hedef olarak kullanmasınlar.
   (İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları: 15/135-136)

   42) Av, koyun ve çoban köpekleri dışındaki köpekleri öldürün.

   [4949-Buhârî-Müslim-Muvatta-Tirmizî-Nesâî] Bkz.Kur’an-18/18

   Kur’an-18/18 Uykuda oldukları hâlde, sen onları uyanık sanırsın. Biz onları sağa sola çeviriyorduk.

   Köpekleri de mağaranın girişinde iki kolunu uzatmış (yatmakta idi.) Onları görseydin, mutlaka

   onlardan yüz çevirip kaçardın ve gördüklerin yüzünden için korku ile dolardı.

   CEVAP 42

   İbnu Ömer (radıyallahu anhümâ) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) av veya koyun

   veya çoban köpeği hariç diğer bütün köpeklerin öldürülmesini emretti.”İbnu Ömer (radıyallahu

   anhüma)’e: “Ebu Hüreyre, “Veya ekin köpeğini de diyor!” denilmişti, bunun üzerine: “Onun ekini

   var da ondan!” cevabını verdi ve ilave etti:”Biz Medine ve civarına gider, tek köpek bırakmaz,

   hepsini öldürürdük. Hatta biz, çölden gelmiş kadına refakat eden arkadaş köpeği bile öldürdük.”
   (Buhârî, Bed’ü’l-Halk 14; Müslim, Musakât 45, (1570); Muvatta, İsti’zân 14, (2, 969); Tirmizî, Sayd 4,

   (1488); Nesâî, Sayd 9, (7, 184.)

   AÇIKLAMA:

   1- Köpeklerin öldürülüp öldürülmemesi ile ilgili birçok hadis rivayet edilmiş, bu sebeple mesele

   hakkında ulemânın farklı mütalaaları olmuştur. Bunları müteakiben özetlemeye çalışacağız.
   2- Sadedinde olduğumuz hadiste açıklanması gereken mühim bir nokta, İbnu Ömer’in Ebu Hüreyre

   (radıyallahu anh) hakkında sarfettiği: “Onun ekini var da ondan” sözüdür. Bu ifade biraz

   açıklanmaya muhtaç. Çünkü yanlış anlaşılmaya müsait bir görünüş arzetmektedir.İbnu Ömer’in,

   Ebu Hüreyre hakkındaki bu sözü, ulemanın ittifakla ifade ettikleri üzere Ebu Hüreyre’nin ziyadesini

   gevşetmek, hafife almak gayesini gütmemektedir. Nitekim o hüküm, yani Resulullah (aleyhissalâtu

   vesselâm)’ın ekin bekleyen köpeği de öldürmekten istisna kıldığını ifade eden ziyadeyi, İbnu

   Mugaffel, Süfyan İbnu Ebî Züheyr ve İbnu Hakem de zikretmişlerdir. Bu ziyadeyi başkaları rivayet

   etmemiş olsa, bi’lfarz sadece Ebu Hüreyre rivayet etmiş olsa bile, yine de hadisin sıhhatine bir

   noksan gelmezdi. Çünkü sahabinin rivayeti makbuldür. Kaldı ki, İbnu Ömer’in bu sözüyle: “Ebu

   Hüreyre çiftçidir, çiftçilikle ilgili teferruatı herkesten iyi bilir, o bu hususta dikkatlidir” demek istediği

   belirtilmiştir.
   (İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları: 14/159)

   Hz. Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular

   ki:”Köpek besleyen bir aile yoktur ki, her gün rızıklarından iki kırât eksilmemiş olsun. Bundan av

   veya bekçi veya koyun köpeği hariç (bunları besleyenlerin rızkında eksilme olmaz).”(İbrahim

   Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları: 14/160)

   AÇIKLAMA 2

   1- Köpeklerle ilgili gelen hadislerden birkaçı:
   * İbnu Mugaffel anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) köpekleri öldürmeyi emretmiştir.

   Sonra: “Köpekler onları ne ilgilendirir” buyurdu ve av köpeği ile çoban köpeği hakkında ruhsat

   verdi.”
   * Hz. Cabir İbnu Abdillah (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) bize

   köpekleri öldürmeyi emrettiler. (Bunun üzerine biz) çölden gelen kadına refakat eden köpeğe

   varıncaya kadar (bütün köpekleri) öldürdük. Sonra (aleyhissalâtu vesselâm) köpekleri öldürmeyi

   yasakladı ve: “Halis siyahını (ve gözlerinin üstünde iki nokta gibi beyazı olan) iki noktalısını

   öldürün, zîra o şeytandır!” buyurdular.
   * İbnu Ömer anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm), köpeklerin öldürülmesini emrettiler ve

   onların öldürülmesi için Medine’nin etrafına haber saldılar.
   * Bu rivayetleri gözönüne alan Ahmed İbnu Hanbel ile bazı Şafiî alimler, halis, siyah köpeğin

   avcılıkta kullanılmasını uygun görmemişler ve Cabir (radıyallahu anh) hadisinin zahirini esas

   alarak: “Zîra siyah köpek şeytandır; helal olan av, şeytanın değil, köpeğin avladığıdır” demişlerdir.

   Fakat alimlerin ekseriyeti yani cumhur, siyah köpekle diğerleri arasında fark olmayacağına

   hükmetmiştir. Hadiste ona şeytan denmesi, onların köpek olmadığını belirtmeye matuf değildir.

   Bundandır ki, beyaz gibi, siyah köpeğin de ağzını soktuğu kabın yıkanması gerekir. İmam Â-zam,

   İmam Malik ve İmam Şafiî rahimehümullah’ın görüşleri böyledir.
   Alimler, siyah köpeğin şeytan olarak ifade edilmesinde zahirin maksud olmadığına, Kur’an-ı

   Kerim’de -mesela Nas suresinde- kötülüğü galebe çalan insanlara şeytan denmiş olmasını delil

   gösterirler. Allah böylelerine şeytan demiş ama öldürülmelerini emretmemiştir.
   * İbnu Abdilberr’e göre, zararlı olmadıkça hiçbir köpek öldürülmez. “Çünkü der Aleyhissalâtu

   vesselâm canlıları silaha hedef yapmayı nehyetmiştir. Üstelik köpeğe su vermenin faziletiyle ilgili

   hadis mevcuttur. Hadiste: “Her ciğer sahibine su vermenin ecri vardır” buyrulmuştur.” İbnu

   Abdilberr, kanaatine fiilî durumu da şahid gösterir: “Her tarafta bunca alim ve dine aykırı işlere göz

   yummayan uyanık kimseler olduğu halde köpekleri öldürme adeti yoktur. Ben, Müslümanların

   hiçbir fakihinin, köpek beslemeyi adaleti cerheden, şahidliğe mani olan bir hal saydığını görmedim.

   Sadece Şâfiî mezhebi ihtiyaç yokken köpek beslemeyi haram saymıştır” der.
   Hangi çeşitten olursa olsun “köpek sulama”nın ecrinden bahseden hadise gelince:”Ebu Hüreyre

   (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:”Fahişe bir kadın,

   bir kuyu başında susuzluktan dilini çıkarmış soluyan ve ölümle pençeleşen bir köpeğe rastladı.

   Hemen ayakkabısını çıkararak başörtüsüne bağlayıp hayvana su çıkardı. Bu sebeple kadının

   günahları affolundu.”
   (İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları: 14/160-161)

   43) Peygamber hainlerin yakılmalarını emretti, sonra caydı. [1060-Buhârî-Ebu Dâvud-Tirmizî]

   Bkz.Kur’an-4/107

   Kur’an-4/107 Kendilerine hainlik edenleri savunma. Zira Allah, hiçbir haini, hiçbir günahkârı

   sevmez.

   CEVAP 43

   AYET HADİSİ TEYİT EDER NİTELİKTEDİR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) bizi (bir tecziye

   vazifesi ile Mekke’ye) gönderdi ve (Kureyş’ten iki kişinin ismini vererek) : “Falanca ve falancayı

   yakalayabilirseniz onları ateşte yakın” dedi. (Hazırlıkları bitirip) tam Medine’den ayrılacağımız sırada

   (bizi çağırtarak): “Ben size falan ve falanı yakmanızı emretmiştim. (Sonra düşündüm ki) ateşle

   yakma cezasını vermek Allah’a aittir. Onları yakalarsanız öldürün.” [Buhârî, Cihâd 149; Ebu Dâud,

   Cihâd 122,(2674); Tirmizî, Siyer 20, (1571).][148]

   AÇIKLAMA:

   1- İbnu Hacer, bu seriyyeye Hamza İbnu Amr’ın komutanlık yaptığını, öldürülmesine karar verilen

   iki kişiden birinin Hebbâr İbnu’l-Esved, diğerinin de Nâfî İbnu Abdi Kays olduğunu belirtir. Bunların

   suçu, Hz. Peygamber (aleyhissalâtu vesselâm)’in Ebu’l-As’la nikahlı olan kızı Zeyneb (radıyallahu

   anhâ)’in, Medine’ye müteveccihen Mekke’den ayrıldığı sırada yolda önünü kesip, tartaklamaları ve

   bunun sonucu olarak düşük yapmasıdır.
   Said İbnu Mansur’un tahricinde Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) şöyle demiştir: “Ben (yakma

   suretiyle ceza vermekten) Allah’a karşı haya duydum, Allah’ın cezasıyla cezalandırmak hiç kimseye

   yakışmaz.”
   2- Cezalandırma heyeti Hebbâr’ı yakalayamazlar Hebbâr, Mekke fethinden sonra Ci’râne’de

   Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ı bularak Müslüman olur. Anlatıldığına göre Resûlullah

   (aleyhissalâtu vesselâm)’ın yanına girdiği görülünce, bir adam üzerine atılmak üzere kalkar.

   Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm): “Otur” diye işaret buyurur. Hebbâr, kelime-i şehâdet getirerek

   Müslümanlığını ilan eder. Ve: “Senden diyar diyar kaçtım. Acemlerin memleketine gidecektim.

   Sonra hatırladım ki, sana karşı câhillik edenlere karşı affın, müsâmahan, iltifatın büyüktür. Ey

   Allah’ın Resûlü! Biz ehl-i şirk idik, Allah seninle hidâyet verdi, seninle bizi felâketten kurtardı.

   Benim cehâletimi, benden size ulaşan kötülükleri de bağışla! Ben yaptığım kötülükleri ikrar,

   günahımı itiraf ediyorum!” der. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm):
   “- Allah sana İslâm’ı nasib etmekle iyilikte bulunmuş. İslâm daha önce yapılan (kötülük)leri örter”

   diye cevap vererek affettiğini ilân eder.
   Üsdü’l-Gâbe’de kaydedildiği üzere, Hebbâr (radıyallahu anh) Medine’ye gelince ona laf atarak

   hakâret edenler olur. Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’a şikâyet eder: “Öyle yapanlara sen de

   (aynı şekilde) sebbederek cevap ver!” buyurur.
   3- Nâfi İbnu Abdi Kays’ın âkibeti hakkında bilgiye rastlanmaz. İbnu Hacer, Müslüman olmadan

   ölmüş olabileceği ihtimâli üzerinde durur.
   4- Yakma suretiyle tecziye meselesine gelince, bu hususta selef ihtilâf etmiştir. Hz. Ömer, İbnu

   Abbâs ve Ömer İbnu Abdilaziz (radıyallahu anhüm) başta birçokları, suç ne olursa olsun; küfür,

   mukâtele, kısas vs. kerih addederler. Hz. Ali, Hâlid İbnu’l-Velîd başta diğer bazıları da câiz

   addederler. Şârih Mühellib mevzu hakkında şu bilgiyi verir: “Bu hadisteki yasaklama, tahrim ifâde

   etmez, bilakis Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ın tevâzu maksadıyla rücû ettiğini ifade

   etmektedir. Yakarak cezalandırmanın cevâzına sahâbelerden bâzılarının tatbikatı delâlet eder:

   Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) Ureynelilerin gözlerini kızgın demirle oydurmuştur.Hz. Ebu

   Bekir (radıyallahu anh), asileri Ashab’ın huzurunda (Medine musalahasında) yaktırmıştır. (Hz. Ali

   bir kısım Hâricileri yaktırmıştır.) Hâlid İbnu’l-Velîd, mürtedlerden bazılarını yaktırmıştır. Medine

   âlimlerinin çoğu, kale ve gemilerin, içindekileriyle birlikte yakılmasını tecviz etmiştir. Sevrî ve Evzâî

   bu görüştedirler.”
   Ancak İbnu’l-Münîr ve diğer bazıları buna itiraz ederek demişlerdir ki: “Bu zikredilen örneklerde

   cevâza delil yoktur. Şöyle ki: “Ureynelilerle ilgili haber, bir kısastır (Ureyneliler, Hz. Peygamber

   (aleyhissalâtu vesselâm)’in çobanlarının gözlerini oymuşlardı), veya mensuhtur. Sahâbelerden

   bazılarının tecviz etmesi de delil olamaz, zira diğer bir kısım sahâbelerin yasaklamalarına muhaliftir.

   Kale ve gemilerin yakılma izni, düşmana zafer kazanmanın başka yolu kalmaması şartıyla kayıtlıdır.

   Ayrıca, bâzı âlimler bu cevâzı da, “kale ve gemide kadın ve çocuk yoksa” şartına bağlamışlardır,

   cevaz mutlak değildir.” Bu babtaki hadis ise, pek açıktır, tahrim mevcuttur. Önce verilen “yakılma”

   emri neshedilmektedir. Nesh vak’ası, vahiyle olmuştur veya şahsî ictihadıyla olmuştur, farketmez.”

   5- Hadisten çıkartılan bazı hükümler:
   a) Bu hadiste bir meseleye içtihad ederek karar verdikten sonra ondan dönmenin caiz olduğu

   gözükmektedir.
   b) Hüküm verirken, iltibası önlemek için delilin zikredilmesi müstehabtır.
   c) Hudud ve benzeri suçların peşine düşmek gerekir, zira, fazla zamanın geçmesi, hakedenden

   cezayı kaldırmaz.
   d) Bit, pire gibi canlıları da ateşle öldürmek mekruhtur.
   e) Sünnet, sünetle neshedilir, bu hususta ittifak var.
   f) Bir hükmün, daha amel edilmeden veya amel etme imkânı bulmazdan önce neshi caizdir.
   (İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları:5/111-113)

   44) Peygamber teröristlerin gözlerinin oyulmasını emretti ve deve sidiğini içmeyi uygun gördü.

   [1587-Buhârî-Müslim-Tirmizî-Ebû Dâvud-Nesâî-İbnu Mâce] [1588-Ebu Dâvud-Nesâî]

   Bkz.Kur’an-2/190 9/10

   Kur’an-2/190 Sizinle savaşanlara karşı Allah yolunda siz de savaşın. Ancak aşırı gitmeyin. Çünkü

   Allah aşırı gidenleri sevmez.

   Kur’an-9/10 Bir mü’min hakkında ne akrabalık (bağlarını), ne de antlaşma (yükümlülüğünü)

   gözetirler. İşte onlar taşkınlık yapanların ta kendileridir.

   CEVAP 44

   Hz. Enes (radıyallahu anh) anlatıyor: “Ukl ve Ureyne kabilelerinden bir grup insan Resûlullah

   (aleyhissalâtu vesselâm)’ın yanına gelip:”- Ey Allah’ın Resûlü! Biz hayvancılıkla uğraşıp sütle

   beslenen (çöl) insanlarıyız, (çiftçubukla uğraşan) köylüler değiliz” dediler. Bu sözleriyle, Medine’nin

   havasının kendilerine iyi gelmediğini ifade ettiler. Resûlullah, onlara (hazineye ait) develerin ve

   çobanın (bulunduğu yeri) tavsiye etti. Kendilerine oraya gitmelerini, develerin sütlerinden ve

   bevillerinden (İDRARLARINDAN) içmelerini söyledi. Gittiler, Harra bölgesine varınca, İslâm’dan irtidâd ettiler. Hz.

   Peygamber (aleyhissalâtu vesselâm)’ın çobanını da öldürüp develeri sürdüler. Haber, Hz.

   Peygamber (aleyhissalâtu vesselâm)’e ulaştı.Resûlullah, derhal arkadaşlarından takipçi çıkardı

   (yakalanıp getirildiler). Gözlerinin oyulmasını, ellerinin kesilmesini ve Harra’nın bir kenarına

   atılmalarını ve o şekilde ölüme terkedilmelerini emretti.” ((Buhârî, Muhâribin 16, 17, 18, Diyât 22,

   Vudû 66, Zekât 68, Cihâd 152, Megâzî 36, Tefsir, Mâide 5, Tıbb 5, 6, 29; Müslim, Kasâme 9, (1671);

   Tirmizî, Tahâret 55, (72), Et’ime 38, (1846); Ebû Dâvud, Hudud 3, (4364-4371); Nesâî,

   Tahrimu’d-Dem 7, (7, 93-98); İbnu Mâce, Hudud 20, (2578).))

   AÇIKLAMA:

   1- Bu hadis, kaynaklarının çokluğundan da anlaşılacağı üzere, birçok farklılıklarla çeşitli

   vecihlerden rivayet edilmiştir. Yukarıdaki hadiste zikri geçmeyen bazı teferruatı gözönüne alarak

   hâdiseyi şöyle özetleyebiliriz: Ureyne ve Ukl kabilelerinden, bazı rivayetler de sekiz kişi oldukları

   belirtilen bir grup Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm)’a gelirler. Ancak Medine’nin rutubetli havası

   onlara iyi gelmez ve hastalanırlar. Bunu, Medine’nin kendilerine uğur getirmediğine yorarlar ve

   hatta Hz. Peygamber (aleyhissalâtu vesselâm)’in huzuruna çıkarak yapmış oldukları biat akdini

   bozmak, İslâm’dan rücu etmek talebinde bulunurlar. Hz. Peygamber onlara hava değişikliği tavsiye

   ederek hazine develerinin otlatıldığı Kuba civarındaki Zü’l-Hader denilen yerdeki otlağa gönderir.

   Oradaki develerin sütünden ve bevlinden (İDRARINDAN) içmelerini tenbihler. Bu tavsiyelere uyup iyileşen

   bedevîler, irtidad ederler. Bununla da kalmayıp işi ihanete dökerek çobanlardan birinin gözlerini

   oyup el ve ayaklarını kesip sonra öldürürler, hazine develerini de kaçırmaya kalkarlar. Ancak kaçıp

   kurtulabilen bir çobanın ihbariyle duruma muttali olan Hz. Peygamber (aleyhissalâtu vesselâm),

   peşlerinden Kürz İbnu Câbir el-Gihrî komutasında yirmi kadar ensârî genci, bir de iz takipçisi (kâif)

   ile birlikte peşlerinden gönderir. Bunlar, hainleri kıskıvrak yakalayıp Medine’ye getirirler. Hz.

   Peygamber kısâsen gözlerinin oyulmasını, ellerinin ve ayaklarının kesilip bu halde Harra’nın bir

   kenarına atılmalarını, kızgın güneşin altında ölüme terkedilmelerini emreder ve öyle yapılır. Hz.

   Enes (radıyallahu anh) onlardan birini gördüğünü, susuzluktan ölene kadar toprağı yaladığını

   belirtir.
   2- Bu hâdise üzerine şu mealdeki âyetin indiği belirtilir: “Allah’a ve Resûlü’ne (mü’minlere) harp

   açanların, yeryüzünde fesadcılığa koşanların cezası, ancak öldürülmeleri, ya asılmaları, yahut (sağ)

   elleriyle (sol) ayaklarının çaprazvari kesilmesi, yahud da (bulundukları) yerden sürülmeleridir. Bu,

   onların dünyadaki rüsvaylığıdır. Ahirette ise onlara (başkaca) pek büyük bir azab da vardır…”

   (Maide 33).
   3- Kadı İyaz’ın açıklamasına göre, hadisi anlamada ulemâ ihtilaf etmiştir. Seleften bir kısmı, bu

   cezanın hudud ve muhariblerle ilgili (Maide 33) âyetler inmezden önce verildiğini, mezkur âyetler

   inince hadisin hükmünün neshedildiğini söylemiştir. Bazıları ise hadisin neshedilmediğini

   söylemiştir. Bu sonunculara göre muhariblerle ilgili âyetler bu vak’a ile ilgili olarak inmiştir.

   Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) da bu cezayı kısas olarak tatbik etmiştir. Çünkü mürtedler

   Müslüman çobana aynı şeyleri yapmışlardır.
   Bazı âlimler müsle’ye haram derken, diğer bir kısmı “haram değil, tenzihen mekruh” demiştir.
   4- Hz. Enes bir rivayette bu mürtedlerin su isteklerini ancak onlara su verilmediğini, toprağı

   yalayarak öldüklerini belirtir. Bu husus da âlimlerin bazı yorumlarına kapı açmıştır. Rivayetlerde Hz.

   Peygamber (aleyhissalâtu vesselâm)’in: “Su vermeyin” diye sarih bir sözü gözükmüyor. Ama su

   verilmeme vak’asından haberdâr olmadığını söylemek de zor. Üstelik, Ashab’ın sünneti de meşru

   bir hüküm taşır.Kadı İyâz: “Öldürülmesi farz olan bir kimse su istese, kasden mâni olup da

   kendisine su vermeyerek iki azabın birlikte tatbik edilmesinin meşru olmayacağında ulemânın

   ittifak ettiğini belirtir. Nevevî bu görüşe itiraz ederek: “Bu sahih hadiste beyan olunmuştur ki,

   mürtedler çobanı öldürmüş, İslâm’dan dönmüşlerdir. Şu halde ne su istemede ne de başka

   hususta kendilerine hürmet kalmaz” der.Yine Nevevî’nin kaydına göre, Şafiî ulemâsı şöyle

   demiştir: “Yanında tahâreti için gerekli olan suyu bulunduran bir şahıs, o suyu, ölümden veya

   şiddetli susuzluktan korkan bir mürtede verip de kendisinin teyemmüm etmesi câiz değildir. Ancak

   suyu isteyen kimse bir zımmî veya bir hayvan olsa vermek lâzım gelir, bu durumda suyu vermeyip

   abdest alması caiz olmaz.”
   5- İmam Mâlik, bu hadise dayanarak, eti yenen hayvanların bevillerinin (İDRARLARININ) temiz oldğuna

   hükmetmiştir. Ahmed İbnu Hanbel, İmam Muhammed, Şâfiîlerden Istahrî ve Rüyânî, Şâ’bi, Atâ,

   Nehâî, Zührî, İbnu Sîrîn, Hakem ve Sevrî aynı kanaattedirler. Ebû Dâvud, İbnu Uleyye daha ileri

   giderek: “İnsan dışında -eti yensin, yenmesin- bütün hayvanların bevli (İDRARI) ve fışkısı (DIŞKISI) temizdir” demiştir.
   Ebu Hanife, Ebu Yusuf, Şâfiî, Ebu Sevr ve diğer bir çok ulemâya göre bütün beviller (İDRARLAR) pistir. Ancak

   atfedilen az miktar bu hükme dahil değildir. Bunlara göre, Ureynelilere zarurete binaen ruhsat

   verilmiştir. Zaruret olmadan deve idrarının temiz olduğuna dair hadiste bir hüküm mevcut değildir.

   Birçok haramlar zaruret sebebiyle mübah kılınmıştır, ancak bunlar zaruret olmadığı takdirde yine

   haramdır. Sözgelimi harp halinde veya şiddetli kaşınma gibi durumlarda ortaya çıkan zarurete

   binaen ipekli elbise helâl olur. Bu gibi mazeretleri olmayana ipekli elbise haramdır.
   * Haramla tedavi caiz değilse de haramda yüzde yüz şifa olduğu bilinirse caiz olur.
   * Devlet reisi, kendisine gelen yabancıların her meselesiyle meşgul olur; tedavisiyle bile…
   * İlaç kullanmak, vücuda faydası olan mutad ilacı almak meşrudur.
   * Kısasda misilleme meşrudur.
   * Mürted, tevbe etmeye çağırılmadan derhal öldürülür. Bunun vacib mi, müstehab mı olduğu

   hususlarında ihtilâf edilmiştir. Bazı âlimler: “Mürted muharebe ederse, katli vacib olur, tevbe

   etmesini beklemekte bir mâna kalmaz” demiş ve sadedinde olduğumuz hadisi bu iddiaya delil

   göstermiştir.
   (İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları:6/193-195.)

   45) Yılanı öldürmeyen bizden değildir. [4944-Ebu Davud] Bkz.Kur’an-2/29

   Kur’an-2/29 O, yeryüzünde olanların hepsini sizin için yaratan, sonra göğe yönelip onları yedi gök

   hâlinde düzenleyendir. O, her şeyi hakkıyla bilendir.

   AYETLER İLE HADİSİN ALAKASI YOKTUR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   CEVAP 45

   Hz. Ebu Hureyre’den (rivayet edildiğine göre) Rasûlullah (s.a.) şöyle buyurmuştur:”Biz kendileriyle

   savaştığımızdan bu yana yılanlarla hiç barış yapmadık, (Binaenaleyh intikam alacakları) korkusuyla

   onlardan birini (öldürmeyi) bırakan kimse benden değildir.”

   Hz. İbn Mesud’dan (rivayet edildiğine göre) Rasûlullah (s.a.) şöyle buyurmuştur: “Yılanların hepsini

   öldürünüz. Onların intikamından (ve bu korkusundan dolayı onları Öldürmekten kaçman) kimse

   benden değildir.”
   (Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi: 16/610)

   Açıklama

   İnsanoğlu ile yılanlar arasında yaratılışlarından gelen ezeli bir düşmanlık vardır Yaratılışlarında

   bulunan bu düşmanlık sebebiyle her zaman yılanlar insanları, insanlar da yılanları öldürmek

   isterler.Bazılarına göre ise, bu düşmanlık tâ cennette Adem Aleyhisselamla şeytan arasında geçen

   malum ve meşhur olaya kadar uzanır. Rivayete göre şeytan, Adem aleyhisselam’a, cennette

   kendisine yasaklanmış olan meyveyi (Bakara (2),19) yedirerek onu cennetten çıkarmayı kafasına

   koyunca, bu tasarısını gerçekleştirmek için cennete girip Hz. Adem’le buluşmak istemişse de

   cennetin bekçileri onu içeriye bırakmamışlardır. Bunun üzerine bir yılan, şeytanı ağzının içine

   alarak onun cennete girmesini ve bu ihanetini icra etmesini sağlamıştır.(Aliyyül Kâri,

   Mirkatül-Mefatih, IV, 349)

   İşte yılanlarla insanlar arasında süregelmekte olan bu ezeli ve cibili düşmanlık sebebiyle İslam dini

   insanlar için tehlikeli bir düşman olan yılanların öldürülmesini emretmiştir. Bazı müfessirlere göre:

   “… kiminiz, kiminize düşman olarak ininiz…”(A’raf (7),24) ayet-i kerimesinde söz konusu edilen

   düşmanlık Hz. Adem ve Havva ile onların karşısında bulunan şeytan ve yılan arasındaki

   düşmanlıktır .(Karlığa. Dr. Bekir, Hadislerle Kur’an-ı Kerim Tefsiri, VI, 2925)

   Hanefi ulemasından Bedrüddin Aynî’nin açıklamasına göre mevzumuzu teşkil eden hadis-i şerifin

   zahiri bütün yılanları hiçbir ayırım yapmadan ve hiçbir ihtarda bulunmadan öldürülmelerini

   emretmektedir. İmam Malik’e göre ise, Abdullah b. Ömer’in rivayet ettiği evlerde yaşayan yılanları

   öldürmenin yasaklandığını ifade eden hadis (Buharî, Bedu’l-halk 14) mevzumuzu teşkil eden bu

   hadis-i şerifi tahsis ettiğinden Medine’nin evlerinde yaşayan yılanları bu hükmün dışında

   bırakmıştır. Binaenaleyh üç defa ihtarda bulunmadan onları öldürmek caiz değildir. Bazılarına göre

   evlerde yaşayan hiçbir yılan ihtar edilmeden öldürülemez. Delilleri ise yine Buharî’nin rivayet ettiği

   sözü geçen Abdullah b. Ömer hadisidir.(Umdetu’1-Kari, XV, 189) Ayrıca Hanefiler 5261 numaralı

   hadise dayanarak küçük ve beyaz yılanları öldürmeyip sağ bırakmanın evlâ olduğunu

   söylemişlerdir.

   Şafiî ulemasından Kemalüddin Dümeyrî’nin açıklamasına göre metinde geçen bu yılanları Öldürme

   emri “nedb” ifade eder. Bir başka ifadeyle bu emre uymak farz değil menduptur. Evlerde bulunan

   yılanları öldürmek için ise üçgün yahutta üç defa mühlet verilir. Dördüncüsünde öldürülür.

   Cumhuru ulemaya göre, ev yılanlarına üç gün mühlet verilir. Üçgün sonra evi terketmedikleri

   takdirde öldürülürler. Onlara mühlet vermek “Ünaşidükünne bil ahdillezi ehazehü aleykünne Nuh

   ve Süleyman en lâ tebdü lenâ velâ tü’zûnâ: Bize görünmeyeceğinize ve eziyet etmeyeceğinize dair

   Hz. Nuh’a ve Hz. Süleyman’a verdiğiniz söz hakkı için” (evimizi terk ediniz)” cümlelerini söylemekle

   olur. Bu sözleri söyledikten sonra da eğer evi terk etmezlerse o zaman Öldürülürler.”

   Mazirî’ye göre “sair beldelerin ve evlerin yılanlarını ihtarsız olarak öldürmek mendupsa da, Medine

   yılanları ihtar verilmeden öldürülemez. Fakat ihtar verilir de yine gitmezlerse öldürülürler. Çünkü

   cinlerden bir taife Medine’de müslümanlığı kabul ettiğinden Medine’deki cinililerin o taifeden olması

   ihtimali vardır.(Davudoğlu, A., Sahih-i Müslim Terceme ve Şerhi, IX, 693)

   İmam Tahavî’ye göre ise istisnasız olarak tüm yılanlara mühlet vermek evlâ olmakla beraber, bu

   mühlet bittikten sonra hiçbir ayırım yapmadan hepsi öldürülebilir. Çünkü metinde bulunan

   “yılanların hepsini öldürün cümlesi” bunu ifade eder. Hanefilerin “Eddüru’l-Muhtar” isimli fıkıh

   kitaplarında ise beyaz yılanları sağ bırakmanın evlâ olduğu ifade edilmektedir. Nitekim “beyaz

   yılanları öldürmeyiniz, onlar cinnîdir” mealindeki nolu hadis-i şerif de bunu ifade etmektedir.

   Metinde, yılanları öldürmekten kaçınmakla ilgili olan: “Onların intikamından korkan benden

   değildir” mealindeki tehdid “yılanların sahiplerinin ve eşlerinin onları öldürenlerden intikam alacağı”

   yolundaki câhiliyye devrindeki bir inancı hedef almaktadır. Resulü zişan efendimiz bu sözüyle

   câhiliyye dönemi insanlarının bu batıl inancını yıkmış ve yılanları öldürmeyi bu düşünceyle terk

   edenleri kendinden saymamıştır.Binaenaleyh yılanları öldürmeyi bu düşünceyle terketmek

   tamamen bir câhiliyye adetidir. Gücü yettiği halde onları öldürmeyi terk etmekse mendubu terk

   etmek demektir.
   (Sünen-i Ebu Davud Terceme ve Şerhi, Şamil Yayınevi: 16/610-612)

   46) Yılanları ve kertenkeleyi öldürün. [4948-Müslim-Ebu Davud-Tirmizî] [4943-Ebu Davud-Nesâî]

   Bkz.Kur’an-2/29

   Kur’an-2/29 O, yeryüzünde olanların hepsini sizin için yaratan, sonra göğe yönelip onları yedi gök

   hâlinde düzenleyendir. O, her şeyi hakkıyla bilendir.

   AYETLER İLE HADİSİN ALAKASI YOKTUR YİNEDE BU KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   CEVAP 46

   Ebu Hüreyre (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:”Kim

   keleri ilk darbede öldürürse ona yüz sevap yazılır. İkinci vuruşta öldürürse daha az kazanır.

   Üçüncü vuruşta ise bundan da az sevap kazanır.”
   [Müslim, Selam 147 (2240); Metin Müslim’den alınmadır. Ebu davud, Edeb 175, (5263, 5264);

   Tirmizî, Ahkâm 1, (1482). Bazı Tirmizî tertibinde Sayd bölümünde 13. babta.]

   AÇIKLAMA:

   Vezeğa, Ahterî’de keler olarak açıklanır. Keler, bir nevi kertenkeledir. Resulullah fuveysika diye

   tavsif ederek, insanlara eziyet veren haşerata dahil etmiştir. Fuveysika, fasıkcık demektir.

   Resulullah haşeratın ekserisinden ayrı olarak, zarar verenlere fasık demiştir. Ulemâ, kelerin bu

   grupta olduğunda ittifak eder. Bir vuruşta öldürülmesinden maksad eziyet verilmemesi içindir. Zîra

   hayvan ikinci darbeyi almadan yaralı olarak kaçabilir.
   Kertenkelenin öldürülmesi ile ilgili beyanlar, tabiatı icabı onun insanlara zarar verici olmasındandır.

   Bu mânayı te’yid eden başka rivayetler mevcuttur: Ahmed İbnu Hanbel’in bir rivayetine göre, “Hz.

   İbrahim (aleyhissalâtu vesselâm) ateşe atıldığı zaman bütün hayvanlar ateşi söndürmeye çalıştığı

   halde, kertenkele ateşi üfürmüş, iyice yandırmaya çalışmıştır. Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)

   bu sebeple kertenkelenin öldürülmesini emretmiştir.” Keza, Hz. Aişe, “Beytü’l-Makdis yandığı

   zaman da kertenkelenin ateşi üfürdüğünü” rivayet etmiştir.
   (İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları: 14/158)
   YILANLAR İLE İLGİLİ AÇIKLAMALAR 36. VE 45. CEVAPLARDA VARDIR

   47) vücudu irin olsa, kadın da onu yalasa yine hakkını ödeyemez. Müsned, V, 239

   CEVAP 47

   KUR’AN’A AYKIRI DENMİŞ ORTADA AYKIRI OLDUĞU İDDA EDİLEN AYET(LER) YOK YİNEDE BU

   KONUYA AŞAĞIDA DEĞİNİLMİŞTİR

   Ebû Saîd radiyallahu anh’dan: “Bir adam kızını Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem’e getirip,

   şöyle dedi:«Bu kızım evlenmek istemiyor.» Allah Resulü sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

   «Babanı dinle de evlen!» «Ey Allah’ın Resulü! Bana kocanın, karısı üzerindeki hakkı ne olduğunu

   bildirmedikçe ben evlenmem» deyince, şöyle buyurdu: «Kocanın karısı üzerindeki hakkı: Kocanın

   irin akan bir yarası olsa, kadın o yarayı dili ile yalasa, ya da burnundan irin ya da kan akıp, kadın

   onu yutsa yine de kocanın hakkını ödeyemez.» (Bunu duyunca kız) Şöyle dedi: «Seni hak ile

   gönderene yemin ederim ki, ben asla evlenmem!» Bunun üzerine Peygamber sallallahu aleyhi ve

   sellem şöyle buyurdu: «İzinlerini almadıkça onları evlendirmeyin!»”
   (Rudani,Büyük Hadis Külliyatı, Cem’ul-fevaid, İz Yayıncılık: 2/269.)

   AÇIKÇA ANLAŞILACAĞI ÜZERE “KUR’AN ‘A AYKIRI” DENEN HADİSLERİN AYETLERLE ALAKASI

   YOK VE ÇOĞU YİNE AÇIKÇA ANLAŞILACAĞI ÜZERE “ÇARPITILMIŞ” BU ÇARPITMALAR

   DELİLERİYLE ÇÜRÜTÜLMÜŞTÜR RABBİMDEN DİLEĞİM BU ÇALIŞMANIN İNSANLARA YARARI

   DOKUNMASI YÖNÜNDEDİR RABBİM BİZİ DÜZGÜN YOLDAN AYIRMASIN VE FİTNECİLERİN

   ŞERRİNDEN MUHAFAZA EYLESİN RABBİM BİZİ HADİSLERİ İNKAR EDİP KÜFRE DÜŞENLERDEN VE

   O KÜFRE DÜŞENLERE ARKA ÇIKIPTA SAPITANLARDAN EYLEMESİN AMİN…

   Allah’ın âyetleri hakkında, kendilerine gelmiş bir delilleri olmaksızın tartışanlar var ya, onların

   kalplerinde ancak bir büyüklük taslama vardır. Onlar, tasladıkları büyüklüğe asla ulaşmazlar. Sen

   Allah’a sığın. Şüphesiz O, hakkıyla işitendir, hakkıyla görendir. (MÜ’MİN suresi 56. ayet)

   UYDURAGELDİKLERİ ŞEYLER SEBEBİYLE VAY O KAFİRLERİN HALİNE !!!???…

   posted on Mayıs 17th, 2010 at 11:05

5. 5 On Mayıs 17th, 2010, admin said:

   Sayın Rusta,
   İbrahim Canan’ın çevirdiği “Altı Hadis Kitabı”ndan bu kadar uzun metinleri, “kopyala yapıştır” yapmak yerine doğrudan ilgili yerleri alıntılasaydınız veya doğrudan kendi kanaatinizi dile getirseydiniz okuyucu için daha yararlı olurdu.

   SÖZDE HADİSLERİ SAVUNMAK İÇİN GETİRİLEN GEREKÇELER:
   “Müslüman cinlere üç gün süre verin. Yine de görünürlerse, onları öldürün. [4941-Müslim-Muvatta-Ebu Davud]”

   Hadise getirilen açıklamaya göre cinler, yılan imişler. Bu yüzden Medine’de görülen yılanlar 3 gün uyarılacakmış, yine de görünürlerse öldürülecekmiş. Çoğu konuda olduğu gibi bu konuda da alimler ihtilaf etmişler. Yani ortada net bir görüş yok.

   İHTİLAF EDİLEN İLGİNÇ BİR KONU DAHA:
   Güya Hz. Peygamber demiş ki:

   “Oradaki develerin sütünden ve bevlinden (İDRARINDAN) içmelerini tenbihler.”
   5- İmam Mâlik, bu hadise dayanarak, eti yenen hayvanların bevillerinin (İDRARLARININ) temiz oldğuna hükmetmiştir. Ahmed İbnu Hanbel, İmam Muhammed, Şâfiîlerden Istahrî ve Rüyânî, Şâ’bi, Atâ, Nehâî, Zührî, İbnu Sîrîn, Hakem ve Sevrî aynı kanaattedirler. Ebû Dâvud, İbnu Uleyye daha ileri giderek: “İnsan dışında -eti yensin, yenmesin- bütün hayvanların bevli (İDRARI) ve fışkısı (DIŞKISI) temizdir” demiştir.
   Normalde tükürmek, bir sağlık sorunu yoksa veya bir tıbbi tahlil yapılmayacak ise saygısızlık ifade etmektedir.

   “BÖYLE BİR HADİS YOKTUR” DEDİĞİNİZ HADİSLER:
   Özü itibariyle “Kur’an okudukları halde okudukları kalplerine inmeyen traş olanları öldürün” demektedir. Bugün Kur’an’ı nağmelerle çok güzel seslerle okudukları halde anlamından haberdar olmayan pek çok traşlı hedef gösterilmektedir.

   (4816)- Ebu Said ve Enes radıyallahu anhümâ anlatıyorlar: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:
   “Ümmetimde ihtilâf ve ayrılıklar meydana gelecek. (Onlardan) bir grup lafıyla güzel, ameliyle kötü olacak. Bunlar Kur’ân’ı okuyacaklar, ancak köprücük kemiklerinden aşağı geçmeyecek. Bunlar, dinden tıpkı okun avı delip geçmesi gibi çıkarlar. Onlar, ok, kirişine dönmedikçe bir daha dine geri gelmezler. Bunlar mahlukatın en şeriridir. Onları öldürene ve onlar tarafından öldürülene ne mutlu! Onlar insanları Kitabullah’a çağırırlar, fakat Kitap’tan zerre kadar nasipleri yoktur.”

   Yanında bulunan Ashab:
   “Ey Allah’ın Resûlü onların alâmeti nedir?” diye sordular da:

   “Tıraş olmak!” buyurdular.” [Ebu Dâvud, Sünnet 31, (4765).]
   Benzer bir rivayeti Ebu Saîdi’l-Hudrî’den Sahiheyn kaydetmiştir. [Buhâri, Fezailu’l-Kur’ân 36, Menâkıb 25, Edep 95, İstitabe 6, 7; Müslim, Zekât 143-148, (1064); Muvatta, Kur’ân10, (1, 204, 205); Nesâî, Zekât 79, (5, 87). Tahrîm 26, (7, 119).]

   “NİKAHI HARAM OLAN BİRİNE YASAK AŞK YAPARSA ÖLDÜRÜN” denmektedir:
   (1623)- İbnu Abbâs (radıyallâhu anhümâ) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Bir insan diğer bir insana: “Ey Yahudi” diye hitab edecek olursa ona yirmi sopa vurun. “Ey muhannes (kadınlaşmış)” diyecek olursa yine o kadar ceza verin. Nikâhı haram olan birine, bunu bilerek muvakaa (aşk-ı memnû) yaparsa öldürün.” [Tirmizî, Hudûd 28, (1462).]

   NE YAZIK Kİ BU KADAR UZUN ALINTILAMAYA RAĞMEN, ALLAH RESULÜ ADINA RİVAYET EDİLEN AMA DİNLE VE KİTAPLA BİR ALAKASI OLMAYAN BU SÖZLERE, VAHYE DAYALI İKNA EDİCİ, DOYURUCU, MANTIKSAL, BİLİMSEL BİR AÇIKLAMA GETİRİLEMEMİŞ, ÖNCEKİ RİVAYETÇİ DİN BİLGİNLERİNİN YAPTIĞI GİBİ NAKİL SÖZLER VE YAZILAR AKTARILMIŞTIR.

   posted on Mayıs 17th, 2010 at 11:48

6. 6 On Mayıs 20th, 2010, RUSTA61 said:

   GEREKLİ AÇIKLAMALAR YAPILMIŞTIR SAYIN ADMİN ANLAMAK İSTEYEN ANLAR İMANI OLAN KAVRAR HADİSLERİ İNKAR İSLAMI ORTADAN KALDIRMAK DEMEKTİR UYDURMA DENİLEN HADİSLERİN AYETLERLE BİR ALAKASI VE ÇELİŞKİSİ YOKTUR İSLAM KUR’AN DAN İBARET DEĞİLDİR BAZI “MEL’UN ÇEVRELER” HADİSLER UYDURMA DİYE PALAVRALAR SIKIYORLAR BUNA DAİR BİR DEDİLLERİ VARMI ACABA NEYE DAYANARAK UYDURMA DİYORLAR(TABİKİ KOLTUĞA DAYANARAK)BİNBİR EMEKLE SENELER SÜREN İNCE ÇALIŞMALARLA VE YÜZBİNLERCE HADİS İÇİNDEN BÜYÜK DİKKATLE HAZIRLANMIŞ HADİSLERİN UYDURMA OLDUĞUNA DAİR KESİN BİR DELİL GETİRSİNLER BAKALIM.BÖYLE BİŞEY SÖZKONUSU OLAMAZ İMANI OLAN HADİSLERİ İNKAR ETMEZ. HADİSLERİN MANASINI ANLAMAYAN VEYA HADİSLER İŞİNE GELMEYENLER İNKAR YOLUNU SEÇİYORLAR BU ONLARI ATEŞE GÖTÜRECEK BİR YOL. DİN ADINA BİNBİR TÜRLÜ FİTNENİN OLDUĞU AHİR ZAMANDA ALLAH MÜ’MİN’LERİ HER TÜRLÜ ŞERDEN KORUSUN BEN NE DESEM FAYDA ETMEZ ALLAH DİLEMEDİKÇE KİMSE İMAN EDECEK DEĞİL ALLAH BU DÜNYADA KİMİN MÜ’MİN KİMİN KAFİR OLDUĞUNU BELLİ EDİYOR BİZİ ONA GÖRE SORGUYA ÇEKECEK HİÇBİR DELİLİ OLMADAN HADİSLERE UYDURMA DİYENLERE İNANIP İNANMAMAKTA SERBESTİZ AMA MÜ’MİN OLAN DÜŞÜNÜR Kİ HESAPA ÇEKİLECEĞİZ

   Allah’ın âyetleri hakkında, kendilerine gelmiş bir delilleri olmaksızın tartışanlar var ya, onların kalplerinde ancak bir büyüklük taslama vardır. Onlar, tasladıkları büyüklüğe asla ulaşmazlar. Sen Allah’a sığın. Şüphesiz O, hakkıyla işitendir, hakkıyla görendir. (MÜ’MİN suresi 56. ayet)

   ONLARA PEYGAMBERLERİ NESİFLERİNİN ARZU ETMEDİĞİ BİRŞEYİ GETİRDİĞİNDE HEMEN ONU İNKAR EDİYORLARDI!!!???…

   UYDURAGELDİKLERİ ŞEYLER SEBEBİYLE VAY O KAFİRLERİN HALİNE !!!???…

   posted on Mayıs 20th, 2010 at 08:43

7. 7 On Mayıs 20th, 2010, RUSTA61 said:

   ben açıklamayı yaptim anlayan anlar allah mü’minlerin yardımcısıdır

   posted on Mayıs 20th, 2010 at 22:22

8. 8 On Mayıs 27th, 2010, RUSTA61 said:

   SAYIN ADMİN MESAJLARIMI SİLEREK Bİ YERE VARAMAZSINIZ ALLAHTAN KORKUN MÜSLAMAN GÖRÜNÜMLÜSÜNÜZ AMACINIZ DİNİ DEĞİŞTİRMEK ALLAH HİDAYET VERSİN ALLAH MÜ’MİNLERİ ŞERRİNİZDEN KORUSUN

   posted on Mayıs 27th, 2010 at 04:07

9. 9 On Mayıs 27th, 2010, admin said:

   Görüldüğü gibi mesajlarınız silinmemiştir. Bu kadar upuzun metin, kopyala yapıştır ile aktarılmış olmasına rağmen yayımlanmıştır. Gereksiz tekrar olarak görüldüğü için şu, “GEREKLİ AÇIKLAMALAR YAPILMIŞTIR SAYIN ADMİN ANLAMAK İSTEYEN ANLAR” sözünüz ve etiketlemekten ibarettir. Bunları yayımlanmamız, sizin bu amacınıza hizmet etmektedir.

   posted on Mayıs 27th, 2010 at 12:07

10. 10 On Mayıs 28th, 2010, RUSTA61 said:

    “SİZİN AMACINIZ” DERKEN NEYİ KASDEDİYOSUNUZ ACABA BENİM AMACIM İNSANLARIN DİNİ DÜZGÜN ANLAMALARINA İMANLARINI MUHAFAZA ETMELERİNE YARDIMCI OLMAKTIR BUNDAN BAŞKA NE AMACIM OLABİLİR Kİ? SİZ SÖYLER MİSİNİZ PEKİ HİÇBİR DELİLE DAYANMADAN SAHİH HADİSLERE UYDURMA DEMENİZDEKİ AMAÇ NEDİR?

    posted on Mayıs 28th, 2010 at 06:46

11. 11 On Mayıs 28th, 2010, admin said:

    “Sizin amacınız” derken, sizin amacınız söz konusu hadislerin doğru olduğunu savunmak idi. Bununla ilgili açıklamalar, sitemizde yayınlandığına göre amacınıza ulaştınız demektir. O yazılardan sonra, “ben açıklamayı yaptim anlayan anlar” diye tekrar yazmanız ve bu sözü yayımlamızı istemeniz, ekstra sözdür. Bu zaten kamuoyunun takdir edeceği bir şeydir.
    Sitemizin amacına gelince, http://www.erdemyolu.com/ anasayfamızda bu konuya genişçe yer verilmiştir.

    “HİÇBİR DELİLE DAYANMADAN SAHİH HADİSLERE UYDURMA DEMENİZ” sözünüze gelince,
    1. Demek ki bizler bütün hadislerin değil bazı hadislerin uydurma olduğuna inanıyoruz.
    2. Uydurma olduğuna karar verirken Allah’ın Kitabını temel alıyor ve tevhid akidesine aykırı bir sözün Allah’ın Elçisi tarafından söyleneceğine inanmıyoruz ve buna ihtimal vermiyoruz.
    3. Elçi, adı üstünde elçidir. Din (ilahi hüküm) mercii değildir. Allah’tan gelen vahyi dosdoğru biçimde anlar, yaşar ve insanlara aktarır.

    Kütübü Sitte (Meşhur En Sahih Bilinen Altı Hadis Kitabı) kaynak gösterilerek uydurma olduğuna inandığımız hadislere birkaç örnek

    630. (1995) (6617)- “Resûlullah buyurdular ki: “Uğursuzluk üç şeydedir: At, kadın ve evdedir.”
    ÇÜNKÜ İSLAM’DA UĞURLULUK VEYA UĞURSUZLUK İNANCI YOKTUR.

    2732- “Resûlullah buyurdular ki: “Biriniz sütresiz olarak namaz kılarsa (önünden geçtiği takdirde) şunlar namazını bozar: Eşek, domuz, yahudi, mecûsi, kadın… Namazın bozulmaması için onun önünden, bunların bir taş atımlık uzaktan geçmesi kifâyet eder.” Bir diğer rivâyette şöyle denmişti: “Namazı, (önden geçen) hayızlı kadın ve köpek bozar.”

    2730- “Hz. Âişe’nin yanında namazı bozan şeylerden söz açılmıştı. Bu meyanda köpek, eşek ve kadının da zikri geçti. Âişe (radıyallahu anhâ):“Bizi yine eşeklere ve köpeklere benzettiniz. Vallahi, ben Resûlullah’ı kıblesiyle arasında yatakta yatar olduğum halde namaz kılarken gördüm.” (Buhârî, Salât: 22, 99, 102, 103, 104, 105, 108, Amel fi’s-Salât: 10, Vitr: 3, İsti’zân: 37; Müslim, Salât: 267, (512); Muvatta, Salâtu’l-Leyl: 2, (1, 117); Ebû Dâvud, Salât: 112, (711, 712, 713, 714); Nesâî, Tahâret: 120, (1, 101, 102), Kıble: 10, (2, 67)
    GÖRÜLDÜĞÜ 2732 NO’LU HADİSİ HZ AİŞE REDDETMİŞTİR. KADININ KÖPEK VE EŞEKLE BİRLİKTE ANILMASINI YALANLAMIŞTIR.

    3299-“Resulullah buyurdular ki: “Erkeğe, hanımını ne sebeple dövdüğü sorulmaz.” (Ebu Dâvud, Nikâh: 43, (2147)
    İSLAM, KİŞİNİN EŞİNE ŞİDDET UYGULAMASINI ONAYLAMAZ. ŞİDDETİN SORGULANAMAMASI DAHA VAHİMDİR.

    Elbette, isteyen istediğine inanabilir.

    posted on Mayıs 28th, 2010 at 12:02

12. 12 On Mayıs 30th, 2010, RUSTA61 said:

    SAYIN ADMİN UYDURMA OLDUĞUNA İNANDIĞINIZ HADİSLERİN AÇIKLAMALARI YUKARIDA YAPILMIŞTIR HALA UYDURMA DİYOSUNUZ NEYSE FAZLA UZATMAK İSTEMİYORUM SİZ UYDURMA OLDUĞUNA İNANIYORSUNUZ VE KURANA AYKIRI DİYE YAYINLAMIŞSINIZ BENDE UZUN UĞRAŞLAR SONUNDA BİR REDDİYE HAZIRLADIM VE YAYINLADIM SİZDE SAĞOLUN MESAJLARIMI SİLMEDİNİZ BUNDAN SONRASINI OKUYUCULARA BIRAKIYORUM ALLAH CÜMLEMİZİ DOĞRU YOLDAN AYIRMASIN

    posted on Mayıs 30th, 2010 at 12:24

13. 13 On Kasım 28th, 2010, ŞEREF YÜCEL said:

    GÖNÜL NAMAZI…

    Hangi akıl sana ere.
    O akılı vursam yere,
    SANKİ SENİ GÖRE GÖRE
    Kılsam gönül namazımı.//

    İsrafil üfledi sur’u.
    Göründü MUHAMMED nûr’u,
    SECDEDEN RAHMÂN’ A DOĞRU,
    Kılsam gönül namazımı.//

    Göz yaşlarım aka, aka.
    Aşk gönlümü yaka yaka.
    ZÜL-CELÂL’E BAKA BAKA,
    Kılsam gönül namazımı.//

    Salih kullar seyran eder.
    Hak kulunu hayran eder.
    ŞEREF YÜCEL BAYRAM EDER.
    Kılsam gönül namazımı.//

    Mavera da semah edip,
    Secdelerde sabah edip,
    BİR GÜNAHA “BİN AH” EDİP,
    Kılsam gönül namazımı.//

    Zikrullah’ı ana ana.
    Zikir kulu nur’a bana.
    “HU” DİYEREK YANA YANA,
    Kılsam gönül namazımı.//

    İster ağlat, ister güldür.
    İster yaşat ister öldür.
    CEHENNEMİN BİLE GÜL’ DÜR,
    Kılsam gönül namazımı.//

    Ben kulluk mu ettim sana?
    Her ni’meti verdin bana.
    BİR REKAT DA OLSA SANA,
    Kılsam gönül namazımı.//

    EY! RAHMET’İ RAHMÂN ALLAH..
    EY! HALIK-İ SÜBHÂN ALLAH..
    DİYEREKTEN; ALLAH…ALLAH…
    KILSAM GÖNÜL NAMAZIMI.

    ŞEREF YÜCE

    posted on Kasım 28th, 2010 at 07:01

14. 14 On Haziran 1st, 2012, HASAN HÜSEYİN YÜKSEL said:

    De ki: “Rabbim o güzel şeyleri değil, açığı ile gizlisi ile, bütün fuhşiyatı haram kılmıştır. Keza her türlü günahı, haksız tecavüzü ve kendisine tapılması hakkında Allah’ın herhangi bir delil bildirmediği bir nesneyi Allah’a şerik yapmanızı, bir de Allah’ın emretmediği birtakım şeyleri iftira ederek O’na mal etmenizi haram kılmıştır.” RUSTA61 SAİTE

    posted on Haziran 1st, 2012 at 04:34

15. 15 On Haziran 1st, 2012, HASAN HÜSEYİN YÜKSEL said:

    O kullarımı ki, onlar sözü dinlerler, sonra da en güzeline uyarlar. İşte onlar, Allah’ın doğru yola ilettiği kimselerdir. Gerçek akıl sahipleri de onlardır. RUSTA61 SAİTE

    posted on Haziran 1st, 2012 at 04:40

16. 16 On Haziran 1st, 2012, HASAN HÜSEYİN YÜKSEL said:

    De ki ALLAHA DİNİ SİZ Mİ ÖĞRETECEKSİNİZ. Hucurat RUSTA61 SAİTE

    posted on Haziran 1st, 2012 at 06:42

17. 17 On Haziran 1st, 2012, HASAN HÜSEYİN YÜKSEL said:

    İYİ BİLİN Kİ ALAAH KATINDA CANLILARIN EN ZARARLISI AKLINI KULLANMAYAN SAĞİR VE DİLSİZLERDİR. ENFAL22 RUSTA 61 SAİTE

    posted on Haziran 1st, 2012 at 06:44

18. 18 On Şubat 15th, 2015, Fatih said:

    yaw biraz düsünün. hadisler efendimizin vefatından 6 nesil sonra kaleme alınmıs. 600 bin hadis arasından 8-9 bin tane secilmis sadece buhari icin. hala s sacma hadisleri Kuran a mı uydurmaya mı calısıyorsunuz.

    posted on Şubat 15th, 2015 at 16:14

19. 19 On Nisan 30th, 2015, Canan said:

    Muaviye dedi ki; “Kadın ve domuz namaz bozar; kadın şeytandır.”
    İmam Ali (s.a) buyurdu ki; “Ey kadınlar sultanı Fâtımam! Bil ki Kadın, cihanın yarısıdır.”
    Bilin ki kardeşler!
    Vallahi Şia Sünni savaşı yoktur Yezid Emevi zihniyeti mücadelesi vardır işte o zihniyet de bunlardır… Savaş Hak ile Batılın İslam ile küffarın savaşıdır.
    Sürek erenler süreği süre gelmiş süre gider
    Münkir cehennem direği dura gelmiş dura gider
    Uyma münkirin sözüne taşı dokunur tenine
    Münkir cehennem içine gire gelmiş gire gider

    قال معاويه: “النساء شيطان.”
    و قال إمام علي (ص): ” يا فاطمة سلطان النساء! إن النساء نصف العالم.”
    والله لا محارب بين مسلمين المحارب بين كفار و مسلمون

    posted on Nisan 30th, 2015 at 08:38

20. 20 On Mayıs 27th, 2015, Ergün said:

    Önce kaynak nasıl verilir onu öğrenin. Doğruluğu kesin bilinmeyen bir sözü paylaşmak: Kişide fısk işaretindendir?! Her söze doğru sanarak inanır(lar)?!
    Hadiste kaynak şu şekilde verilir, kitap adı ,numarası, Bab(konu) ismi, bab numarası, (cilt, sayfa no) Örnek, Buhari, (25) Hacc, 12, (III, 348); Ebu Davud, (11), el-Menasık, 55, h.no: 3550, (II, 452-453.)

    posted on Mayıs 27th, 2015 at 18:54

21. 21 On Kasım 27th, 2018, furkan said:

    KUR’AN ‘A AYKIRI HADİSLER
    yazmışsınız şimdi birinci fitniniz şu
    1) Kadın avrettir, dışarı çıktı mı şeytan muttali olur. [3443-Tirmizî] şiz buna kurana aykırı diyosunuz peki allah şeytanı peygamberimize göndermediğimi insanları nasıl kandırdığını anlatmak için göndermedi derseniz kafir olursunuz çünkü gerçeği örtmüş olursunuz ve şeytan orda demiyomu kadınlar benim av larımdır ve allah erkeğin fıtratında şehveti daha fazla koymadımı zaten bu avları olduğu için kadınlara daha çok ağırlık vermesi gerekir ve en sağlam hadis kaynaklarının içinde tirmizi de vardır
    2) Cehennemdekilerin çoğu kadınlardır. [5374-Buhârî-Müslim-Nesâî-Muvatta-İbn Mace] [2075-Buhârî-Müslim] Bkz. Kur’an-7/179 72/15 33/35 bu hadise gelince günümüze bakarsanız kör değilseniz görürsünüz kadınların gidişatlarını ve hz ebubekr sıddık ne demiş rasullah dediyse doğrudur ve hadıs kaynakları muslım buğari insanlara fitne sokmayın
    3)“Benden sonra erkeklere kadınlardan daha zararlı bir fitne sebebi bırakmadım.” (Buhârî Nikâh 17; Müslim Zikir 97 98. Ayrıca bk. Tirmizî Edeb 31; İbni Mâce Fiten 31)

    İlk bakışta hadîs-i şerîfin bütün kadınları fitne ve fesada yol açan uğursuz yaratıklar kabul ettiği sanılabilir. Hayır, Efendimiz böyle bir şey söylememiştir. Bu hadiste bazı problemli kadınlara işaret edilmekte, huysuzlukları sebebiyle onların erkekleri zor durumda bırakacakları belirtilmektedir.

    Şu âyet-i kerîme konumuza ışık tutmaktadır:

    “Ey imân edenler! Eşlerinizden ve çocuklarınızdan size düşman olanlar da vardır. Onlardan sakının. Ama affeder, kusurlarını başlarına kakmaz, hoşgörür ve bağışlarsanız, bilin ki Allah da çok bağışlayan çok esirgeyendir.”(Tegâbün, 64/14).

    hadislerdeki bazı manaları siz o aklınızla anlayamazsınız evliyalar keramet sahipleri tefsir alimleri bu hadislerin asıl manalarını anladıkları için onları dinleyin insanları fitye sürüklemeyin helak olursunuz bir kişinin bunu yanlış anlayıp kafasının karışması demek onun da herkese anlatıp kafasının karıştırıcağı kişi topluluğunun bu konuda giriceği günah ve en kötüsü şirk varsa bi misli size yazılır benim size tavsiyem sadece kuran yetmez rasullah efendimiz boşa mı gönderilmiş ve diğer ilimler boşamı lütfen tövbe edin ve allahtan af dileğin bu yazılarıda kaldırın REDDİYE yapmak görevimiz

    posted on Kasım 27th, 2018 at 10:38

22. 22 On Kasım 27th, 2018, FURKAN said:

    ÖLDÜRMEYLE İLGİLİ UYDURMA HADİS ÖRNEKLERİ DİYE BAŞLIK ATMIŞSINIZ

    Bakara suresi 191. ayet: Onları bulduğunuz yerde öldürün. sizi çıkardıkları yerden siz de onları çıkarın. fitne çıkarmak, adam öldürmekten daha kötüdür. mescidi haram’ın yanında, onlar savaşmadıkça siz de onlarla savaşmayın. sizinle savaşırlarsa onları öldürün. inkar edenlerin cezası böyledir.
    BU AYETTE ALLAH NE DİYOR İNKAR EDENLERİN CEZASINI BU ŞEKİLDE ÖLDÜREREK VERİN DİYOR 4 MEZHEP BİRİ OLAN HANBELİ MEZHEBİNİN İMAMI DİYOR Kİ NAMAZ KILMAYAN KAFİR OLUR VE İMAN KALKAR ÖLDÜRÜN DİYO O ZAMAN HANBELİ MEZBENİNİN İMAMIDA YALANCI HAŞA VE KELLA BİR DAHA SÖYLÜYORUM BU HADİSLERDE AÇIKLANMASI DETAYDA ÇOK ŞEY VAR ÖYLE KAFANIZA GÖRE KONUŞMAYIN GÖRÜYORUZ PROF . OLAN ALİM OLAN İNSANLARIN HADİSE GEREK YOK HEPSİ UYDURMA YOK KURAN YETER BANA YAA ALLAH SİZİ EHL-İ SÜNNETTEN UZAK TUTSUN VE EHL-İ BİDAT TEN BİZİ UZAK TUTSUN ( AMİN )

    posted on Kasım 27th, 2018 at 11:04

23. 23 On Kasım 27th, 2018, furkan said:

    ayrıca şu üsteki başı açık olan kadının orda ne işi var haram olan bişeyi islami sitenin başında koynamız bir fitnedir mesela siz insanları doğruya yöneltmeye çalışmayın lütfen böyle yönelticekseniz yönelten insanlar türkiye çok var bu şekilde ehl-i sünnetin ihtiyacı yok zaten çok reddiye yemişsiniz bida yazarlarınızı isimleri yok ne olduğunuz belli bile değil rasullah efendimiz belirsizlikten kaçın harama düşme ihtimaliniz çok bunu gibi bi hadisi var gerçi siz ona da uydurma dersiniz

    posted on Kasım 27th, 2018 at 11:10

24. 24 On Mayıs 10th, 2019, moto kurye said:

    İlginç görüşler var burada. Allah orta yolda olmayi nasip etsin herkese. Vasat ummet.

    posted on Mayıs 10th, 2019 at 05:41

Yorum Yaz